Hoewel de klimaat- en ecologische crisis de grootste bedreiging voor de volksgezondheid is, krijgt deze in geen van de Nederlandse zorginstellingen de hoogste prioriteit. Steeds meer zorgprofessionals doen vanuit hun beroepseed aan klimaatactivisme, ook als dit vreedzame burgerlijke ongehoorzaamheid omvat. Ze ondervinden vaak weerstand omdat dit als onprofessioneel wordt gezien. Dit betekent echter niet dat activistische zorgprofessionals onprofessioneel zijn, maar dat het idee van wat professionaliteit is moet worden aangepast aan het beroep dat wetenschap en wereld in tijden van klimaat- en ecologische crisis op de zorgprofessional doen. Zorginstellingen zouden klimaatactivisme daarom moeten faciliteren of zelfs toejuichen.
LINK
In this article, the author will question the seemingly obvious boundary between civil disobedience, as conceptualised by Rawls and Arendt, and several examples of criminal, or simply annoying, activities which don't meet their criteria, such as the case of the ‘Top 50'. The ‘Top 50' are multi-problem Dutch-Caribbean men, who refuse to adapt to predominant norms in Dutch society. IThe author argues that political aspects of their behaviour should be acknowledged, even if they engage in criminal behaviour and don't present explicit political goals. Firstly, she questions the way in which Rawls based his definition on a centralistic conception of governmental power and contrast it with Foucault's conception of normalising power, in which power is diffuse and cannot be restricted to the enactment of formal laws. Secondly, she discusses what the minimum requirements are to be able to classifyacts as civil disobedience. Rawls and Arendt draw a clear line between criminal behaviour and civil disobedience, but their requirements may be too strict. We might miss signals of injustice if actions that do not meet these criteria are excluded from the political discourse. The conclusion is that comparing Arendt's and Rawls' conception of civil disobedience with the behaviour of a marginal migrant group may be useful in questioning the boundaries of this concept and in making it more inclusive. A wider conception of civil disobedience may help to explain the meaning of deviant behaviour in terms of social critique and to challenge the traditional understanding of civil disobedience.
DOCUMENT
In dit artikel bestuderen we rebelse initiatieven in onderwijs en ouderenhuisvesting. We verstaan hieronder de initiatieven van individuen of teams die weloverwogen anders te werk gaan dan anderen en daarbij soms bepaalde regels overtreden ten behoeve van een betere kwaliteit van dienstverlening. Uitgeversversie: https://doi.org/10.5553/BenM/138900692021048002005
MULTIFILE
Tijdens de onrust en rellen van vorige week speelde het jongerenwerk een bijzondere rol, op het grensvlak van veiligheid en welzijn. Hoe deden ze dat nu precies, en hoe moeten we hun inzet begrijpen? Duidelijk is dat hun rol de komende tijd niet is uitgespeeld.
MULTIFILE
‘The fear of crime’ is “upon everybody’s tongue” nowadays (Farrall & Gadd 2004:1). The concept is widely accepted as social problem across the globe (Gray, Jackson & Farrall 2008, Garland 2001) as it is held to impinge ‘(…) upon the well-being of a large proportion of the population’ (Farralll et al. 1997:658). But do we actually have a valid picture of a genuine ‘social problem of striking dimensions’ (Ditton 1999:83)? Critical voices say we don’t. ‘The fear of crime’ - as we generally know it - is seen by them as ‘(…) a product of the way it has been researched rather than the way it is’ (Farrall et al. 1997:658). And still, 45 years after the start of research, ‘surprisingly little can be said conclusively about the fear of crime‘ (Ditton & Farrall 2000:xxi). This research contributes to a growing body of knowledge - from especially the last fifteen years - that treats ‘the fear of crime’ as ‘(…) a complex allocation of interacting feelings, perceptions, emotions, values and judgments on the personal as well as the societal level’ (Pleysier 2010:43). One often replicated and paradoxical observation catches the eye: citizens perceive a growing threat of crime to their society, but consequently perceive a low risk that they themselves will fall victim of crime. Taking a social psychological approach (e.g. see Farrall et al. 2000; Jackson 2008), we will search for suitable explanations for this paradoxical observation in the fear of crime’s research tradition. The aim of this research is ‘to integrate social psychological concepts related to the individual’s identity and evaluation of his position in an increasingly complex society, to enhance our understanding of the fear of crime concept’ (Pleysier & Cops 2016:3).
MULTIFILE
Introductie bij het themanummer van 'Beleid en Maatschappij': Rebelse initiatieven in wonen, zorg en onderwijs – het op verantwoorde wijze nét even anders doen. Uitgeversversie: https://doi.org/10.5553/BenM/138900692021048002002
MULTIFILE
geen samenvatting
DOCUMENT
Geen samenvatting
DOCUMENT
Er is steeds meer erkenning dat de klimaatcrisis de grootste bedreiging voor de volksgezondheid is en dat zorgprofessionals daarom een professionele verantwoordelijkheid hebben de klimaatgerelateerde gezondheidscrisis te beperken. Zo werkt de gezondheidssector aan verduurzaming van de zorg (Rijksoverheid, 2022), het vergroten van maatschappelijk bewustzijn over de relatie van klimaat en gezondheid (Luyx e.a., 2024) en wordt ook klimaatactivisme steeds meer als een legitieme professionele activiteit gezien (Vossen, 2024; Veen, 2023).
LINK
In dit artikel wordt het spanningsveld tussen uitingsvrijheid en godsdienstvrijheid geschetst. Mag je alles zeggen wat je wil? Bestaat er een recht op kwetsen? Het begon met het boek De Duivelsverzen van Salman Rushdie. Bijna twintig jaar later was er de affaire rond de Mohammed-cartoons in de Deense krant Jyllands Posten. Pim Fortuyn en Theo van Gogh wakkerden met gepeperde uitspraken en felle columns het debat aan. Bijna alle kwesties gingen over de verhouding tussen moslims en niet-moslims. De auteur maakt onderscheid tussen een juridische en een moraliteitsoptiek. Hij meent dat de morele grens daar wordt overschreden waar iemand met een artistieke, literaire of journalistieke uiting doelbewust de intentie heeft om anderen te kwetsen.
DOCUMENT
