circular economy as a system change is gaining more attention, reusing materials and products is part of this, but an effective method for repurposing seems to be missing. Repurpose is a strategy which uses a discarded product or its parts in a new product with a different function. Literature on specific design methods for 'repurposing’ is limited and current design methods do not specifically address repurpose driven design. This paper aims to contribute to the literature on repurpose as a circularity strategy by evaluating repurpose driven design processes which are deployed in practice and evaluate to what extend existing design methods are suited for repurpose driven design. Building on a multiple case study two main design approaches are identified. First, a goal-oriented approach in which a client commissions the design studio. Second, a resource-oriented approach in which a discarded product or its components is the starting point of a design process initiated by the designers. Although both approaches follow a more or less standard design process, each intervenes with repurpose specific input at different phases in the design process, depending on the role of the designer. Results show that in order to be able to deal with the inconsistencies of discarded products, specific repurpose-related tools are required for an efficient and effective repurpose driven design process. Future research should address these issues in order to develop comprehensive and practical tools that accommodate the two repurpose driven design approaches.
NL: Tijdens het ontwerptraject van deze Tolhuijs stoel stond het woord simpel centraal voor zowel destoel zelf als de productietechniek. De intentie is om de stoel te laten produceren in socialewerkplaatsen. De benodigde materialen voor de stoel zijn afkomstig van afvalstromen van anderebedrijven, waarbij het staal uit de fabriek van Bruynzeel storage systems komt en de poten gemaaktzijn van oude deuren.Door het gatenpatroon in het staal kunnen de medewerkers van de sociale werkplaats gemakkelijkde plat aangeleverde onderdelen vormgeven, waardoor een tussenstop bij de metaalwerkplaatswordt voorkomen.Dit ontwerp is onderdeel van het Repurpose Driven Design & Manufacturing onderzoek van UrbanTechnology van de Hogeschool van Amsterdam. Repurpose: Afgedankte producten en reststromenhergebruiken in een andere functie en/of context om daarmee de waarde van deze materialen tebehouden.EN:During the design process of this Tolhuijs chair, the word simple was key for both the chair itself and the production method. The intention is to have the chair produced in sheltered workshops. The materials required for the chair come from waste streams of other companies, where the steel that’s used comes from the factory of Bruynzeel Storage Systems, and the legs are made from old wooden doors.Thanks to the hole pattern in the steel, the employees of the sheltered workshop can easily design the parts supplied flat, thus preventing an extra stop at the metal workshop.This design is part of the Repurpose Driven Design & Manufacturing research from Urban Technology of the Amsterdam University of Applied Sciences. Repurpose: Reusing discarded products and residual flows within another function and/or context to maintain the value of these materials.
In higher education, design thinking is often taught as a process. Yet design cognition resides in action and design practices. Dewey’s pragmatism offers a solid epistemology for design thinking. This paper describes a design research whereby Dewey’s inquiry served as the foundation for educating students. Three extensive educational case studies are presented whereby a design inquiry was introduced and became part of the curricula. It was found that students and coaches struggled with doubts experienced as a result of the co-evolution of problem and solution, means and ends. Four coping mechanisms were observed: (1) focus on problems, risking analysis paralysis; (2) focus on creative problem-solving, risking unsubstantiated design; (3) focus on means, risking fixation; and (4) focus on future ends, risking hanging on to a dream. By establishing a joint practice and a community of learnersthrough show-andshare sessions, the students establish solid ground.
