Academic design research often fails to contribute to design practice. This dissertation explores how design research collaborations can provide knowledge that design professionals will use in practice. The research shows that design professionals are not addressed as an important audience between the many audiences of collaborative research projects. The research provides insight in the learning process by design professionals in design research collaborations and it identifies opportunities for even more learning. It shows that design professionals can learn about more than designing, but also about application domains or project organization.
Increasingly, Design Thinking has influence beyond the confines of traditional design disciplines and expands its’ role in connecting domains and integrating resources. This study focusses on the changing role of design researchers involved in interdisciplinary research projects, following a Research-through-Design (RtD) approach. The research context for this study is a project on designing and evaluating digital solutions in the context of dementia. Based on process research methods this study provides a holistic view on dynamics between actors from different domains and an understanding on the role of design researchers within the complexity of the larger system of an interdisciplinary RtD-collaboration. Findings on organizational-, process- and product level emphasize on three changing roles for design researchers in interdisciplinary RtD: 1) A mediator role, 2) a sensemaking role, and 3) a role in improving processes by applying research artefacts.
Mondkapjes, of mondmaskers, zijn door de SARS-COV-2 pandemie niet meer uit het straatbeeld weg te denken. De kwaliteit en comfort van de pasvorm van medische en niet-medische mondmaskers wordt bepaald door hoe goed het mondmasker overeenkomt met de afmetingen van het gezicht van de drager. Echter is er geen goed overzicht van de antropometrie van het gelaat van de Nederlandse bevolking waardoor de pasvorm van mondmaskers nu vaak niet optimaal is. Er is dus vraag naar een laagdrempelige en veilige manier om gezichtskenmerken in kaart te brengen en betere ontwerprichtlijnen voor mondkapjes. Driedimensionaal (3D) scannen doormiddel van Light Detection and Ranging (LiDaR) technologie in combinatie met slimme algoritmes lijkt wellicht een manier om gezichtskenmerken snel en laagdrempelig vast te leggen bij grote groepen mensen. Daarnaast geeft het 3D scannen van gezichten de mogelijkheid om niet enkel de afmetingen van gezichten te meten, maar ook 3D pasvisualisaties uit te voeren. Hoewel 3D scannen geen nieuwe technologie is, is de LiDaR technologie pas sinds 2020 geïntegreerd in de Ipad en Iphone waardoor het toegankelijk gemaakt is voor consumenten. Doormiddel van een research through design benadering zal onderzocht worden of deze technologie gebruikt kan worden om betrouwbare en valide opnames te maken van gezichten en of er op basis hiervan ontwerprichtlijnen ontwikkeld kunnen worden. In dit KIEM GoCi-project zal daarnaast ingezet worden om een kennisbasis en netwerk op te bouwen voor een vervolg aanvraag over de inzet van 3D technologieën in de mode-industrie.
De technische en economische levensduur van auto’s verschilt. Een goed onderhouden auto met dieselmotor uit het bouwjaar 2000 kan technisch perfect functioneren. De economische levensduur van diezelfde auto is echter beperkt bij introductie van strenge milieuzones. Bij de introductie en verplichtstelling van geavanceerde rijtaakondersteunende systemen (ADAS) zien we iets soortgelijks. Hoewel de auto technisch gezien goed functioneert kunnen verouderde software, algorithmes en sensoren leiden tot een beperkte levensduur van de gehele auto. Voorbeelden: - Jeep gehackt: verouderde veiligheidsprotocollen in de software en hardware beperkten de economische levensduur. - Actieve Cruise Control: sensoren/radars van verouderde systemen leiden tot beperkte functionaliteit en gebruikersacceptatie. - Tesla: bij bestaande auto’s worden verouderde sensoren uitgeschakeld waardoor functies uitvallen. In 2019 heeft de EU een verplichting opgelegd aan automobielfabrikanten om 20 nieuwe ADAS in te bouwen in nieuw te ontwikkelen auto’s, ongeacht prijsklasse. De mate waarin deze ADAS de economische levensduur van de auto beperkt is echter nog onvoldoende onderzocht. In deze KIEM wordt dit onderzocht en wordt tevens de parallel getrokken met de mobiele telefonie; beide maken gebruik van moderne sensoren en software. We vergelijken ontwerpeisen van telefoons (levensduur van gemiddeld 2,5 jaar) met de eisen aan moderne ADAS met dezelfde sensoren (levensduur tot 20 jaar). De centrale vraag luidt daarom: Wat is de mogelijke impact van veroudering van ADAS op de economische levensduur van voertuigen en welke lessen kunnen we leren uit de onderliggende ontwerpprincipes van ADAS en Smartphones? De vraag wordt beantwoord door (i) literatuuronderzoek naar de veroudering van ADAS (ii) Interviews met ontwerpers van ADAS, leveranciers van retro-fit systemen en ontwerpers van mobiele telefoons en (iii) vergelijkend rij-onderzoek naar het functioneren van ADAS in auto’s van verschillende leeftijd en prijsklassen.
The main aim of the project is to provide new research in the arts by focusing on the concept of the inter-sensorial as an essential text for the creation of art and culture. It is designed to foreground the role of the sensorium as an underpinning source for many aspects of thought and cultural heritage. This project will blend visual arts with applied arts and traditional local traditions, revealing new light on the artistic facets and customs which are usually overlooked.The extended residencies will promote transnational mobility for emerging artists, facilitating international relationships between different artistic and cultural contexts within the EU. This will promote transnational interconnectivity between artists and cultures, creating a resourceful intercultural fertilisation, endorsing cultural diversity, social inclusion and most of all, further research on the intercultural facets.Through the various side-activities to take place during the mobilities of the artists, the project aims to strengthen and develop diverse audiences by producing the necessary elements for a dialogue, illustrating interpretations of rich layers of tangible and intangible heritage and legacies of European countries related to the tradition of sensorial experiences and how they evolved around traditional customs. Furthermore, it also aims to rethink and project new and innovative ways for documenting, preserving and communicating data to different audiences.
