Interprofessional Education (IPE) as a preparatory stage for Interprofessional collaboration (IPC) is overlooked in some low-and middle-income countries, including Indonesia. One of the driving forces behind IPC is the development of Interprofessional Identity (IPI), which has yet to be assessed in the Indonesian context. Our study aims were translating and culturally adapting the Extended Professional Identity Scale (EPIS) and confirming its construct validity. We invited third-year students from three programs (medicine, nursing, and dietetics) without previous IPE experience to participate in the study. Using Confirmatory Factor Analysis (CFA), we examined the construct validity, analyzed internal consistency, and conducted a Kruskal–Wallis test to identify variations across professions. Of 513 students approached, 335 participated (response rate 65.3%). The CFA showed factor loadings ranging between.59 and.86, while correlations among subscales varied from.55 to.86. All five goodness-of-fit indices were sufficient. The internal consistency of subscales interprofessional belonging, commitment, and beliefs was.82,.84 and.87, respectively, and.90 for the overall scale. Interprofessional belonging and commitment were different among various students (p-value =.009 and.004) and the dietetics students had lower scores than other students. The Indonesian EPIS (EPIS-RI) demonstrated reliability and construct validity.
DOCUMENT
Wat is de beroepsidentiteit van sociaal werk, wat behoort zij te zijn? Sociaal werk wordt wel omschreven als een professie maar ook als een ambacht, vaak zonder duidelijk onderscheid tussen en wellicht zelfs door impliciete gelijkstelling van deze kwalificaties. Met behulp van de ideaaltypische benadering kan echter worden aangetoond dat deze twee typen beroepen niet alleen veel overeenkomsten delen maar ook op enkele punten fundamenteel van elkaar verschillen. Op basis van het werk van Freidson (2001) en Sennett (2008) kan worden aangetoond dat het ideaaltypische doel van professies het realiseren van een abstracte waarde (zoals rechtvaardigheid) is, terwijl ambachten gericht zijn op het manipuleren van concrete materialen (bijvoorbeeld steen). Bijgevolg zijn (enkel) professies beroepen met een morele identiteit. In alle zelfdefinities van sociaal werk is deze morele identiteit, deze humanitaire kern aanwezig (zie bv. IFSW, NVMW). Daarom moet sociaal werk worden beschouwd als een professie en niet als een ambacht. Dit is niet louter een academische discussie maar beïnvloedt bijvoorbeeld de positie van dit beroep in de samenleving, zoals aan de hand van de ministeriële richtlijnen betreffende Welzijn Nieuwe Stijl kan worden geïllustreerd.
DOCUMENT
Civil society as a social sphere is constantly subjected to change. Using the Dutch context, this article addresses the question whether religiously inspired engagement is a binder or a breakpoint in modern societies. The author examines how religiously inspired people in the Netherlands involve themselves in non-governmental organizations (NGOs) and voluntary activities. Religious involvement and social engagement in different European countries are compared and discussed. In addition, the author explores the models of civil society and applies these to both the Christian and Islamic civil society in the Netherlands. Using four religious ‘identity organizations’ as case studies, this article discusses the interaction of Christian and Islamic civil society related to secularized Dutch society. The character and intentions of religiously inspired organizations and the relationship between religious and secular involvement are examined. This study also focuses on the attitude of policymakers towards religiously inspired engagement and government policy on ‘identity organizations’ in the Netherlands.
DOCUMENT
