Introduction: Depression can be a serious problem in young adult students. There is a need to implement and monitor prevention interventions for these students. Emotion-regulating improvisational music therapy (EIMT) was developed to prevent depression. The purpose of this study was to evaluate the feasibility of EIMT for use in practice for young adult students with depressive symptoms in a university context. Method: A process evaluation was conducted embedded in a larger research project. Eleven students, three music therapists and five referrers were interviewed. The music therapists also completed evaluation forms. Data were collected concerning client attendance, treatment integrity, musical components used to synchronise, and experiences with EIMT and referral. Results: Client attendance (90%) and treatment integrity were evaluated to be sufficient (therapist adherence 83%; competence 84%). The music therapists used mostly rhythm to synchronise (38 of 99 times). The students and music therapists reported that EIMT and its elements evoked changes in all emotion regulation components. The students reported that synchronisation elicited meaningful experiences of expressing joy, feeling heard, feeling joy and bodily responses of relaxation. The music therapists found the manual useful for applying EIMT. The student counsellors experienced EIMT as an appropriate way to support students due to its preventive character. Discussion: EIMT appears to be a feasible means of evoking changes in emotion regulation components in young adult students with depressive symptoms in a university context. More studies are needed to create a more nuanced and evidence-based understanding of the feasibility of EIMT, processes of change and treatment integrity.
DOCUMENT
In this review article, the authors contextualize the contemporary practice of medical tourism in terms of the concept of worldmaking, which was introduced (in this journal) with two articles a year or two ago by Hollinshead. Here, the authors first contextualize medical tourism in terms of "worldmaking" per medium of the observations of the corporeal realms identified by Alexis de Tocqueville almost 200 years ago. In 1835, de Tocqueville wrote with enthusiasm tinged with nostalgic regret about the new world of American democracy that he then saw as the world of the future. A serious rupture in history took place of which he became a most relevant critic. But there have been (according to Mainil, Platenkamp, and Meulemans) many ruptures since then: that is, there have been short periods of "in-between worlds" that became ever more anchored in the timeline of Western history. Today, they argue that tourism as a field of expertise, practice, and knowledge is intertwined with several other networks of expertise. It is responsible (itself) for many small "ruptures" in these modern times. Mass tourism can be seen as such a shift. Sustainable tourism and the attention paid to climate change would be another such shift. And the authors of this review argue that an interesting and deep-seated case in this regard is medical tourism. They argue here that medical tourism has a great deal of worldmaking capacity, especially by means of the Internet and international marketing tools. It arises in the interstices of the interacting networks of a global world. It crosses borders in line with emerging power structures in a global network, but it also meets local resistance or regional obstacles that are related to other networks. In between these worlds of human experience, various interactions of perspectives on the concept of health itself come to the surface. Within the field of medical tourism different stakeholders play a role in a worldmaking process. Our reviewers from the Low Countries thereby argue that medical tourism itself is responsible for a Tocquevillean rupture within and across our global network society. In their view, medical tourism also constitutes a new hybrid-that is, as a hybrid medical paradigm that seems to be appearing within the performative and productive world of tourism.
MULTIFILE
Postdoc onderzoek naar de sociale transformaties in de Eindhovense wijken Woensel-West en Strijp-S. Het onderzoek geeft inzicht in de dynamiek van wijktransformaties, en in de wijze waarop je het succes van zo’n transformatie kunt vergroten. Daarbij is gefocust op Woensel-West en Strijp-S: twee heel verschillende wijken in Eindhoven, waar mensen een nieuwe manier van samenleven hebben gecreëerd. Het onderzoek biedt geen blauwdruk voor andere wijken. Dé weg naar transformatie bestaat niet. De belangrijkste les die Wenneker uit haar onderzoek destilleerde: laat bewoners de hoofdrol spelen bij wijktransformaties.
DOCUMENT
De samenleving vergrijst en ouderen wonen langer zelfstandig, terwijl steeds minder mensen beschikbaar zijn om (thuis)zorg te verlenen. Een zorgrobot ondersteunt de zelfregie van thuiswonende ouderen door hen bijvoorbeeld te herinneren aan afspraken en te stimuleren dat ze op tijd eten en drinken. Hierdoor kunnen ouderen langer thuis blijven wonen en de regie over hun leven zo lang mogelijk zelf blijven voeren. Mede als gevolg van de Coronacrisis is de inzet van zorgrobots aan het toenemen, maar deze technologie moet op een verantwoorde wijze worden ingezet. Er leven verschillende juridische vragen onder producenten, thuiszorgmedewerkers, mantelzorgers en gebruikers van zorgrobots, die tot nu toe onbeantwoord zijn. Is de privacy en mentale integriteit van gebruikers van een zorgrobot voldoende geborgd? Wie is verantwoordelijk voor eventuele fouten van de zorgrobot? De algemene wettelijke regels geven op dit punt weinig houvast. Bovendien ziet de beschikbare EU-regelgeving rondom robots vooral op de fysieke integriteit van gebruikers van de robots; de mentale integriteit blijft onderbelicht. Daarom zal met input van medewerkers van Tinybots BV (de ontwikkelaar van zorgrobot Tessa), (thuis)zorgmedewerkers, mantelzorgers en gebruikers van Tessa een protocol opgesteld worden waarin de juridisch-ethische, praktische en technische aspecten rondom de inzet van Tessa worden uitgewerkt. Zo’n protocol bestaat op dit moment niet, terwijl een protocol een belangrijke borgingsfunctie kan vervullen rondom het op een goede, verantwoorde en succesvolle wijze inzetten van zorgrobots. Bovendien kan het weerstand bij betrokkenen wegnemen en geschillen in de toekomst voorkomen. Dit protocol wordt specifiek opgesteld voor zorgrobot Tessa, maar kan ook als basis worden gebruikt voor protocollen voor andere zorgrobots. Op die manier kan de samenleving klaargemaakt worden voor een toekomst waarin zorgrobots een belangrijke rol vervullen in het (thuis)zorgproces. Dus daarom: “Op naar een protocol rondom de inzet van zorgrobots!”.
