Older people today are more likely to age in their own private living environment. However, many face declining health and/or other issues that affect their ability to live independently and necessitate additional support. Such support can be provided by formal networks, but a considerable part can also be offered by informal networks of older people themselves. Going beyond these networks, older people can additionally and perhaps even more substantially benefit from vital communities. Nevertheless, even though this term is increasingly common in the literature, its meaning remains indistinct. A more thorough understanding of this concept might provide valuable knowledge that health care professionals, researchers and community workers can use to offer meaningful and effective support. The purpose of this paper is to draw on existing empirical research on vital communities to build knowledge of the different descriptions and dimensions of the concept. Arksey and O’Malley’s scoping review methodology was adopted. Our search, conducted on 23 March 2020 and updated on 06 January 2021, yielded 4433 articles, of which six articles were included in the scoping review. We deduced that the conceptualisation of a vital community is based on three dimensions: the aim of a vital community, the processes behind a vital community and the typical characteristics of a vital community. None of the selected studies have mapped all three dimensions. Nevertheless, we assume that understanding all three matters when vital communities aim to contribute to the quality of life of people ageing in place.
Home care patients often use many medications and are prone to drug-related problems (DRPs). For the management of problems related to drug use, home care could add to the multidisciplinary expertise of general practitioners (GPs) and pharmacists. The home care observation of medication-related problems by home care employees (HOME)-instrument is paper-based and assists home care workers in reporting potential DRPs. To facilitate the multiprofessional consultation, a digital report of DRPs from the HOME-instrument and digital monitoring and consulting of DRPs between home care and general practices and pharmacies is desired. The objective of this study was to develop an electronic HOME system (eHOME), a mobile version of the HOME-instrument that includes a monitoring and a consulting system for primary care.
In de huidige gezondheidszorg ontvangen patiënten vaak zorg van verschillende zorgverleners, bijvoorbeeld de huisarts (eerstelijns zorg) en de specialist in het ziekenhuis (tweedelijns zorg). Wanneer een patiënt die geneesmiddelen gebruikt in het ziekenhuis opgenomen wordt, brengt dit vaak de betrokkenheid van verschillende voorschrijvers met zich mee. Na ontslag uit het ziekenhuis ontstaan hierdoor vaak zogenoemde geneesmiddelgerelateerde problemen. Informatie over het geneesmiddelengebruik van de patiënt wordt bij het ontslag uit het ziekenhuis namelijk vaak onvolledig overgedragen naar de eerstelijnszorgverleners. Daarnaast wordt de patiënt niet altijd goed geïnformeerd over de veranderingen van zijn geneesmiddelen, zoals bijvoorbeeld over aanpassingen in de dosering of nieuwe geneesmiddelen. De ontstane geneesmiddelgerelateerde problemen kunnen de patiëntveiligheid in gevaar brengen. Ze kunnen bijvoorbeeld resulteren in een ongeplande heropname in het ziekenhuis of andere gezondheidsschade voor de patiënt. Zo ervaart een op de vijf patiënten binnen drie weken na ontslag een bijwerking van een geneesmiddel. De focus van de studies beschreven in dit proefschrift ligt op de periode direct na het ontslag uit het ziekenhuis. We noemen dit de heropname in de eerste lijn. Patiënten, maar ook hun mantelzorgers, voelen zich vaak onvoorbereid voor de thuiskomst. Tijdens de ziekenhuisopname nemen de zorgverleners in het ziekenhuis de zorg voor de patiënt op zich. Het moment van ontslag betekent dat zij zelf de regie over hun gezondheid en geneesmiddelen weer moeten overnemen. Het is daarom van belang om kort na het ontslag uit het ziekenhuis het geneesmiddelengebruik met de patiënt te evalueren om onduidelijkheden over bijvoorbeeld hun nieuwe geneesmiddelenschema weg te nemen. Van oudsher hadden openbaar apothekers als hoofdtaak het bereiden en verstrekken van geneesmiddelen. Tegenwoordig zijn zij echter meer en meer betrokken bij het begeleiden van patiënten met betrekking tot hun geneesmiddelengebruik. Deze andere rol kan cruciaal zijn bij het garanderen van de medicatieveiligheid gedurende en na de overgang van het ziekenhuis naar huis. Daarom is het doel van dit proefschrift om de problemen die optreden bij de heropname in de eerste lijn te ontrafelen en om de rol van de openbaar apotheker hierin te onderzoeken.
LINK
