Het recreatieve gebruik van lachgas heeft de laatste jaren een grote vlucht genomen. Hoewel incidenteel lachgasgebruik nauwelijks gezondheidsschade geeft, kan langdurig of excessief lachgasgebruik tot neurologische schade leiden. Het viel Amsterdamse zorgcentra en behandelaren op dat met name jonge Marokkaanse en Turkse Nederlanders in stadsdeel Amsterdam Nieuw-West zich meldden met neurologische symptomen, waaronder ernstige verlammingsverschijnselen na problematisch lachgasgebruik. Middels interviews met dertien jonge Marokkaans-Nederlandse gebruikers (19-28 jaar) worden de determinanten van hun problematisch lachgasgebruik belicht, inclusief de relatief lage medisch-psychische zorgvraag bij deze groep gebruikers. Van hen waren zeven jongeren (poly-)klinisch in behandeling voor hun problematische gebruik. De overige zes jongeren waren niet in behandeling, maar gebruikten wel ten minste elke week lachgas.Uit de interviews blijkt dat lachgas wordt gebruikt uit verveling en om psychosociale stress en negatieve gedachten te onderdrukken. Lachgas lijkt een panacee dat verlichting biedt. Andere motieven zijn depressie, discriminatie en conflicten met vrienden of ouders. Door de (taboe)cultuur rond middelengebruik, het wantrouwen, schaamte en machocultuur bij deze groep gebruikers bereikt de hulpverlening pas laat de Marokkaans-Nederlandse problematische lachgasgebruiker. De conclusie is dat het aanbeveling verdient om influencers in te zetten bij campagnes, gericht op de risico’s en behandeling van fors lachgasgebruik. Ook het ‘jongerenwerk’ kan een belangrijke rol spelen in het motiveren van sociaal geïsoleerde gebruikers om medisch-psychische hulp te zoeken.
DOCUMENT
Introduction: Over the past decade, frequent use of large quantities of nitrous oxide (N2O) has become more common in the Netherlands. Although N2O poses several negative health consequences for a subgroup of problematic N2O users, there is a lack of knowledge on what characterizes these intensive users. This study therefore aims to provide the demographic and substance use characteristics and experiences during treatment of treatment seeking problematic N2O users and to compare this with a matched group of treatment-seeking problematic cocaine users. Methods: A retrospective chart review was performed of patients who were referred for treatment of problematic N2O use at a large Dutch addiction care facility from January 2020 to September 2022, extracting demographics, pattern of use and follow-up data. Additionally, a subgroup of N2O users was propensity-score matched (1:1) with a subgroup of treatment seeking problematic cocaine users, both groups excluding users with substance use disorders or frequent use of substances other than N2O and cocaine, respectively. Results: 128 patients with a N2O use disorder were included in the total sample and a subgroup of 77 N2O-only users was propensity-score matched on age and sex to 77 cocaine-only users. N2O users were typically young (mean age 26.2 years), male (66.4%), unmarried (82.9%), with a low education level (59.0%) and born in the Netherlands (88.2%), with parents born in Morocco (45.3%). N2O was used intermittently (median 10 days/month, IQR 4.0–17.5 days) and often in very large quantities (median 5 kg [ca. 750 balloons] per average using day, IQR 2–10 kg). Compared to the patients with a cocaine use disorder, matched N2O users were lower educated, more often from Moroccan descent, and less likely to be alcohol or polysubstance users. Despite receiving similar treatments, N2O users were twice as likely to discontinue treatment before completion compared to cocaine users (63 vs. 35%, p = 0.004). Conclusion: Treatment-seeking problematic N2O users are demographically different from treatment-seeking problematic cocaine users and are much more likely to dropout from psychological treatment. Further research is needed into the needs and other factors of problematic N2O users that relate to poor treatment adherence in problematic N2O users.
DOCUMENT
