The realization of one’s musical ideas at the keyboard is dependent on the ability to transform sound into movement, a process called audiomotor transformation. Using fMRI, we investigated cerebral activations while classically‐trained improvising and non‐improvising musicians imagined playing along with recordings of familiar and unfamiliar music excerpts. We hypothesized that audiomotor transformation would be associated with the recruitment of dedicated cerebral networks, facilitating aurally‐cued performance. Results indicate that while all classically‐trained musicians engage a left‐hemisphere network involved in motor skill and action recognition, only improvising musicians additionally recruit a right dorsal frontoparietal network dedicated to spatially‐driven motor control. Mobilization of this network, which plays a crucial role in the real‐time transformation of imagined or perceived music into goal‐directed action, may be held responsible not only for the stronger activation of auditory cortex we observed in improvising musicians in response to the aural perception of music, but also for the superior ability to play ‘by ear’ which they demonstrated in a follow‐up study. The results of this study suggest that the practice of improvisation promotes the implicit acquisition of hierarchical music syntax which is then recruited in top‐down manner via the dorsal stream during music performance.
DOCUMENT
The historically developed practice of learning to play a music instrument from notes instead of by imitation or improvisation makes it possible to contrast two types of skilled musicians characterized not only by dissimilar performance practices, but also disparate methods of audiomotor learning. In a recent fMRI study comparing these two groups of musicians while they either imagined playing along with a recording or covertly assessed the quality of the performance, we observed activation of a right-hemisphere network of posterior superior parietal and dorsal premotor cortices in improvising musicians, indicating more efficient audiomotor transformation. In the present study, we investigated the detailed performance characteristics underlying the ability of both groups of musicians to replicate music on the basis of aural perception alone. Twenty-two classically trained improvising and score-dependent musicians listened to short, unfamiliar two-part excerpts presented with headphones. They played along or replicated the excerpts by ear on a digital piano, either with or without aural feedback. In addition, they were asked to harmonize or transpose some of the excerpts either to a different key or to the relative minor. MIDI recordings of their performances were compared with recordings of the aural model. Concordance was expressed in an audiomotor alignment score computed with the help of music information retrieval algorithms. Significantly higher alignment scores were found when contrasting groups, voices, and tasks. The present study demonstrates the superior ability of improvising musicians to replicate both the pitch and rhythm of aurally perceived music at the keyboard, not only in the original key, but also in other tonalities. Taken together with the enhanced activation of the right dorsal frontoparietal network found in our previous fMRI study, these results underscore the conclusion that the practice of improvising music can be associated with enhanced audiomotor transformation in response to aurally perceived music.
LINK
The realization of one’s musical ideas at the keyboard is dependent on the ability to transform sound into movement, a process called audiomotor transformation. Using fMRI, we investigated cerebral activations while classically-trained improvising and non-improvising musicians imagined playing along with recordings of familiar and unfamiliar music excerpts. We hypothesized that audiomotor transformation would be associated with the recruitment of dedicated cerebral networks, facilitating aurally-cued performance. Results indicate that while all classically-trained musicians engage a left-hemisphere network involved in motor skill and action recognition, only improvising musicians additionally recruit a right dorsal frontoparietal network dedicated to spatially-driven motor control. Mobilization of this network, which plays a crucial role in the real-time transformation of imagined or perceived music into goal-directed action, may be held responsible not only for the stronger activation of auditory cortex we observed in improvising musicians in response to the aural perception of music, but also for the superior ability to play ‘by ear’ which they demonstrated in a follow-up study. The results of this study suggest that the practice of improvisation promotes the implicit acquisition of hierarchical music syntax which is then recruited in top-down manner via the dorsal stream during music performance. In a study of audiomotor transformation in Parkinson patients, we demonstrated a dissociation between dysprosody in speech and music. While patients’ speech could reliably be distinguished from that of healthy individuals, purely on the basis of aural perception, no difference was observed between patients and healthy controls in their ability to sing improvised melodies.
LINK
Using fMRI, cerebral activations were studied in 24 classically-trained keyboard performers and 12 musically unskilled control subjects. Two groups of musicians were recruited: improvising (n=12) and score-dependent (non-improvising) musicians (n=12). While listening to both familiar and unfamiliar music, subjects either (covertly) appraised the presented music performance or imagined they were playing the music themselves. We hypothesized that improvising musicians would exhibit enhanced efficiency of audiomotor transformation reflected by stronger ventral premotor activation. Statistical Parametric Mapping revealed that, while virtually 'playing along' with the music, improvising musicians exhibited activation of a right-hemisphere distribution of cerebral areas including posterior-superior parietal and dorsal premotor cortex. Involvement of these right-hemisphere dorsal stream areas suggests that improvising musicians recruited an amodal spatial processing system subserving pitch-to-space transformations to facilitate their virtual motor performance. Score-dependent musicians recruited a primarily left-hemisphere pattern of motor areas together with the posterior part of the right superior temporal sulcus, suggesting a relationship between aural discrimination and symbolic representation. Activations in bilateral auditory cortex were significantly larger for improvising musicians than for score-dependent musicians, suggesting enhanced top-down effects on aural perception. Our results suggest that learning to play a music instrument primarily from notation predisposes musicians toward aural identification and discrimination, while learning by improvisation involves audio-spatial-motor transformations, not only during performance, but also perception.
