When we make games, we have many implicit understandings of what constitutes an interaction from a player and what constitutes their goal for playing; however, in trying to build a method of understanding a simple interaction (such as finding a key to open a gate) numerous limitations of our understanding were revealed. This talk presents Prof. Mata Haggis-Burridge’s and Thomas Buijtenweg’s development of a new model for understanding video games and interactive media: the Journey to Content. The approach looks at core structural elements of digital games and breaks them down into constituents that help us to understand the player, content, gates, and keys. This model presents an unusual and revealing insight into both the structure of existing games and the assumptions that are usually sublimated by creators. Unlike high-level analysis models, such as the MDA Framework and Bartle’s Taxonomy of Players, the Journey to Content model examines the moment-to-moment interactions of players within both the system of the game and their wider societal context. Early application of the concepts from the model have shown that it has practical use for designers, and that it has potential for stimulating new game concepts. The model also has implications for metrics analysis and study/development of interactive systems beyond games. The talk also contains information about four types of ‘immersion’ in video games: systems immersion, spatial immersion, social/empathic immersion, and narrative immersion. It is discussed how these four types can be impacted in a variety of positive and negative ways by an individual change to a game. These four types of immersion are then compared and combined with the Journey To Content model to reveal new research questions.
This paper explores the application of Self-Concepts, a Semantic-Differential Scale-based methodology, to evaluate a Serious Game designed for cognitive impairment assessment using the MoCA test and augmented reality (AR) for mobility analysis. A case study involved seven elderly participants. Despite some challenges in navigating the AR environment and cognitive tests, self-concept evaluations consistently demonstrated high user expectations and positive experiences with the digital artifact. This study validates the process and highlights the potential of Self-Concepts in assessing product acceptance within user groups.
MULTIFILE
Fysiotherapie en/of manuele therapie spelen een belangrijke rol in de zorg voor mensen met lage rugpijn. Om de kwaliteit van deze zorg te verbeteren is een richtlijn ontwikkeld die vervolgens geïmplementeerd dient te worden. Technologische innovaties zoals serious games kunnen een rol spelen bij de implementatie van deze richtlijn. In een gerandomiseerde gecontroleerde studie is onderzocht in hoeverre een serious game de implementatie van een richtlijn lage rugpijn bevorderd. Achtenveertig fysiotherapeuten/manueel therapeuten zijn at random toegewezen aan een serious game groep of een groep die voorlichting kreeg over de richtlijn. Uitkomstmaten in deze studie zijn de mate van adherentie aan de richtlijn (vignettentoets), ervaren knelpunten van implementatie, de mening van de deelnemer over de wijze van implementeren, en de mate waarin de richtlijn is gelezen en wordt toegepast in de praktijk naar eigen inschatting van de deelnemer. Na zes weken follow-up is er geen significant effect gevonden van de serious game op de mate van adherentie aan de richtlijn (0,4 punten op 100 puntsschaal; 95% betrouwbaarheidsinterval -4,0 tot 4,8) ten opzichte van de voorlichtingsgroep. Ook voor de andere uitkomsten werden geen statistisch significante effecten gevonden. Het introduceren van een serious game had derhalve geen groter effect op de mate van adherentie aan de richtlijn lage rugpijn dan voorlichting.
LINK
Evaluating player game experiences through biometric measurementsThe BD4CG (Biometric Design for Casual Games project) worked in a highly interdisciplinary context with several international partners. The aim of our project was to popularize the biometric method, which is a neuro-scientific approach to evaluating the player experience. We specifically aimed at the casual games sector, where casual games can be defined as video or web-based games with simple and accessible game mechanics, non threatening themes and generally short play sessions. Popular examples of casual games are Angry Birds and FarmVille. We focussed on this sector because it is growing fast, but its methodologies have not grown with it yet. Especially the biometrics method has so far been almost exclusively used domain by the very large game developers (such as Valve and EA). The insights and scientific output of this project have been enthusiastically embraced by the international academic arena. The aim of the grant was to focus on game producers in the casual sector, and we have done so but we also established further contacts with the game sector in general. Thirty-one outputs were generated, in the form of presentations, workshops, and accepted papers in prominent academic and industry journals in the field of game studies and game user research. Partners: University of Antwerpen, RANJ, Forward Games, Double Jungle, Realgames, Dreams of Danu, Codemasters, Dezzel, Truimph Studios, Golabi Studios
Het doel van serious games is anders dan puur entertainment. Door gebruik te maken van gamificationelementen is het idee om gebruikers op een leuke en uitdagende manier nieuwe vaardigheden te leren of aan te zetten tot gedragsverandering. In veel sectoren is een leven lang leren en ontwikkelen inmiddels een integraal onderdeel geworden en serious games zijn dan ook bijna overal wel terug te vinden. Met deze brede toepassingen is de effectiviteit van serious games echter een veel besproken vraagstuk. Ook binnen de gezondheidszorg zijn serious games sterk in opkomst en door nieuwe technologieën als virtual reality in te zetten kunnen levensechte situaties worden nagebootst en dienen als oefen- en trainingsomgeving voor zorgprofessionals. De kern van dit project draait dan ook om de vraag hoe serious games kunnen worden geëvalueerd in termen van opgedane kennis, vaardigheden of gedragsverandering van zorgprofessionals. In het verlengde hiervan ligt de vraag hoe tijdens het ontwikkelen van serious games al rekening gehouden kan worden met de toekomstige evaluatie ervan. Hoe zouden meetmethoden kunnen worden ingebouwd in de game zelf, welke data moet er worden verzameld, en hoe kan die verzameld worden? Binnen dit project zal met een scoping review bestaande literatuur worden onderzocht op effectiviteitsstudies om zo een overzicht te maken van gebruikte methoden en technieken en te inventariseren welke data hierbij gebruikt worden. Resultaten hiervan zullen worden omgezet in methoden voor evaluatie van serious games voor zorgprofessionals en ontwerpcriteria ten behoeve van het evalueren van beoogde leereffecten hiervan. Uiteindelijk zullen de ontwerpcriteria als proof-of-concept in het ontwikkeltraject van een serious game worden toegepast. Dit project creëert hiermee inzicht in hoe serious games voor zorgprofessionals goed geëvalueerd kunnen worden op leereffecten en hoe hier tijdens het ontwikkelproces al rekening mee gehouden kan worden.
