Urban commons is presented as a challenge of collaborative governance. This study delivers a normative perspective to analyse and evaluate processes and outcomes of the governance of urban commons. It demonstrates the development and application of the perspective in action research on Amsterdam’s Zero Waste Lab case, as a way to better understand successful and failing institutions in a concrete practice and to design interventions for improvement. Consequently, the (im)plausibility of collective action in urban communities and the participation of public actors present dilemmas for urban commons. The study specifically synthesises urban commons and collaborative governance scholarship and relates also in general to the transition towards co-creation in governing the city, e.g. in public administration or planning.
Parks are necessary for sustainable urban vitality. We studied the optimal availability of parks by combining open data sets with polygons and classification frameworks from urban planning literature. Both distance and population density should be considered as measures of availability when planning urban parks.
MULTIFILE
The crossroads of living in cities on the one hand and ageing of the population on the other is studied in an interdisciplinary field of research called urban ageing (van Hoof and Kazak 2018, van Hoof et al. 2018). People live longer and in better health than ever before in Europe. Despite all the positive aspects of population ageing, it poses many challenges. The interaction of population ageing and urbanisation raises issues in various domains of urban living (Phillipson and Buffel 2016). According to the Organisation for Economic Co-operation and Development (OECD 2015), the population share of those of 65 years old is expected to climb to 25.1% in 2050 in its member states. Cities in particular have large numbers of older inhabitants and are home to 43.2% of this older population. The need to develop supportive urban communities are major issues for public policy to understand the relationship between population ageing and urban change (Buffel and Phillipson 2016). Plouffe and Kalache (2010) see older citizens as a precious resource, but in order to tap the full potential these people represent for continued human development (Zaidi et al. 2013), the world’s cities must ensure their inclusion and full access to urban spaces, structures, and services. Therefore, cities are called upon to complement the efforts of national governments to address the consequences of the unprecedented demographic shift (OECD 2015). Additionally, at the city level there is a belief to understand the requirements and preferences of local communities (OECD 2015). An important question in relation to urban ageing is what exactly makes a city age-friendly (Alley et al. 2007, Lui et al. 2009, Plouffe and Kalache 2010, Steels 2015, Moulaert and Garon 2016, Age Platform Europe 2018)? Another relevant question is which factors allow some older people in cities to thrive, while others find it hard to cope with the struggles of daily life? This chapter explores and describes which elements and factors make cities age-friendly, for instance, on the neighbourhood level and in relation to technology for older people.
Het lectoraat Applied Quantum Computing is een samenwerking tussen de Hogeschool van Amsterdam en het Centrum Wiskunde en Informatica. Dit lectoraat gaat zich bezig houden met het leggen van een verbinding tussen enerzijds fundamenteel onderzoek en anderzijds praktische problemen. In een samenwerking met IBM, Capgemini en Qusoft zullen cases en experimenten worden uitgevoerd hoe Quantum Computing bedrijven gaat beïnvloeden. Op het gebied van Quantum Communication zal onderzocht worden hoe m.b.v. Quantum Technologie gekomen kan worden tot een veilige communicatie. Ook zal aangesloten worden bij onderzoek naar en onderwijs worden ontwikkeld rondom hoe quantum mechanische effecten praktisch ingezet kunnen worden om metingen te verrichten. Onderzoek zal verricht worden naar het implementeren van theoretische oplossingen als bedacht in de laboratoria van universiteiten voor problemen bij bedrijven en instellingen. Binnen de Hogeschool van Amsterdam zal aansluiting worden gezocht met het onderzoek dat wordt gedaan binnen diverse lectoraten van de Faculteit DMCI, zoals responsible IT (i.o) en Urban Analytics en met de onderzoekers van de groep Urban Technology van de faculteit Techniek. In het onderwijs wordt een relatie bestendigd met opleidingen als HBO-ICT, waarvoor een minor wordt ontwikkeld, en Technische Natuurkunde. Daarbuiten zal verder gewerkt worden aan een netwerk om te komen tot een ecosysteem van instellingen en bedrijven. De Hogeschool van Amsterdam draagt Marten Teitsma als lector voor. Marten Teitsma heeft heeft veel ervaring in het onderwijs, ontwikkeling daarvan, als leidinggevende en is gepromoveerd in de Artificiële Intelligentie. Binnen de hogeschool heeft hij het initiatief genomen tot diverse activiteiten op het gebied van Quantum Computing.
De woningbouwopgave is enorm. Alleen al in Amsterdam is de bouw van minimaal 50.000 woningen tot 2025 voorzien. De impact op onze steden is nauwelijks te overschatten. Met name doordat deze nieuwbouw binnenstedelijk en daardoor in extreem dichtheden en hoogbouw gerealiseerd moet worden. We weten dat voor een goede leefomgeving de straat een menselijke maat moet hebben. Voor de gangbare woonmilieus is bekend wat voor ontwerpoplossingen dit vraagt: een actieve plint (begane grond), ritme in de straatwanden en een tactiele inrichting. Voor de nieuwe woonmilieus met on-Nederlands hoge dichtheden en hoogbouw is nog niet duidelijk hoe dat moet gebeuren. Duidelijk is dat er aandacht nodig is op het sociale vlak, programmering, mobiliteit, en de vormgeving van de straatruimte als gezamenlijke publieke ruimte met een menselijke maat. Dit onderzoeksvoorstel richt zich op de straatruimte. Ruimtelijk ontwerpers hebben urgente behoefte aan een systematisch overzicht van (elders) beproefde ontwerpoplossingen, meer grip op de werking van deze ontwerpingrepen en een tool om ontwerpoplossingen al gedurende het ontwerpproces op hun werking te kunnen testen. Om in deze behoefte te voorzien, is een consortium gevormd bestaande uit ontwerpbureaus, (internationale) kennisinstellingen die de opgave op soortgelijke interdisciplinaire manier aanpakken en een groep opdrachtgevers van ruimtelijke projecten. Sensing Streetscapes past twee nieuwe opkomende technologieën toe (artificial intelligence uit data-analytics en de eye-tracking-technologie uit de neurologie) die nodig zijn om referentielocaties te traceren en het effect van ontwerpoplossingen op de gebruikers van de straatruimte te achterhalen. Naast de kennisontwikkeling worden de technologieën ook doorontwikkeld tot twee nieuwe tools voor de toepassing in de ontwerppraktijk. Ontwerpers kunnen daarmee zelf sneller referentielocaties traceren en ontwerpoplossingen zelf toetsen bij de gebruikers. Hiermee zijn de ontwerpers in staat om met beter beproefde oplossingen per situatie en locatie straatruimtes een herkenbare menselijke maat te geven en de ontwerppraktijk innoveert.
