Three-dimensional (3D) body scanning becomes increasingly important in the medical, ergonomical and apparel industry. The SizeStream 3D body scanner is a 3D body scanner in the shape of a fitting room that can generate a 3D copy of the human body in a few seconds. The Poikos modeling system generates a 3D image of a person using a front- and side photo. This study evaluates the repeatability and validity of both systems with human subjects. Hundred fifty-six participants were included in this study, of whom 85 were scanned twice by the SizeStream Scanner and 139 by the Poikos modeling system. The repeatability is assessed by calculating the intra-class correlation coefficients (ICC) and standard error of measurement (SEM), and the validity of 6 Sizestream and 4 Poikos measurements is evaluated by comparing these measurements with collected tape measurements. The ICC and the SEM results indicate that 79 of the 163 SizeStream measurements are repeatable enough to use for fashion purposes, since they had an ICC above 0.80 and a SEM below 10mm. Fifty-one measurements give a good indication but are not accurate enough for pattern making. The waist, chest and hip circumferences are valid after a correction of the over- or underestimation of the measurements. The Poikos modeling system is a promising, but is as expected, less repeatable and valid than the SizeStream scanner. Although the Poikos modeling system can give a good estimation of the body shape, the measurements are not accurate enough (SEM > 10mm) to use in the fashion industry. Future studies have to be performed to validate more Poikos and SizeStream measurements and to assess the usability of these measurements for the fashion industry.
LINK
Inulin is a soluble dietary fibre, also classified as a prebiotic, extracted from chicory roots. The present study aimed to determine the effect of consumption of native chicory inulin on the stool frequency of middle-aged to older adults (40–75 years old) with uncomfortably but not clinically relevant low stool frequency, specified as two to four days without bowel movements per week. Two randomised, double blind, placebo-controlled crossover trials were conducted using similar protocols in differing populations. Trial A was conducted in Amsterdam, The Netherlands and subsequently Trial B was conducted in Newcastle, United Kingdom. Both trials involved supplementation for 5 weeks with 10 g per day of inulin or placebo, a washout period of 2 weeks, and then crossed over to receive the other treatment. In Trial B, faecal gut microbiota composition was assessed using 16S rRNA gene sequencing. In Trial A, which 10 volunteers completed, the stool frequency was significantly increased to an average 4.9 ± 0.23 (SEM) times per week during inulin periods versus 3.6 ± 0.25 in the periods with placebo (p = 0.01). In contrast, in Trial B which 20 volunteers completed, there was no significant effect of the inulin on stool frequency (7.5 ± 2.1 times per week with inulin, 8.1 ± 3.0 with placebo, p = 0.35). However, many subjects in Trial B had a stool frequency >5 per week also for the placebo period, in breach of the inclusion criteria. Combining the data of 16 low stool frequency subjects from Trials A and B showed a significant effect of inulin to increase stool frequency from 4.1 to 5.0 per week (p = 0.032). Regarding secondary outcomes, stool consistency was significantly softer with inulin treatment compared to placebo periods, it increased 0.29 on the Bristol stool scale (p = 0.008) when data from all subjects of Trials A and B were combined. No other differences in bowel habit parameters due to inulin consumption were significant. None of the differences in specific bacterial abundance, alpha or beta diversity were significant, however the trends were in directions consistent with published studies on other types of inulin. We conclude that 10 g per day of native chicory inulin can increase stool frequency in subjects with low stool frequency.
MULTIFILE
The importance of leadership is increasingly recognized in relation to digital transformation. Therefore, middle management and top management must have the competencies required to lead such a transformation. The purpose of this paper is to investigate the relationship between the digital leader competencies as set out by the European e-competence framework (e-CF) and the digital transformation of organizations. Also, the relationship between digital leadership competency (DLC) and IT capability is examined. An empirical investigation is presented based on a sample of 433 respondents, analyzed using PLS-SEM. The results strongly support our hypotheses. DLC has a strong impact on organizational digital transformation. A post-hoc analysis showed this is predominantly the case for the e-CF competencies of business plan development, architecture design, and innovating while business change management and governance do not seem to affect organizational digital transformation. This is the first empirical study to conceptualize, operationalize and validate the concept of DLC, based on the e-competence framework, and its impact on digital transformation. These findings have significant implications for researchers and practitioners working on the transformation toward a digital organization.
