We bevinden ons in een snel veranderend medialandschap. Technologische ontwikkelingen zorgen voor veranderingen in het mediagedrag van de consument. On demand kijken is volledig ingeburgerd en zeker Millennials kijken nauwelijks nog op een lineaire manier televisie. Live sport lijkt een uitzondering en een garantie voor hoge kijkcijfers. Vanwege de real time suspense vormt sport namelijk een uitzondering op de regel. Het is dan ook niet gek dat de strijd om sportuitzendrechten heviger is dan ooit. De concurrentie komt daarbij niet langer alleen van collega-mediabedrijven, ook nieuwe en niet-traditionele mediapartijen mengen zich in de strijd.
DOCUMENT
Al enkele jaren genieten we van de passie, het enthousiasme en de vechtlust van Estavana Polman, Tess Wester, Nycke Groot en teamgenoten. Wederom zetten de Nederlandse handbalvrouwen vorig weekend een ongekend knappe prestatie neer door op het EK in Zweden tweede te worden. Met slechts één doelpunt verschil verloren de dames de finale van het ongenaakbare Noorwegen. Weer van die Noren. Een top-handballand dat ook in Rio te sterk bleek in de strijd om het brons, evenals een jaar eerder het geval was in de finale van het WK. Absoluut geen schande dus van de Oranjedames om daarvan te verliezen. Maar ook los van het sportieve succes laten de dames zien dat handbal enorme potentie heeft als mediasport.
DOCUMENT
Max Verstappen heeft de populariteit van Formule 1 in ons land nieuw leven in geblazen. Ziggo Sport lijkt daarbij de grote winnaar. Het kocht de live uitzendrechten net voor de succesvolle doorbraak van de jonge Nederlandse coureur. De kijkcijfers zijn gigantisch. De NOS baalt en vindt dat de sport voor iedere Nederlander te zien moet zijn en dus niet op een zender (Ziggo Sport) die enkel door abonnees is te bekijken. Daarbij beroept de publieke omroep zich op de Evenementenlijst. Maar is dat wel gerechtvaardigd?
DOCUMENT
Kanttekeningen bij het televisieprogramma Big Brother.
DOCUMENT
NASCAR is een voor ons Nederlanders wat onbekende sport. Een sport die de laatste jaren ook in de VS steeds meer aan populariteit moet inboeten, maar die er toch in slaagt om via enkele erg innovatieve keuzes een nieuwe weg in te slaan. De National Association for Stock Car Racing, oftewel Nascar, kennen we in Europa vooral vanwege de spectaculaire crashes. De wedstrijd zelf bestaat uit wagens die telkens opnieuw hetzelfde rondje rijden op een circuit dat, in tegenstelling tot Formule 1, weinig variatie kent. De laatste jaren moet de sport dan ook heel wat inboeten aan kijkcijfers. De bekendste race, de Daytona 500, had in 2007 nog 16,7 miljoen kijkers. In 2016 waren dat er nog 11,4 miljoen.
DOCUMENT
Full text via link. Jonge moeders kunnen hulp goed gebruiken. Maar in het tv-programma Vier Handen op een Buik verkopen ze hun sores en privacy aan BNNVARA
LINK
Van oorsprong worden televisieprogramma’s op een lineaire manier aangeboden aan kijkers: een omroep bepaalt in welke volgorde programma’s worden getoond. Dit verandert echter langzaam. Ondemand mogelijkheden via internet en settopboxen zorgen ervoor dat kijkers zelf kunnen bepalen wanneer ze welk programma willen kijken. De Nederlandse Publieke Omroep (NPO) speelt op die mogelijkheden in met onder meer de dienst Uitzending Gemist, een NPOapplicatie voor mobiele apparaten en verschillende themakanalen. Eén van die themakanalen is NPO Spirit. Ze biedt via internet ondemand video’s aan op het gebied van levensbeschouwing, spiritualiteit en diversiteit. Het aanbod is zo pluriform mogelijk. Dat wil zeggen dat verschillende religies en levensbeschouwingen naast elkaar worden aangeboden. NPO Spirit formuleert haar propositie dan ook als volgt: “NPO Spirit laat de kijker genieten en brengt op toegankelijke wijze (nieuwe) inzichten!" De uiteindelijke doelstelling van dit project is om méér mensen en meer verschillende groepen te bereiken. Het eindresultaat bestaat uit (1) een specifiek overzicht voor NPO Spirit van relevante trefwoorden, groepen ( hubs ) en sleutelfiguren ( influencers ) op internet, en (2) een algemene werkwijze om vanuit een organisatie of merk te bepalen welke groepen, trefwoorden en sleutelfiguren op het internet relevant zijn. Dit moet ertoe leiden dat NPO Spirit beter in staat raakt om video’s naar consumenten ‘toe te brengen’.