MULTIFILE
De maatschappelijke discussies over de invloed van AI op ons leven tieren welig. De terugkerende vraag is of AI-toepassingen – en dan vooral recommendersystemen – een dreiging of een redding zijn. De impact van het kiezen van een film voor vanavond, met behulp van Netflix' recommendersysteem, is nog beperkt. De impact van datingsites, navigatiesystemen en sociale media – allemaal systemen die met algoritmes informatie filteren of keuzes aanraden – is al groter. De impact van recommendersystemen in bijvoorbeeld de zorg, bij werving en selectie, fraudedetectie, en beoordelingen van hypotheekaanvragen is enorm, zowel op individueel als op maatschappelijk niveau. Het is daarom urgent dat juist recommendersystemen volgens de waarden van Responsible AI ontworpen worden: veilig, eerlijk, betrouwbaar, inclusief, transparant en controleerbaar.Om op een goede manier Responsible AI te ontwerpen moeten technische, contextuele én interactievraagstukken worden opgelost. Op het technische en maatschappelijke niveau is al veel vooruitgang geboekt, respectievelijk door onderzoek naar algoritmen die waarden als inclusiviteit in hun berekening meenemen, en door de ontwikkeling van wettelijke kaders. Over implementatie op interactieniveau bestaat daarentegen nog weinig concrete kennis. Bekend is dat gebruikers die interactiemogelijkheden hebben om een algoritme bij te sturen of aan te vullen, meer transparantie en betrouwbaarheid ervaren. Echter, slecht ontworpen interactiemogelijkheden, of een mismatch tussen interactie en context kosten juist tijd, veroorzaken mentale overbelasting, frustratie, en een gevoel van incompetentie. Ze verhullen eerder dan dat ze tot transparantie leiden.Het ontbreekt ontwerpers van interfaces (UX/UI designers) aan systematische concrete kennis over deze interactiemogelijkheden, hun toepasbaarheid, en de ethische grenzen. Dat beperkt hun mogelijkheid om op interactieniveau aan Responsible AI bij te dragen. Ze willen daarom graag een pattern library van interactiemogelijkheden, geannoteerd met onderzoek over de werking en inzetbaarheid. Dit bestaat nu niet en met dit project willen we een substantiële bijdrage leveren aan de ontwikkeling ervan.
De maatschappelijke discussies over de invloed van AI op ons leven tieren welig. De terugkerende vraag is of AI-toepassingen – en dan vooral recommendersystemen – een dreiging of een redding zijn. De impact van het kiezen van een film voor vanavond, met behulp van Netflix' recommendersysteem, is nog beperkt. De impact van datingsites, navigatiesystemen en sociale media – allemaal systemen die met algoritmes informatie filteren of keuzes aanraden – is al groter. De impact van recommendersystemen in bijvoorbeeld de zorg, bij werving en selectie, fraudedetectie, en beoordelingen van hypotheekaanvragen is enorm, zowel op individueel als op maatschappelijk niveau. Het is daarom urgent dat juist recommendersystemen volgens de waarden van Responsible AI ontworpen worden: veilig, eerlijk, betrouwbaar, inclusief, transparant en controleerbaar. Om op een goede manier Responsible AI te ontwerpen moeten technische, contextuele én interactievraagstukken worden opgelost. Op het technische en maatschappelijke niveau is al veel vooruitgang geboekt, respectievelijk door onderzoek naar algoritmen die waarden als inclusiviteit in hun berekening meenemen, en door de ontwikkeling van wettelijke kaders. Over implementatie op interactieniveau bestaat daarentegen nog weinig concrete kennis. Bekend is dat gebruikers die interactiemogelijkheden hebben om een algoritme bij te sturen of aan te vullen, meer transparantie en betrouwbaarheid ervaren. Echter, slecht ontworpen interactiemogelijkheden, of een mismatch tussen interactie en context kosten juist tijd, veroorzaken mentale overbelasting, frustratie, en een gevoel van incompetentie. Ze verhullen eerder dan dat ze tot transparantie leiden. Het ontbreekt ontwerpers van interfaces (UX/UI designers) aan systematische concrete kennis over deze interactiemogelijkheden, hun toepasbaarheid, en de ethische grenzen. Dat beperkt hun mogelijkheid om op interactieniveau aan Responsible AI bij te dragen. Ze willen daarom graag een pattern library van interactiemogelijkheden, geannoteerd met onderzoek over de werking en inzetbaarheid. Dit bestaat nu niet en met dit project willen we een substantiële bijdrage leveren aan de ontwikkeling ervan.