MULTIFILE
Massafabricage in de (MKB) maakindustrie is aan het veranderen in flexibele fabricage en assemblage van kleine series, klantspecifieke onderdelen en eindproducten. Hiervoor zijn nieuwe systemen voor het MKB nodig, waarin robots en mensen samen kunnen werken en die zich snel kunnen aanpassen aan nieuwe productieomstandigheden met lage opstartkosten. De ambitie van het project ?(G)een Moer Aan!? is om het herconfigureren van een robotsysteem voor een nieuwe taak in een productieomgeving net zo eenvoudig en snel te maken als het gebruik van een smartphone. Zo?n benadering biedt kansen om de skills van de operator te benutten. De operator kent immers zijn processen en de robot wordt zijn hulpje. Op vraag van betrokken mkb partners is de focus gelegd op een repeterende productiehandeling die in veel sectoren voorkomt en die relatief veel arbeidstijd kost: het indraaien van moeren en bouten in een object. De centrale onderzoeksvraag van het project luidt: Hoe kan een operator een robot eenvoudig, snel en veilig inleren om assemblage handelingen te verrichten voor het snel en robuust verbinden van bouten, moeren en ringen met objecten? Resultaat van dit praktijkgerichte onderzoeksproject is een algemeen bruikbare en gevalideerde ontwerpmethodiek voor de opzet van een gebruiksvriendelijke user interface van een boutmontagerobot op de werkvloer. Door slim gebruik van geïntegreerde inzet van CAD productinformatie, vision technologie en compliant (meegaand) gripping en placing wordt de robot zo veel als mogelijk vooraf automatisch geconfigureerd. Het projectconsortium dat het onderzoek gaat uitvoeren bestaat uit: " 13 bedrijven (12 mkb) actief als toeleverancier, system integrator of gebruiker op het terrein van industriële robotica (Yaskawa, ABB, Smart Robotics, Hupico, Festo, CSi, Demcon, Heemskerk Innovate, WWA, Van Schijndel Metaal, Van Beek, Tegema en Zest Innovate); " Hogescholen Fontys (penvoerder), Avans, Utrecht en NHL; " Kennisinstellingen TNO en DIFFER; " Coöperaties Brainport Industries, FEDA en Koninklijke Metaalunie; " De gemeente Eindhoven is betrokken als partner in de klankbordgroep. De gemeente ondersteunt het belang van dit project voor behoud en verbetering van arbeidsplaatsen in de maakindustrie. Er zullen circa 20 (docent)onderzoekers van de hogescholen en ongeveer 80 studenten betrokken worden bij dit project, die in de vorm van stages en afstudeeronderzoeken werken aan interessante vraagstukken direct afkomstig uit de beroepspraktijk. Naast genoemde meerwaarde voor het bedrijfsleven beoogt het project een verdere verankering van kennis en kunde in onderwijs en lectoraten en een vergroting van de kwaliteit van docenten en afstudeerders.
3D betonprinten is een techniek met een grote potentie voor de bouwsector . Het in 2018 geëindigde RAAK-mkb KONKREET project, heeft voor lectoraat Industrial Design en de betrokken partners veel inzichten op gebied van 3D betonprinten opgeleverd. (van Beuren & Vrooijink, 2018) Één van deze inzichten is dat door het laagsgewijs opbouwen van het object bij 3D betonprinten het wapenen nog als uitdaging kan worden gezien. Immers als de wapening er al is wanneer de printkop er langs komt zit deze de printkop in de weg, en wanneer deze later aangebracht moet worden kan het beton al zijn uitgehard. Dit ‘wapeningsprobleem’ zorgt ervoor dat wapening uit het printvlak in-situ niet te realiseren is. Binnen het KONKREET project is hiervoor als oplossing een concept met technisch textiel bedacht om te wapenen. Hierbij kan het vormbare textiel tijdens het printproces tegen het oppervlak worden aangedrukt. De partners van dit project, Ter Steege advies & innovatie en Vertico XL printing, willen bewijzen dat door het concept verder uit te werken een belangrijke drempel van het 3D betonprinten kan worden weggenomen. Het doel is om een methode te ontwikkelen om in-situ wapening in de vorm van technisch textiel te realiseren bij 3D geprint beton. Dit vraagt om een creatieve oplossing. Om dit te doen zijn er 6 projectstappen: 1. Belastingseis vaststellen 2. Geschikt textiel selecteren 3. Methode ontwikkelen voor het aanbrengen van textiel 4. Onderzoek naar binding textiel aan het beton 5. Onderzoek naar de mechanische eigenschappen van het nieuwe materiaal 6. Disseminatie van de opgedane kennis. Belangrijk is om hierbij te benoemen dat het om een verkennend onderzoek gaat waarbij onderzocht wordt of het een kansrijke wapeningsmethode kan zijn.
Size measurement plays an essential role for micro-/nanoparticle characterization and property evaluation. Due to high costs, complex operation or resolution limit, conventional characterization techniques cannot satisfy the growing demand of routine size measurements in various industry sectors and research departments, e.g., pharmaceuticals, nanomaterials and food industry etc. Together with start-up SeeNano and other partners, we will develop a portable compact device to measure particle size based on particle-impact electrochemical sensing technology. The main task in this project is to extend the measurement range for particles with diameters ranging from 20 nm to 20 um and to validate this technology with realistic samples from various application areas. In this project a new electrode chip will be designed and fabricated. It will result in a workable prototype including new UMEs (ultra-micro electrode), showing that particle sizing can be achieved on a compact portable device with full measuring range. Following experimental testing with calibrated particles, a reliable calibration model will be built up for full range measurement. In a further step, samples from partners or potential customers will be tested on the device to evaluate the application feasibility. The results will be validated by high-resolution and mainstream sizing techniques such as scanning electron microscopy (SEM), dynamic light scattering (DLS) and Coulter counter.
