BACKGROUND: In the last decades, autologous fat grafting has been used to treat adherent dermal scars. The observed regenerative and scar-reducing properties have been mainly ascribed to the tissue-derived stromal vascular fraction (tSVF) in adipose tissue. Adipose tissue's components augment local angiogenesis and mitosis in resident tissue cells. Moreover, it promotes collagen remodeling. We hypothesize that tSVF potentiates fat grafting-based treatment of adherent scars. Therefore, this study aims to investigate the effect of tSVF-enriched fat grafting on scar pliability over a 12-month period.METHODS AND DESIGN: A clinical multicenter non-randomized early phase trial will be conducted in two dedicated Dutch Burn Centers (Red Cross Hospital, Beverwijk, and Martini Hospital, Groningen). After informed consent, 46 patients (≥18 years) with adherent scars caused by burns, necrotic fasciitis, or degloving injury who have an indication for fat grafting will receive a sub-cicatricic tSVF-enriched fat graft. The primary outcome is the change in scar pliability measured by the Cutometer between pre- and 12 months post-grafting. Secondary outcomes are scar pliability (after 3 months), scar erythema, and melanin measured by the DSM II Colormeter; scar quality assessed by the patient and observer scales of the Patient and Observer Scar Assessment Scale (POSAS) 2.0; and histological analysis of scar biopsies (voluntary) and tSVF quality and composition. This study has been approved by the Dutch Central Committee for Clinical Research (CCMO), NL72094.000.20.CONCLUSION: This study will test the clinical efficacy of tSVF-enriched fat grafting to treat dermal scars while the underlying working mechanism will be probed into too.
DOCUMENT
Het doel van de klinische forensische zorg, of meer specifiek de tbs-maatregel, is het beveiligen van de maatschappij; op korte termijn door iemand uit de maatschappij te halen en op langere termijn door behandeling gericht op het verlagen van risicofactoren en het opbouwen of versterken van beschermende factoren. In de media verschijnen met enige regelmaat kritische verhalen over de forensische zorg, meestal naar aanleiding van een ernstig incident, zoals een delict gepleegd door een tbs-patiënt op verlof. De vraag die daarbij steeds wordt opgeworpen, is hoe effectief de tbs-maatregel en behandeling in de forensische zorg is. Het is logisch dat er maatschappelijke onrust ontstaat bij ernstige incidenten en de opgeworpen vragen vanuit de maatschappij zijn terecht. Toch is enige nuancering hier op zijn plaats, aangezien recidive tijdens forensische behandeling uitzonderlijk is. Zo werd in een recent onderzoek met gegevens van het Adviescollege Verloftoetsing tbs (AVT) gevonden dat slechts bij 0,15% van de 15.050 positief beoordeelde verlofaanvragen sprake was van een ongeoorloofde afwezigheid met recidive. Verder blijkt al jaren uit onderzoek van het Wetenschappelijk Onderzoek- en Datacentrum (WODC) dat ernstige recidive na ontslag uit de forensische zorg, met name de tbs, relatief laag is, in ieder geval aanzienlijk lager dan na een gevangenisstraf. Hierbij dient aangetekend te worden dat de cijfers lastig te vergelijken zijn vanwege belangrijke verschillen tussen de groepen. De recidivecijfers tijdens en na forensische zorg zijn dus relatief gunstig, maar een delict kan enorme impact hebben en het zo veel mogelijk voorkomen van recidive blijft het ultieme doel van de behandeling in de forensische zorg. Het is nog onduidelijk wat precies bijdraagt aan recidivereductie en hoe behandeleffectiviteit of behandelsucces gedefinieerd kan worden.
DOCUMENT
BACKGROUND: Burn survivors are frequently faced with disfiguring scars. Various techniques exist to improve scar appearance, such as laser treatment and dermabrasion. Next to that, surgical reconstruction, such as scar excision is an option. This randomized controlled trial investigates whether a larger burn scar can be excised using a skin-stretching device for wound closure, thereby optimizing use of adjacent healthy skin. This technique may allow scar excision in a one-step procedure instead of two or more steps, which is necessary for serial excision and tissue expansion.METHODS: Two arms were compared: scar excision and closure by skin stretch and scar excision without additional techniques. The primary outcome measure was scar surface area reduction. In addition, complications were registered.RESULTS: Fifteen patients were randomized for skin stretch and 15 patients were randomized for scar excision only. In the skin stretch group, 10 of 15 scars were completely excised compared with three of 15 in the scar excision-only group (p = 0.025). In the skin stretch group, a significantly larger reduction in scar area was achieved: 95 ± 11 percent of the scar was excised versus 78 ± 17 percent in the scar excision-only group (p = 0.003). One patient in the skin stretch group and three patients in the scar excision-only group experienced partial wound dehiscence (p = 0.598).CONCLUSIONS: In burn scar reconstructions, a significantly larger reduction in scar area can be achieved using a skin-stretching device compared with scar excision with no additional techniques, without an increased risk of complications. It was shown that skin stretching is of added value for scars that cannot be excised in a one-step procedure.
DOCUMENT
