Zoekresultaten

De maatschappelijke impact van de beving van Westerwijtwerd

Monitoren van gezondheid bij talentvolle sporters

Goeie snap van elkaar: over communicatie tussen professionals en mensen met een niet-aangeboren hersenletsel en hun verzorgers

Mensen die een hersenletsel hebben opgelopen gaan een herstelproces in dat langdurig is en meestal complex. De vaste mantelzorger vaak de partner, is intensief betrokken bij dit herstelproces. De cliënt met een niet-aangeboren hersenletsel (cliënt met Nah) en de mantelzorger ontmoeten als ‘cliëntkoppel’ de professional in ziekenhuizen, revalidatiecentra, op dagbesteding en in diverse andere instellingen en verbanden. Het cliëntkoppel maakt zijn entree in een (doorgaans) onbekende wereld, namelijk in de wereld van hulp en zorgvragen. Een goede communicatie tussen het cliëntkoppel en de professional kan helpen om het revalidatietraject en daarmee het herstel, te optimaliseren. Een van de kenmerken van een goede communicatie is het vraaggericht werken. Hierbij staat het helder krijgen van de wensen van het cliëntkoppel en eventueel het concreet maken daarvan centraal. De vraaggerichte communicatie wordt echter bemoeilijkt wanneer er sprake is van een niet-aangeboren hersenletsel. De problemen met taal, oriëntatie en geheugen, maar ook een gebrekkig inzicht in het eigen functioneren beperken de mogelijkheden van de communicatie. Dikwijls neemt dan de vaste mantelzorger de rol van de cliënt over. De mantelzorger ‘vertaalt’ de wensen en vragen van de cliënt. De mantelzorger is daarmee een volwaardige partner in de dialoog geworden. Welke patronen zijn te herkennen in deze zogenoemde trialoog? Welke vaardigheden zijn nodig om de communicatie optimaal mogelijk te maken? Hoe kan de communicatie met de professional helpen om het hersteltraject zelf richting te geven? En vooral: helpt dat om ook het eigen leven weer vorm en kwaliteit te geven? Het onderzoek ‘Goeie snap van elkaar’ probeert op bovenstaande vragen een antwoord te vinden. De schrijver van dit artikel is mantelzorger van haar partner met een hersenletsel. Onderstaande casus is het eigen materiaal en aanleiding voor dit onderzoek. Dit artikel gaat in op de uitspraken van de geïnterviewde cliëntkoppels over de vaardigheden van de professionals. Er worden aanbevelingen en adviezen gegeven om de samenwerking met de professionals te verbeteren.

Levend of dood verbrand?

Als na afloop van een brandincident een stoffelijk overschot wordt aangetroffen, is het van belang dat de causaliteit tussen de brand en het overlijden wordt onderzocht. Brand is zeer destructief voor het menselijk lichaam. Dit bemoeilijkt de interpretatie van onderzoeksbevindingen aan een lichaam. Er zijn diverse verschijnselen die tot op zekere hoogte duiden op vitaliteit (de betrokkene was levend) ten tijde van de brand. In dit artikel worden deze verschijnselen tegen het licht gehouden. Op basis van de huidige wetenschappelijke theorieën bestaan er geen verschijnselen die leiden tot de eenduidige conclusie over al dan niet vitale blootstelling. Wel kunnen verschijnselen een vermoeden van vitale blootstelling tot op zekere hoogte ondersteunen. Ontbreken de verschijnselen, dan is het niet mogelijk om een conclusie te trekken; de afwezigheid is geen bewijs van overlijden vóór het ontstaan van de brand. Om in de rechtszaal een uitspraak te kunnen doen over de causaliteit tussen brand en overlijden, wordt het noodzakelijk geacht om de waarde voor de aannemelijkheid van vitale blootstelling per verschijnsel te motiveren.

Afwegingskader. Meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling

Vanaf 1 januari 2019 treedt er een wijziging in het Besluit verplichte meldcode in werking. Vanaf dat moment is een afwegingskader onderdeel van de Meldcode huiselijk geweld en kindermishandeling. Iedere beroepsgroep beschikt over een specifiek op haar eigen beroepsuitoefening toegesneden afwegingskader ‘op basis waarvan de professionals het risico op en de aard en ernst van het huiselijk geweld of de kindermishandeling wegen en dat hen in staat stelt te beoordelen of sprake is van dusdanig ernstig huiselijk geweld of ernstige kindermishandeling, dan wel een vermoeden daarvan, dat een melding bij Veilig Thuis is aangewezen’. Het hanteren van een afwegingskader is verplicht in de stappen 4 en 5 van de Meldcode. Een andere belangrijke verandering is dat in stap 5 de professional naast melden bij Veilig Thuis tegelijkertijd zelf hulp kan (blijven) bieden of organiseren, al dan niet in samenwerking met Veilig Thuis. Het eerdere onderscheid tussen óf hulpverlenen óf melden vervalt dus als na toepassing van het afwegingskader de conclusie is dat melden bij Veilig Thuis is aangewezen. Het afwegingskader wordt onderdeel van de professionele standaarden van de beroepsgroep, waaronder ook de beroepscode valt.

Bundled care in acute kidney injury in critically ill patients, a before-after educational intervention study

BACKGROUND: Acute kidney injury (AKI) often occurs in critically ill patients. AKI is associated with mortality and morbidity. Interventions focusing on the reduction of AKI are suggested by the Kidney Disease: Improving Global Outcomes guideline. We hypothesized that these educational interventions would improve outcome in patients admitted to the Intensive Care Unit (ICU).METHODS: This was a pragmatic single-centre prospective observational before-after study design in an ICU in a tertiary referral hospital. All consecutive patients admitted to the ICU irrespective their illness were included. A 'Save the Kidney' (STK) bundle was encouraged via an educational intervention targeting health care providers. The educational STK bundle consisted of optimizing the fluid balance (based on urine output, serum lactate levels and/or central venous oxygen saturation), discontinuation of diuretics, maintaining a mean arterial pressure of at least 65 mmHg with the potential use of vasopressors and critical evaluation of the indication and dose of nephrotoxic drugs. The primary outcome was the composite of mortality, renal replacement therapy (RRT), and progression of AKI. Secondary outcomes were the components of the composite outcome the severity of AKI, ICU length of stay and in-hospital mortality.MAIN RESULTS: The primary outcome occurred in 451 patients (33%) in the STK group versus 375 patients (29%) in the usual care group, relative risk (RR) 1.16, 95% confidence interval (CI) 1.03-1.3, p < 0.001. Secondary outcomes were, ICU mortality in 6.8% versus 5.6%, (RR 1.22, 95% CI 0.90-1.64, p = 0.068), RRT in 1.6% versus 3.6% (RR 0.46, 95% CI 0.28-0.76, p = 0.002), and AKI progression in 28% versus 24% (RR 1.18, 95% CI 1.04-1.35, p = 0.001).CONCLUSIONS: Providing education to uniformly apply an AKI care bundle, without measurement of the implementation in a non-selected ICU population, targeted at prevention of AKI progression was not beneficial.