Cities all over the world are rethinking their mobility policies in light of environmental and quality of life objectives. As space is one of cities’ scarcest resources, mobility’s spatial footprint is increasingly scrutinized as externality to mitigate. Similar to passenger transport, goods transport is envisioned to shift towards efficient and zero emission mobilities. To achieve an urban logistics system that eliminates inefficiencies and fossil fuels, the logistics sector requires space to unload, cross-dock, consolidate and stock goods closer to their destinations. Such a ‘proximity logistics’ is however at odds with ‘logistics sprawl’, the historic outward migration pattern of logistics facilities. With policies and planning, cities can support the (re)integration of logistics facilities in urban areas to facilitate and enable the shift to an efficient urban logistics system. Logistics still being a largely neglected policy subject in many cities, knowledge on how to approach this (re)integration is hardly available. Therefore, we compare two pioneering cities: Rotterdam and Paris. Both cities have an established track record in advancing urban logistics policies and are spearheading the practice of planning for logistics. Based on interviews and policy analyses, we develop best practices on how to address the integration of urban logistics facilities for cities.
LINK
Cities all over the world are rethinking their mobility policies in light of environmental and quality of life objectives. As space is one of cities’ scarcest resources, mobility’s spatial footprint is increasingly scrutinized as externality to mitigate. Similar to passenger transport, goods transport is envisioned to shift towards efficient and zero emission mobilities. To achieve an urban logistics system that eliminates inefficiencies and fossil fuels, the logistics sector requires space to unload, cross-dock, consolidate and stock goods closer to their destinations. Such a ‘proximity logistics’ is however at odds with ‘logistics sprawl’, the historic outward migration pattern of logistics facilities. With policies and planning, cities can support the (re)integration of logistics facilities in urban areas to facilitate and enable the shift to an efficient urban logistics system. Logistics still being a largely neglected policy subject in many cities, knowledge on how to approach this (re)integration is hardly available. Therefore, we compare two pioneering cities: Rotterdam and Paris. Both cities have an established track record in advancing urban logistics policies and are spearheading the practice of planning for logistics. Based on interviews and policy analyses, we develop best practices on how to address the integration of urban logistics facilities for cities.
Het doel van dit project was om samen met alle betrokkenen te komen tot een gedragen adviesprogrammering voor het urban sportpark Zuilense Vecht, dat ligt op de gemeentegrenzen van Utrecht en Stichtse Vecht. Allereerst zijn geleerde lessen opgemaakt naar aanleiding van interviews met professionals die betrokken waren bij andere urban sportparken. Deze lessen zijn meegenomen naar het vervolg van dit project, waarbij we hebben gewerkt aan een adviesprogrammering in co-design met alle betrokkenen (sport- en welzijnsprofessionals uit de wijken, professionals uit urban sports en de MBO sportacademie; én kinderen en jongeren zelf).
The impacts of tourism on destinations and the perceptions of local communities have been a major concern both for the industry and research in the past decades. However, tourism planning has been mainly focused on traditions that promote the increase of tourism without taking under consideration the wellbeing of both residents and visitors. To develop a more sustainable tourism model, the inclusion of local residents in tourism decision-making is vital. However, this is not always possible due to structural, economic and socio-cultural restrictions that residents face resulting to their disempowerment. This study aims to explore and interpret the formal processes around tourism decision-making and community empowerment in urban settings. The research proposes a comparative study of three urban destinations in Europe (The Hague in the Netherlands, San Sebastian in Spain and, Ioannina in Greece) that experience similar degree of tourism growth. The proposed study will use a design-based approach in order to understand tourism decision-making and what empowers or disempowers community participation within the destinations. Based on the findings of primary and secondary data, a community empowerment model will be applied in one the destinations as a pilot for resident engagement in tourism planning. The evaluation of the pilot will allow for an optimized model to be created with implications for tourism planning at a local level that can contribute to sustainable destinations that safeguard the interests of local residents and tourists.
DISCO aims at fast-tracking upscaling to new generation of urban logistics and smart planning unblocking the transition to decarbonised and digital cities, delivering innovative frameworks and tools, Physical Internet (PI) inspired. To this scope, DISCO will deploy and demonstrate innovative and inclusive urban logistics and planning solutions for dynamic space re-allocation integrating urban freight at local level, within efficiently operated network-of-networks (PI) where the nodes and infrastructure are fixed and mobile based on throughput demands. Solutions are co-designed with the urban logistics community – e.g., cities, logistics service providers, retailers, real estate/public and private infrastructure owners, fleet owners, transport operators, research community, civil society - all together moving a paradigm change from sprawl to data driven, zero-emission and nearby-delivery-based models.
De wijk Europapark in Groningen is recent aangelegd rond het voetbalstadion van FC Groningen. Het is een wijk waarin vooral woningen in hoge dichtheden zijn gebouwd en de openbare ruimte kenmerkt zich door veel verharding en een ‘betonnen’ omgeving. In de toekomst zal deze wijk te maken krijgen met onbeheersbare gevolgen van klimaatverandering: een vergaande opwarming van het stedelijk gebied (Urban Heat Island) en wateroverlast als gevolg van heftiger regenbuien. De manier waarop de wijk is aangelegd is exemplarisch voor veel stenige woonwijken in hoge dichtheden. Deze wijken zullen dus fundamenteel anders moeten worden ingericht om klaar te zijn voor deze toekomstige veranderingen. Twee elementen van deze andere inrichting fungeren als barrières voor een daadwerkelijke uitvoering: een toekomstgericht plan met maatregelen die de komende decennia nodig zullen blijken, en een planningsproces waarin de aanpassingen gedragen worden door de bewoners in de wijk. Voor veel kleine bedrijven ontbreekt de kennis van werkelijk lange termijn inzichten welke maatregelen moeten worden uitgevoerd, en voor bij procesgerichte bedrijven ontbeert het aan methoden voor het echt ruimte geven aan bewoners. Deze twee vragen zijn de aanleiding voor het starten van een planproces, dat, door de bewoners gedreven, streeft naar het vinden van de noodzakelijke ontwerpoplossingen die de wijk omtoveren in een ‘Urban Cool Island’ en een wijk die de heftigste regenbui kan opzuigen, om het water daarna eindeloos traag weer terug te geven aan het oppervlaktewater. Zo ontstaat een klimaatwijk, die voor de lange termijn klaar is en zich continue aan kan blijven passen.
