"A proportion of those with eating disorders have also experienced traumatic events and ongoing symptoms of PTSD such as re-experiencing of the trauma and nightmares. We implemented an innovative trauma intervention called Imagery Rescripting (ImRs) to explore whether for those undergoing inpatient treatment for an eating disorder (in an underweight phase), it would be possible to treat the various trauma-related symptoms as well as the eating problems. Since this has not been investigated before, we asked the participants in this study to recount their experiences. Twelve participants who were underweight, reported a past history of trauma and were in an inpatient eating disordertreatment program participated in ImRs therapy intervention. One of these participant did not engage in the ImRs therapy because she discontinued the inpatient ED treatment. Analysis of interviews with these participants found that -although they were reluctant before the start of the treatment- the ImRs treatment during their inpatient admission had given them hope again. They added that it was important to have support from group members, sociotherapists and therapists. They shared a number of ways that the ImRs treatment could be adapted to people with eating disorders. Their experiences indicated that given these factors it was possible to treat PTSD during an underweight phase. This is important: until now, treatment for eating disorders has not specifically been trauma-focused and these tips have scope to improve the ImRs intervention and eating disorder treatment more broadly in the future."
MULTIFILE
Het TEACCH-curriculum (Mesibov, Shea, & Schopler, 2004) beschrijft autisme als een andere cultuur, zoals het de manier bepaalt waarop mensen denken, voelen en zich gedragen. In dit onderzoek heb ik dit vertaald naar ‘de wereld van autisme’. Mensen met autisme hebben ‘vertaling’ nodig om te kunnen begrijpen en begrepen te worden. Ik heb het model van de ijsberg (MCClelland) gebruikt om aan te geven dat ‘niets is wat het lijkt’. Aan het gedrag wat je ziet (de top van de ijsberg) liggen vele oorzaken ten grondslag (onder de waterspiegel). Om een leerling met autisme te kunnen ‘verstaan’, en een aansluiting te kunnen maken waar hij nodig is, moet je onder de waterspiegel kijken. Om professionals in de praktijk op het STIP VSO Utrecht deze vertaling te bieden, ben ik op zoek gegaan naar antwoord op de volgende vraag: Op welke manier kunnen de unieke behoeften, beperkingen en kwaliteiten van elke leerling met autisme en een verstandelijke beperking op het STIP VSO overzichtelijk in beeld gebracht worden, zodat deze informatie toegankelijk is voor de professionals die met deze leerlingen werken? Eén van de uitkomsten van dit onderzoek is de ontwikkeling van een pASSpoort. In de keuze voor relevante aspecten, invulling en vormgeving van dit pASSPoort heb ik, gesteund door een stevig theoretisch kader, praktijkonderzoek gedaan op vier scholen voor (V)SO-ZMLK. Op het STIP VSO Utrecht heb ik het kernteam, de leerkrachten en diverse onderwijsprofessionals, waaronder een aantal ouders van leerlingen met ASS en VB, bevraagd. Het (h)erkennen van de andere wereld, het andere (be)leven, van een leerling met ASS en VB, ondersteund door dit pASSpoort, zal veel over (of onder-)vraging, en hierdoor stress, voorkomen.
In order to optimize collaboration between Speech and Language Therapists (SLTs) and parents of children with Developmental Language Disorders (DLD), our aim was to study what is needed for SLTs to transition from the parent-as-therapist aide model to the FCC model and optimal collaborate with parents. Chapter 2 discusses the significance of demystifying collaborative working by making explicit how collaboration works. Chapter 3 examines SLTs’ perspectives on engaging parents in parent-child interaction therapy, utilizing a secondary analysis of interview data. Chapter 4 presents a systematic review of specific strategies that therapists can employ to enhance their collaboration with parents of children with developmental disabilities. Chapter 5 explores the needs of parents in their collaborative interactions with SLTs during therapy for their children with DLD, based on semi-structured interviews. Chapter 6 reports the findings from a behavioral analysis of how SLTs currently engage with parents of children with DLD, using data from focus groups. Chapter 7 offers a general discussion on the findings of this thesis, synthesizing insights from previous chapters to propose recommendations for practice and future research.
