Walking meetings are a promising way to reduce unhealthy sedentary behavior at the office. Some aspects of walking meetings are however hard to assess using traditional research approaches that do not account well for the embodied experience of walking meetings. We conducted a series of 16 bodystorming sessions, featuring unusual walking meeting situations to engage participants (N=45) in a reflective experience. After each bodystorming, participants completed three tasks: a body map, an empathy map, and a rating of workload using the NASA-TLX scale. These embodied explorations provide insights on key themes related to walking meetings: material and tools, physical and mental demand, connection with the environment, social dynamics, and privacy. We discuss the role of technology and opportunities for technology-mediated walking meetings. We draw implications for the design of walking meeting technologies or services to account for embodied experiences, and the individual, social, and environmental factors at play.
DOCUMENT
Collaborative Mixed Reality Environments (CMREs) enable designing Performative Mixed Reality Experiences (PMREs) to engage participants’ physical bodies, mixed reality environments, and technologies utilized. However, the physical body is rarely purposefully incorporated throughout such design processes, leaving designers seated behind their desks, relying on their previous know-how and assumptions. In contrast, embodied design techniques from HCI and performing arts afford direct corporeal feedback to verify and adapt experiential aesthetics within the design process. This paper proposes a performative prototyping method, which combines bodystorming methods with Wizard of Oz techniques with a puppeteering approach, using inside-out somaesthetic- and outside-in dramaturgical perspectives. In addition, it suggests an interdisciplinary vocabulary to share and evaluate PMRE experiences during and after its design collaboration. This method is exemplified and investigated by comparing two case studies of PMRE design projects in higher-art education using the existing Social VR platform NEOS VR adapted as a CMRE.
DOCUMENT
Created for the 2019 Prague Quadrennial’s 36Q°, Blue Hour VR was a site-responsive mixed reality performative installation that placed the spectator, as experiencer, within a hybrid landscape of real- time three-dimensional computer graphics and 360-degree video. This article describes the design process, staging and experience of Blue Hour VR from the vantage point of its creators. Using a phenomenological perspective, the article discusses how Blue Hour VR staged presence and embodiment within an intermedial haptic experience. Blue Hour VR demonstrates how virtual reality technology can be harnessed by a mixed reality performance design, which includes both the material and virtual environment, creating a complex stratigraphy of intermedial textures and visual dramaturgies that co-exist inside, outside and in between perceptual realities. In doing so, the article aims to contribute to the limited body of work on mixed and virtual reality in the context of theatre and performance design.
DOCUMENT
Social issues are becoming increasingly pressing. From dementia to climate change to corona; we as people, citizens, residents and city users - through our own experience or otherwise - have a sense of them. However, truly understanding and addressing these issues is difficult because there is no single owner. Everything is related, intertwined and also changing. Getting an overview and deciding together on necessary steps proves difficult. Complex issues thus become orphaned. Design and more specifically co-design - creative collaboration with others - is increasingly seen as a possible approach to these such issues and collaborations because it can deal with complexity and uncertainty, is optimistic and investigative in nature. With a co-design approach, we can find a shared desire and with that we connect with each other. By then searching together for mechanisms that can lead to the desired values, we gain insights on how to tilt a problematic situation. That enables us to imagine alternative futures. These help us on our way to a better, greener and more social world and social change.
DOCUMENT
Ons vakgebied bevindt zich in een storm die om stilte vraagt. Doen we nog wel de juiste dingen en doen we de dingen nog juist in onze fysieke leefomgeving? Hoe zorgen we ervoor dat we ondanks de dagelijkse snel, sneller, snelst dynamiek alle belanghebbenden betrekken en oog blijven houden voor trage fysische processen die we nodig hebben om snelle bouwprocessen te verankeren? Hoe kunnen we opnieuw rustmomenten inbouwen in planprocessen? En welke methoden en instrumenten hebben we hiervoor tot onze beschikking?Met het thema Storm en stilte biedt PlanDag 2024 een moment van rust voor een stormachtige dialoog over de huidige ontwikkelingen in de maatschappij en ons vakgebied. In samenwerking met de Belgische gemeente Zwijndrecht verkennen we het spanningsveld tussen hoog- en laagdynamische aspecten van de fysieke omgeving, planningsprocessen en de samenwerking met stakeholders herontdekken. We gaan op zoek naar manieren waarop we de groeiende turbulente dynamiek moeten en kunnen blijven verbinden met trage bewegingen.
DOCUMENT
Maatschappelijke vraagstukken worden steeds nijpender. Van dementie tot klimaatverandering en corona; we hebben er als mensen, burgers, bewoners en stadsgebruikers – al dan niet door eigen ervaring – een gevoel bij. Het echt begrijpen en aanpakken van deze vraagstukken is echter lastig, want er is niet één eigenaar. Alles hangt samen, is verweven en ook nog eens veranderlijk. Overzicht krijgen en samen beslissingen nemen over noodzakelijke stappen blijkt lastig. Complexe vraagstukken raken zo verweesd. Design en meer specifiek co-design – creatief samenwerken met anderen – wordt steeds meer gezien als mogelijke aanpak voor dit soort vraagstukken en samenwerkingen omdat het kan omgaan met complexiteit en met onzekerheid, optimistisch is en onderzoekend van aard. Met een co-designaanpak kunnen we een gedeeld verlangen vinden en daarmee komen we in verbinding met elkaar. Door vervolgens samen te zoeken naar mechanismen die tot de gewenste waarden kunnen leiden, krijgen we inzichten hoe een problematische situatie te kantelen. Dat stelt ons in staat om alternatieve toekomsten te verbeelden. Die helpen ons op weg naar een betere, groenere en socialere wereld en maatschappelijke verandering.
DOCUMENT
Martien Visser concludeert dat er feitelijk bijzonder weinig reden is veel stampij te maken over de taxonomierichtlijn van de Europese Commissie, omdat die de weg baant naar zeer forse CO2-reducties.
LINK
Interview met o.a. Menno van Duin. Bij een calamiteit staat de school volkomen onverwacht volop in de belangstelling, zowel bij medewerkers, leerlingen en ouders als in de pers en op sociale media. Daar moet je als school snel en adequaat op reageren. Hoe leid je de in- en externe communicatie in goede banen?
DOCUMENT
