This paper examines how a serious game approach could support a participatory planning process by bringing stakeholders together to discuss interventions that assist the development of sustainable urban tourism. A serious policy game was designed and played in six European cities by a total of 73 participants, reflecting a diverse array of tourism stakeholders. By observing in-game experiences, a pre- and post -game survey and short interviews six months after playing the game, the process and impact of the game was investigated. While it proved difficult to evaluate the value of a serious game approach, results demonstrate that enacting real-life policymaking in a serious game setting can enable stakeholders to come together, and become more aware of the issues and complexities involved with urban tourism planning. This suggests a serious game can be used to stimulate the uptake of academic insights in a playful manner. However, it should be remembered that a game is a tool and does not, in itself, lead to inclusive participatory policymaking and more sustainable urban tourism planning. Consequently, care needs to be taken to ensure inclusiveness and prevent marginalization or disempowerment both within game-design and the political formation of a wider participatory planning approach.
MULTIFILE
Ook uit internationaal wetenschappelijk onderzoek blijkt dat er verschillen zijn tussen ouderen in de stad en op het platteland [3-5]. In de rijke delen van de Europese Unie hebben ouderen in de landelijke gebieden een hogere levenstevredenheid dan in de stad. Mensen lijken tevreden in een dorp, wellicht omdat het verwachtingspatroon geringer is. Als het op veroudering aankomt, biedt de hogere dichtheid van de stad een grotere nabijheid tot allerlei diensten die de kwaliteit van leven van ouderen vergroten. Door specifieke economische factoren kunnen deze diensten niet in dezelfde mate worden aangeboden in landelijke gebieden [6]. Woonomstandigheden, zo blijkt uit onderzoek [7], zijn beter voor onze ouderen in de stad dan op het platteland, hoewel de verschillen niet zo uitgesproken groot zijn. En dan heb je nog de gesegregeerde woonwijken voor ouderen, zoals in de Verenigde Staten. Denk daarbij aan Sun City Arizona en The Villages in Florida [8, 9]. Deze wijken bieden een eenheidsworst en zonderen ouderen af in een cocon van geboden comfort, waarbij zij verdwijnen uit het reguliere straatbeeld van omliggende steden. Een in vrijheid gekozen gevangenschap. Een echte seniorvriendelijke stad is een generatievriendelijke stad zoals u wilt, waar niet alleen ruimte is voor één generatie, maar voor alle generaties: van wieg tot graf.
DOCUMENT
from the article: Abstract Based on a review of recent literature, this paper addresses the question of how urban planners can steer urban environmental quality, given the fact that it is multidimensional in character, is assessed largely in subjective terms and varies across time. The paper explores three questions that are at the core of planning and designing cities: ‘quality of what?’, ‘quality for whom?’ and ‘quality at what time?’ and illustrates the dilemmas that urban planners face in answering these questions. The three questions provide a novel framework that offers urban planners perspectives for action in finding their way out of the dilemmas identified. Rather than further detailing the exact nature of urban quality, these perspectives call for an approach to urban planning that is integrated, participative and adaptive. ; ; sustainable urban development; trade-offs; quality dimensions
DOCUMENT
