Vrijdag 8 april 2022 heeft ECHO (Expertise Centrum voor Diversiteitsbeleid) in samenwerking met het kenniscentrum Global and Inclusive Education een Townhall sessie georganiseerd op de Haagse Hogeschool voor het Nationaal Programma tegen Discriminatie en Racisme. Deze dertiende van 22 sessies was gericht op het onderwijs en werd ingeleid en afgesloten door Rabin Baldewsingh, de nationale coördinator van het programma. Naomi van Stapele en Laurence Guérin mochten de middag inhoudelijk inleiden. Naomi verduidelijkte wat racisme en discriminatie betekenen en Laurence benadrukte dat wereldburgerschap in het curriculum niet DE oplossing is. Tijdens de inleiding stipten zij al aan dat participatie en inclusie niet zonder elkaar kunnen. Wat bedoelen ze daarmee?
MULTIFILE
Gemeente Vijfheerenlanden heeft het lectoraat Participatie & Stedelijke Ontwikkeling van Hogeschool Utrecht gevraagd om een praktijkgericht onderzoek uit te voeren om inzichten te verkrijgen in de manieren waarop jongeren op een duurzame wijze betrokken kunnen worden bij het ontwikkelen, vormgeven en uitvoeren van het beleid en de besluitvorming binnen de gemeente. Samen met de jongeren en professionals uit de gemeente wordt tijdens dit onderzoek beoogt om inzichten te verkrijgen in de manier waarop jongereninspraak- en participatie opgezet kan worden en wordt onderzocht wat dat betekent voor de wijze waarop de gemeente jongeren bevraagt. Dit heeft als einddoel om jongereninspraak- en participatie onderdeel te laten worden van het gemeentelijke beleid. Binnen dit participatief actieonderzoek worden jongeren en professionals actief betrokken in het onderzoeksproces. Kenmerk van een participatief actieonderzoek is dat de onderzoeksactiviteiten niet alleen gericht zijn op het vergaren van kennis en inzichten, maar ook gericht zijn op het verbeteren van het handelen (Migchelbrink, 2016). Dit betekent dat er concrete acties en activiteiten opgezet, uitgevoerd en gemonitord worden om jongereninspraak-en participatie binnen de gemeente Vijfheerenlanden vorm te geven.
MULTIFILE
Eind 2009 publiceerden Ghislain Verstraete en Rik Pinxten een bundel essays onder de titel 'Doe-het-zelfdemocratie'. Een boek over 'mensen en hun rol in de samenleving' (Verstraete & Pinxten, 2009). Uit de titel wordt al duidelijk dat Verstraete en Pinxten een pleidooi houden voor nieuwe vormen van actief burgerschap. Gedaan met consumentisme en leunen op de overheid. Leve de actieve burger die de handen uit de mouwen steekt en zijn steentje bijdraagt aan de samenleving. Het boek bevat zeven hoofdstukken waarin telkens de burger als producent op een bepaald terrein beschreven wordt. Helaas ontbreekt een hoofdstuk over de zorgende mens: de burger die zorg draagt voor zichzelf maar vooral voor andere 'kwetsbare' burgers. In deze tekst willen we een aanzet geven tot zo'n hoofdstuk over de mens als zorger. We doen dat door de recente ontwikkelingen in de Nederlandse sociale sector te beschrijven en meer specifiek de Wet maatschappelijke ondersteuning. Na een korte toelichting en update over deze wet komen we terecht bij het werk van Hans Achterhuis. Elders in dit nummer van ALERT komt hij ook aan bod, onder meer naar aanleiding van zijn boek over geweld. Wij komen bij Achterhuis terecht omwille van zijn werk over utopieën (Achterhuis, 1998, 2010). Bij het overzien van de Wmo en de eerste jaren werking van het nieuwe sociaal beleid dringt zich immers snel de vraag op of er geen sprake is van een bundel beleidsutopieën. Maar ook de vraag of dat erg is, en of het wel te vermijden is.
