Relatief kleine, gespecialiseerde bedrijven in de maakindustrie hebben behoefte aan flexibele assemblageprocessen en productielogistiek. Digitalisering biedt veel mogelijkheden om productieprocessen efficiënter en duurzamer te maken, innovatieve producten te fabriceren en over te schakelen op andere businessmodellen. Dit moet dan wel werken voor kleine series en enkelstuks. ‘Kunnen wij het maken?’ verwijst naar onderliggende vragen over: ‘Hoe beheersen we risico’s in complexe maakprocessen?’, ‘Hoe werken we samen in de keten?’ en ‘Wat moeten huidige en toekomstige engineers weten over ‘Industry 4.0’ en circulaire maakindustrie?’. Bijgaand essay, in verkorte vorm uitgesproken als Intreerede, legt uit hoe de onderzoekers van Smart Sustainable Manufacturing aan de slag gaan om een antwoord te vinden op deze vragen, door middel van cocreatie met de beroepspraktijk en het onderwijs in het Re/manufacturing lab.
DOCUMENT
Door beter gebruikt te maken van nieuwe digitale technologieën zouden fintechs een dominante rol verwerven in het financieel-monetair systeem, zo luidde de prognose. Deze revolutie is echter tot dusver uitgebleven in Nederland. In de praktijk blijken Nederlandse fintechs tegen zeven hindernissen aan te lopen waardoor deze transitie onvoldoende slaagt, aldus Jeroen Haans en Martijn van de Linden.
MULTIFILE
The digitalization of railroad infrastructure is aimed at the improvement of maintenance and construction activities. Currently, inspections are done manually, with a domain expert classifying objects. This is a challenging task, considering the Netherlands has more than 3,400 km of railways that need to be inspected and maintained.Research-00764
Industry 4.0 omvat de toenemende digitalisatie binnen bedrijven, resulterend in een inter-connectiviteit tussen mensen, objecten en systemen in real time. Dit resulteert in fundamentele veranderingen in de manier waarop mensen werken, beslissingen nemen en hun activiteiten managen. Deze nieuwe technologieën, zoals robotoplossingen beïnvloeden ook de manier waarop kennis wordt verworven, overgedragen en gebruikt en vragen om nieuwe managementpraktijken om het leren, de kennisdeling en zodoende het continu verbeteren te faciliteren (Lepore, et al., 2022). Dit onderzoek bouwt voort op bevindingen uit eerdere onderzoeken (RAAK Integraal Robotiseren). Waar eerder is gekeken naar succesfactoren voor het implementeren van de robot oplossing, wordt nu gekeken naar het continue verbeteren van de robotoplossing, met de focus op de impact van interne sociale relaties. De Social Network Analysis (SNA) zou kunnen helpen om de ontwikkeling en dynamiek van kennisdelingsrelaties tijdens robotiseringstrajecten in kaart te brengen en interventies te plannen, voor het verbeteren van dergelijke relaties. De uitkomst van dit onderzoek geeft het MKB een meetinstrument, waarmee een nulmeting kan worden gecreëerd. De nulmeting geeft inzicht hoe de inrichting van de interne kennisdelingsrelaties zijn opgebouwd. Met de interpretatie van de resultaten kan bepaald worden hoe effectief deze relaties zijn. Doelstelling van dit onderzoek is het ontwikkelen van een SNA meetinstrument waarmee inzicht gecreëerd wordt in het ontstaan van- en dynamiek binnen kennisdelingsrelaties. Met deze kennis kunnen Mkb’ers interventies uitvoeren om kritische kennis gerelateerd aan de robotoplossing bij de juiste personen te borgen.
Met een dringend tekort aan zowel materialen, componenten en technische personeel is de roep om ‘smart manufacturing’ luider dan ooit. ‘Smart’ staat in deze context voor: het proces flexibeler en efficiënter maken door meer op real-time data te kunnen sturen. Maar ook voor foutloos produceren van steeds kleiner wordende series. Hiervoor moeten productie- en planningsrisico’s veel beter in kaart gebracht worden. Digitalisering van het productieproces kan hierbij ondersteunen, maar bedrijven lopen regelmatig tegen integratieproblemen aan waarvoor gezocht wordt naar bedrijfs- en vendor-specifieke oplossingen en interfaces. In welke mate hier generieke lessen en kennis uitgehaald kunnen worden is vooralsnog niet duidelijk. De onderzoeksvraag van dit project is dan ook: Op welke manier kunnen methoden voor ‘tagging’, produceerbaarheidschecks en visualisatie van productiedata ontwikkeld, beschreven, gedeeld en toegepast worden binnen een grotere groep bedrijven? De checks en visualisaties zijn een opstap naar zero-defect productie. ‘Tagging’ wordt niet per se gezien als de beste of enige oplossing, maar als een laagdrempelige en decentrale vorm van integratie, die goed als opstap gebruikt kan worden naar digitaal delen van informatie in het productieproces of -keten. Een ander streven is het presenteren van informatie aan een operator, zodanig dat dit tot procesverbetering kan leiden. Het zijn interessante cases om kennis over digitalisatie te delen tussen bedrijven. Om dit te realiseren wordt er een aantal casestudies uitgevoerd bij mkb-bedrijven in de maakindustrie, waarbij een specifieke oplossing voor product-tagging & machine-dashboards gegeneraliseerd wordt naar een template met implementatiehandleiding. Vervolgens zullen onderzoekers van een andere hogeschool deze template bij een ander bedrijf implementeren. Op basis van de ‘lessons-learned’ kan de verkregen kennis publiek beschikbaar gemaakt worden in de vorm van een toolkit. Dit biedt een ontwikkelaar in een mkb-bedrijf houvast voor stapsgewijze verbetering van zijn productie- en informatieprocessen.