MULTIFILE
Deze rapportage bevat een analyse van het maatschappelijk debat over de terreinen onderwijs, cultuur, wetenschap en media. De analyses zijn in de periode 2010-2015 gemaakt. De analyses van het maatschappelijk debat zijn bedoeld om het beleid beter te doen aansluiten bij de maatschappelijke vraag. De analyse van het media-debat is van de hand van Andra Leurdijk en Saskia Welchen.
DOCUMENT
In de periode 1960 tot 1965 werd de TV-serie De bezetting o.l.v. Loe de Jong voor het eerst live uitgezonden op de Nederlandse televisie. In de periode 1966 tot 1968 werd deze serie in ingekorte versie herhaald. In 1989-1990 is er een remake gemaakt van deze serie o.l.v. Ad van Liempt. In 2006 vat Ad van Liempt het plan op om een geheel nieuwe serie te ontwikkelen over de oorlog. Wetenschappelijk onderzoek, nieuw boven water gekomen beeldmateriaal en veranderde inzichten in het publieke debat legitimeren dit project. De redactie van Andere Tijden aangevuld met wetenschappers doen onderzoek naar de onderwerpen die van begin af min of meer vast stonden. In de opzet van de serie is er geprobeerd het verhaal van de oorlog op een andere, meer persoonlijke manier te vertellen. Er is niet gezocht naar het clichématige verhaal. Maar er is steeds geprobeerd aan de hand van persoonlijke notities zoals dagboeken, brieven en uniek, niet eerder uitgezonden materiaal de onderwerpen atypisch te behandelen. Ook is er sterk op gelet geen moraliserend oordeel te vellen over de gebeurtenissen die worden getoond (zoals wel in Loe de Jongs serie). Het project heeft een 9-delige TV-serie, een DVD-box, een website en een boek opgeleverd. De serie is hierbij leidend geweest en de site () en het boek zijn informatief en aanvullend op de serie. Er is geen radioprogramma gemaakt rond de serie hoewel het radioprogramma OVT er regelmatig over bericht heeft. In 2007 is er vervolgens een Spin-off ontstaan. Speciaal voor de jeugd en in samenwerking met Klokhuis is er een dertiendelige serie gemaakt over kinderen in de oorlog. In elke aflevering wordt het verhaal verteld van een kind dat een typerende gebeurtenis uit de oorlog heeft ondervonden of meegemaakt. Hierbij zijn dramascènes gebruikt om het perspectief vanuit het kind te versterken. Naast de serie is er een website ontwikkeld die ook is afgeleid van de serie (). Het spel dat gespeeld kan worden vertelt in grote lijnen de verhalen uit de serie. De serie “De oorlog” en “13 in de oorlog” hebben, hoewel ze (deels) door dezelfde mensen zijn gemaakt weinig relatie met elkaar. Er is uiteraard overlap in onderwerpen, maar de benadering, de vorm en structuur zijn zeer verschillend. Er is slechts een zwakke crossmediale relatie tussen de producten die over de verschillende kanalen zijn gezonden. Slechts indexaal wordt een enkele keer verwezen naar de andere media, maar de bezoeker/kijker hoeft niet te switchen om het verhaal compleet te krijgen. De afzonderlijke producten zijn uitstekend los van elkaar te gebruiken. Dat vermeld hebbende moet ook gezegd worden dat beide series en hun nevenproducten inhoudelijk voortreffelijk zijn gemaakt. De enige kritiek zou kunnen zijn dat de site van De Oorlog puur informatief is en amper mogelijkheden biedt om in dialoog te gaan met de makers en elkaar. Maar daar is (gezien de aard van het onderwerp wellicht terecht) bewust van afgezien. Qua ontwikkeling is wel duidelijk sprake van een crossmediaal project waarbij personen, bronnen en resultaten veelvuldig vanuit een duidelijk regie zijn gebruikt voor de eindproducten. Eindconclusie: Ofschoon het een interessant, goed en fraai uitgevoerd project is, kan het in mijn ogen niet echt dienen als voorbeeldig crossmediaal format, want daarvoor zijn de tv-series te leidend, is de relatie tussen de producten te zwak en wordt de doelgroep niet actief gestimuleerd om gebruik te maken van de verschillende media om zo zijn eigen verhaal te maken.
DOCUMENT
Huub Evers behandelt de rol die de media spelen bij het bevorderen of juist het tegengaan van cohesie. Zijn de media in hun functie binnen de samenleving te vergelijken met godsdienstigheid? En hoe ‘doen’ zij het dan: bevorderen zij gemeenschapszin of bewerkstelligen ze juist het tegendeel?
DOCUMENT
