Health interventions often do not reach blue-collar workers. Citizen science engages target groups in the design and execution of health interventions, but has not yet been applied in an occupational setting. This preliminary study determines barriers and facilitators and feasible elements for citizen science to improve the health of blue-collar workers. The study was conducted in a terminal and construction company by performing semi-structured interviews and focus groups with employees, company management and experts. Interviews and focus groups were analyzed using thematic content analysis and the elements were pilot tested. Workers considered work pressure, work location and several personal factors as barriers for citizen science at the worksite, and (lack of) social support and (negative) social culture both as barriers and facilitators. Citizen science to improve health at the worksite may include three elements: (1) knowledge and skills, (2) social support and social culture, and (3) awareness about lifestyle behaviors. Strategies to implement these elements may be company specific. This study provides relevant indications on feasible elements and strategies for citizen science to improve health at the worksite. Further studies on the feasibility of citizen science in other settings, including a larger and more heterogeneous sample of blue-collar workers, are necessary.
De overheid trekt zich terug en legt steeds meer verantwoordelijkheid bij de burger. Dat is reden tot zorg, want door bezuinigingen op bijvoorbeeld de rechtsbijstand kan de toegankelijkheid van het recht in het gedrang komen. Maar er zijn ook kansen. Voortschrijdende digitalisering stelt mensen in staat zelf oplossingen te zoeken bij juridische problemen. Dit kan meer keuzevrijheid en meer zelfstandigheid betekenen, hoewel onzekerheid over dit palet aan mogelijkheden evenzeer op de loer ligt. Een mogelijk bijeffect is dat er nog meer juridische problemen ontstaan, omdat door onzekerheid of onwetendheid kan worden besloten geen rechtszaak te starten, geen aanvraag in te dienen of niet tot actie over te gaan wanneer rechten worden geschonden. Een ding staat vast: het beroep op de eigen kracht van de burger neemt toe. Maar in hoeverre zijn burgers zelfstandig in staat gebruik te maken van het recht en hun rechtspositie te beschermen? De vraag is niet nieuw. Sinds het einde van de negentiende eeuw is hier aandacht voor. Deze aandacht verloopt in golfbewegingen en verandert in de loop der tijd van accent en betekenis. In het huidige tijdsbestek, waarin een transitie gaande is van verzorgingsstaat naar participatiesamenleving is de vraag opnieuw actueel. Als mensen meer op zichzelf zijn aangewezen en zelf oplossingen moeten zoeken voor hun juridische problemen, hoe zet je hen dan in hun kracht? De vraag wat legal empowerment kan betekenen voor de toegankelijkheid van het recht in de Nederlandse participatiesamenleving staat hier centraal. In het eerste hoofdstuk worden de belangrijkste ontwikkelingen in de literatuur over de toegankelijkheid van het recht beschreven. De nadruk ligt hierbij op gebruikers van het recht en het daadwerkelijk kunnen gebruiken van het recht. Dit kader helpt om het concept legal empowerment te kunnen plaatsen. Vervolgens wordt in het tweede hoofdstuk een analyse gemaakt van de achtergrond, de kenmerken en de toepassing van legal empowerment om het begrip beter te kunnen duiden. De lessen die we hieruit kunnen trekken, worden in het laatste hoofdstuk toegepast op de situatie in Nederland, met name op thema’s als de terugtredende overheid, decentralisatie, digitalisering en juridische dienstverlening.
Participant empowerment is a foundational goal of selforganisedhomeless care. We aim to understand how a selforganisedsetting contributes to participants' empowerment.The data we analysed (56 interviews, both open and semistructured)were generated in a longitudinal participatorycase study into Je Eigen Stek (Your own place, JES), a lowcostshelter for people experiencing homelessness in theNetherlands. JES participants experienced the freedom ofchoice and influence on their living environment. JES' fluidstructure allowed participants to adapt the program to theirdesires and needs, though participants were sometimes aspects to be either enabling or entrapping. We found someaspects (e.g., size, freedom of choice) could be entrapping orenabling, depending on personal factors. Our analysis revealedindividual freedom of choice, balancing freedom of choicewith support, offering opportunities for engagement andmaintaining fluidity in program management as core aspectsof how JES contributed to participants' empowerment.negative about having to live together. Most participantspreferred JES over regular shelters. Unlike empowermentliterature, participants mostly emphasised freedom of choiceover capacity development. JES offered opportunities forsocial and organisational engagement, through which participantsdeveloped roles, skills and self-image. However, alimited number of participants developed leadership rolesthrough self-management. Literature suggests setting
With the help of sensors that made data collection and processing possible, many products around us have become “smarter”. The situation that our car, refrigerator, or umbrella communicating with us and each other is no longer a future scenario; it is increasingly a shared reality. There are good examples of such connectedness such as lifestyle monitoring of elderly persons or waste management in a smart city. Yet, many other smart products are designed just for the sake of embedding a chip in something without thinking through what kind of value they add everyday life. In other words, the design of these systems have mainly been driven by technology until now and little studies have been carried out on how the design of such systems helps citizens to improve or maintain the quality of their individual and collective lives. The CREATE-IT research center creates new solutions and methodologies in “digital design” that contribute to the quality of life of citizens. Correspondingly, this proposal focuses on one type of digital design—smart products—and investigate the concept of empowerment in relation to the design of smart products. In particular, the proposal aims to develop a model with its supplementary tools and methods for designing such products better. By following a research-through-design methodology, the proposal intends to offer a critical understanding on designing smart products. Along with its theoretical contribution, the proposal will also aid the students of ICT and design, and professionals such as designers and engineers to create smart products that will empower people and the industry to develop products grounded in a clear user experience and business model.