DOCUMENT
Verhandeling over globaliseringsprocessen en cultuur- en gemeenschapscentra.
DOCUMENT
Kunstsocioloog Pascal Gielen verdedigt de hypothese dat de geglobaliseerde kunstwereld een ideaal terrein voor economische uitbuiting is. In de roes van de creative cities en de creatieve industrie omarmen overheden dit postfordistische werkmodel en sluiten zo naadloos aan bij de mondiale, neoliberale markteconomie. Gielen diept deze situatie uit en wil tegelijkertijd nieuwe alternatieven aanreiken, die de kunstwereld nodig heeft om haar eigen dynamiek en vrijheid te bewaren. Zijn zoektocht leidt hem naar plaatsen van gedeelde intimiteit en ‘slowability’ temidden van de hectische, globale flow van artistieke ontwikkelingen en trends. Deze derde editie is geheel herzien en bijgewerkt met Gielens meest recente inzichten in de politieke dimensies van kunst, autonomie en de relatie tussen kunst, ethiek en democratie.
DOCUMENT
We need mental and physical reference points. We need physical reference points such as signposts to show us which way to go, for example to the airport or the hospital, and we need reference points to show us where we are. Why? If you don’t know where you are, it’s quite a difficult job to find your way, thus landmarks and “lieux de memoire” play an important role in our lives.
LINK
De HBO-i-domeinbeschrijving dient als functioneel kwalificatiekader voor hogescholen, gericht op de startbekwaamheid van ICT-professionals van de toekomst. In vrijwel elk facet van het maatschappelijke, zakelijke, sociale en persoonlijke leven speelt ICT een grote rol. ICT is niet alleen zelf een belangrijke sector van economische bedrijvigheid, het is ook een onmisbare motor voor innovatie in alle kennisintensieve domeinen in onze samenleving. Nederland heeft grote behoefte aan kwalitatief goed opgeleide ICT’ers. Het ICT-domein verbreedt en verdiept zich. Behalve dat de vraag naar ICT'ers toeneemt, neemt ook de specialisatie naar ICT-subdomeinen toe. Om in te kunnen spelen op nieuwe toepassingen, arbeidsmarktvragen, wensen en innovaties is regelmatige actualisering van de HBO-i-domeinbeschrijving noodzakelijk. Naast de ontwikkelingen in het ICT-domein, ontwikkelt ook het onderwijsveld zich. Zo is er in toenemende mate aandacht voor Associate Degree en Professional Master programma's en leidt focus op de match tussen werkveld en opleidingsdoelen tot extra aandacht voor professional skills.
DOCUMENT
Aan mij valt vanmorgen de eer te beurt deze lectorale rede uit te spreken. U verwacht van mij waarschijnlijk dat ik – als “hogeschoolbrede” Lector eLearning - het nu ga hebben over alle verworvenheden en geweldige mogelijkheden van de nieuwe informatie- en communicatietechnologieën (ICT) en wat die nu, en in de nabije toekomst, betekenen voor het onderwijs binnen Hogeschool INHOLLAND. Als dat zo is, dan moet ik U toch een beetje teleurstellen: ik ben natuurlijk wel enthousiast over de onophoudelijke stroom aan nieuwe ontwikkelingen op dit terrein, maar ik ben tegelijkertijd ook realist genoeg om te weten dat veel mensen enorme moeite hebben om de noodzakelijke praktische, emotionele en ideologische stappen die daar nu eenmaal bij horen, daadwerkelijk te zetten. Stappen die ze in staat stellen alle prachtige mogelijkheden ook werkelijk te benutten en daarmee het onderwijs te vernieuwen en te verbeteren. Begrijp me niet verkeerd: ik twijfel geen seconde aan Hogeschool INHOLLAND en haar eLearning-missie. Integendeel, ik ben hier komen werken, omdat ik geloof in de kracht en ambities van deze nieuwe instelling, om een bruisende leer- en werkgemeenschap te realiseren met optimale ICT-faciliteiten1 en goede ondersteuning in bijvoorbeeld onderwijsontwikkeling en kwaliteitszorg.2 INHOLLAND loopt voorop in haar streven naar en de realisatie van de inzet van ICT als motor voor didactische vernieuwing. Maar hier vindt, net zoals dat elders in onze “kennismaatschappij” noodzakelijk is, een geweldloze revolutie in doen en denken plaats om daadwerkelijk te komen tot onderwijs waarbinnen de student zélf zijn studie inricht en uitvoert, daarbij begeleid door docenten die als eTutoren weten hoe ze dat moeten doen. Over dat proces van eStudent tot Kenniswerker en over hoe INHOLLAND dan zal veranderen van opleiding- en ICT-gestuurd naar studentgeleid, wil ik het vandaag vooral hebben.
DOCUMENT
Wat is 'hot' en wat is 'not' in de ict? Dat was 'in a nutshell' de reden voor het HBO-I om een studiereis te maken naar het Mekka voor ict'ers: Silicon Valley. Voor VS-verhoudingen een klein gebied met relatief veel belangrijke ict-bedrijven: SUN, Intel, Oracle, Hewlett-Packard. En twee van de beste universiteiten: Berkeley en Stanford. Deny Smeets en Miranda Valkenburg geven hun persoonlijke impressie van de hbo ict-tour.
DOCUMENT
