Het voorliggende rapport doet verslag van het onderzoek naar verdienmodellen van preventie. De centrale vraag die met het onderzoek beantwoord is, luidt: Wat zijn mogelijke barrières bij potentiële verdienmodellen voor preventie, die samenwerking tussen actoren in de weg kunnen staan? De algemene uitkomst is dat er zeker verdienmodellen van preventie te identificeren en te ontwerpen zijn temeer daar preventie vanuit een economisch perspectief als een soort investeringsbeslissing kan worden beschouwd. Er zijn echter wel verschillende barrières te onderkennen voor de ontwikkeling van een effectieve verdienmodellen. In het licht van de onderzoeksvraag leidt dit tot volgende conclusies: - Preventie is belangrijk maar komt nog onvoldoende van de grond; - Actoren kunnen worden ingedeeld in vier helixen en hebben verschillende salience; - Preventie is een maatschappelijk verdienmodel; - Verdienmodellen van preventie zijn technologisch, datagedreven en schaalbaar; - Barrieres voor preventie zijn bedrijfskundig van aard.
Ik sta hier vandaag met gemengde gevoelens. Het communicatievak bevindt zich namelijk in een deplorabele situatie (dat is overigens zeker niet alleen bij de overheid en publieke organisaties het geval: bij commerciële organisaties is het niet beter gesteld). De andere kant van de medaille is dat dit lectoraat bij uitstek de mogelijkheid biedt om daar verandering ten positieve in te bewerkstelligen.
Dit artikel bespreekt de digitalisering van de leefwereld en de kansen die dit meebrengt om de sociale kwaliteit in de samenleving te verhogen. Met name het voortschrijdend inzicht in de ontwikkeling van de digitale kloof komt aan bod. Het artikel geeft ook een overzicht van inititieven die de rijksoverheid de afgelopen jaren op dit terrein genomen heeft.
