Abstract: Background Non-compliance to, or drop-out from treatment for childhood ADHD, result in suboptimal outcome. Non-compliance and drop-out may be due to mismatches between patients’ care needs and treatments provided. This study investigated unmet care needs in ADHD patients. Unmet needs were assessed in two different treatment settings (general outpatient setting versus youth-ACT). Youth-ACT treatment is an intensive outreach-oriented treatment for patients with severe psychiatric and psychosocial problems. Comparison of a general outpatient sample with a youth-ACT sample enabled us to assess the influence of severity of psychiatric and psychosocial problems on perceived care needs. Methods Self-reported unmet care needs were assessed among 105 ADHD patients between 6 and 17 years of age in a general outpatient (n = 52) and a youth-ACT setting (n = 53).
DOCUMENT
Studies of brain size of children classified with ADHD appear to reveal smaller brains when compared to ‘normal’ children. Yet, what does this mean? Even with the use of rigorously screened case and control groups, these studies show only small, average group differences between children with and without an ADHD classification. However, academic textbooks used in the Netherlands often portray individual children with an ADHD classification as having a different, malfunctioning brain that necessitates medical intervention. This conceptualisation of ADHD might serve professional interests, but not necessarily the interests of children.
DOCUMENT
The increased use of Attention Deficit/Hyperactivity Disorder (ADHD) medication by children has led to growing concerns. In a previous study, we found that many of the teachers that were interviewed about ADHD spontaneously associated ADHD with medication. The present study is a qualitative reanalysis of what precisely these 30 primary school teachers had spontaneously said about medication in our previous semi‐structured interviews on ADHD. Almost all respondents had experience with pupils taking ADHD medication. The majority spontaneously mentions medication as the treatment of ADHD. Attitudes towards ADHD medication use by pupils are mainly ambivalent, but more positive than negative effects of medication are reported. However, what teachers say about ADHD medication is often not based on sound information; their attitudes tend to be formed by personal experiences rather than founded on professional and scientific sources. We conclude from our analysis that it will be in the interest of reducing the number of children on ADHD medication that teachers have good access to verified and up‐to‐date information on ADHD and medication so that they are better supported in making evidence‐based pedagogical judgments.
DOCUMENT
Vijftien tot twintig procent van de wereldbevolking is neurodivergent. Hieronder vallen neurotypen zoals ADHD, Autismespectrumstoornis en Dyscalculie/Dyslexie. In de digitale werk- en leeromgeving van het hoger onderwijs betekent dit dat veel studenten, docenten en andere onderwijsmedewerkers een ondersteuningsbehoefte hebben. Hoe kunnen we hun behoeften als startpunt nemen om de digitale werk- en leeromgeving inclusiever te maken voor iedereen?
ADHD, normalisering en demedicalisering, stepped diagnosisDruk en Dwars is onderdeel van de Academische Werkplaats ADHD. Samen met de RuG en zes gemeentes voeren we het pakket Druk en Dwars uit. Dit bestaat uit: uitvoering van en onderzoek naar ouderbegeleiding, leerkrachtbegeleiding en voorlichting
Kinderen met ontwikkelings- en/of gedragsproblemen (bijv. taalontwikkelingsstoornissen (TOS), ADHD en/of autisme) zijn kwetsbaar. Kwetsbare kinderen hebben extra zorg en aandacht nodig, omdat ontwikkelingsproblemen grote impact kunnen hebben op leesvaardigheden, de sociaal emotionele ontwikkeling, kwaliteit van leven en participatie in de maatschappij op jonge èn latere leeftijd. De kans op een goede ontwikkeling is groter wanneer een kind opgroeit in een stabiele en stimulerende omgeving, dan een kind dat opgroeit in een minder ondersteunende omgeving (Meij, 2011). Het goed benutten van het ontwikkelingspotentieel van kinderen door inzet van een stimulerende en gezonde omgeving waarin professionals in zorg, onderwijs en welzijn goed samenwerken, dragen bij aan een goede participatie van kwetsbare kinderen in de maatschappij.Professionals in zorg, onderwijs en welzijn ervaren knelpunten in samenwerking rondom kinderen met ontwikkelings- en/of gedragsproblemen. Daarnaast geven jeugdverpleegkundigen, logopedisten en ouders van kwetsbare kinderen aan meer kennis nodig te hebben over de begeleiding van kwetsbare kinderen. Het doel van de IWP Participatie van Kwetsbare Kinderen in de Samenleving (PaKKS) is om samen met professionals in zorg, onderwijs en welzijn en ouders en hun kwetsbare kinderen een bijdrage te leveren aan een gezonde omgeving waardoor kwetsbare kinderen goed kunnen participeren in de maatschappij.Het centrale doel van PaKKS is om de samenwerking tussen professionals in zorg, onderwijs en welzijn en families en hun kwetsbare kinderen te optimaliseren, en om professionals in zorg, onderwijs en welzijn te bekwamen als gezondheidscoach door het ontwikkelen van nieuwe technologieën en trainingen met als doel families en hun kwetsbare kinderen te ondersteunen en te bekrachtigen en de participatie van kwetsbare kinderen in de maatschappij te vergroten.Om een gezonde omgeving voor kwetsbare kinderen te bereiken, is kennis en kunde nodig op verschillende niveaus: (1) Interprofessioneel samenwerken; (2) Samenwerken met families, en (3) Vroege ouder-kind-interactie. Deze drie niveaus vormen samen de drie werkpakketten van PaKKS, elk met hun specifieke doel en opbrengsten die allen bijdragen aan het centrale doel van PaKKS.Het doel van PaKKS sluit naadloos aan bij het speerpunt gezonde omgeving. PaKKS haakt in op de maatschappelijke beweging van intramuraal naar extramuraal, door enerzijds de interprofessionele samenwerking van professionals in zorg, onderwijs en welzijn te optimaliseren, en anderzijds deze professionals te bekwamen als gezondheidscoach zodat zij families en hun kwetsbare kinderen goed kunnen begeleiden en bekrachtigen. De kracht van PaKKS is dat verschillende lopende projecten bij elkaar worden ondergebracht (verbreding en versteviging) van waaruit nieuwe projecten ontwikkeld worden en subsidieaanvragen worden geschreven (verduurzaming en continuïteit).
