Teksten van expertmeeting en rede bij gelegenheid van het afscheid van lector Leo van der Tuin. Er is veel gebeurd in de afgelopen decennia. Religie en godsdienst hebben een transformatie ondergaan. In de oratie bij aanvang van het lectoraat op Fontys, onder de titel 'God droeg zondagavond een blauwe trui' is op die veranderingen ingegaan. De vraag is nu hoer het met die trui is. Is die inmiddels van kleur verschoten en begint hij wat te slijten, moet er aan die blauwe trui verder gebreid worden? Of heeft religie nieuwe kleren nodig? Of zijn er al nieuwe kleren en zijn die slechts schijn, een illusie. Er zijn auteurs die zeggen dat het knispert en zindert van religie, er zijn er ook die zeggen dat religie aan het verdwijnen is. Of verbergt religie zich achter die kleren, in beelden, woorden, rituelen en plaatsen die nauwelijks nog als zodanig herkend worden? Begint zich achter die kleren nieuwe religiositeit te ontwikkelen? Dus maar onder die kleren kijken, is niet zo netjes misschien, de beeldspraak gaat hier verder mank. In de bijdragen aan de expertmeeting en in het afscheidscollege wordt een poging gewaagd.
Het zingen van liederen maakt ons menselijk, net als het vermogen om op muziek te dansen en het begrijpen van muzieksyntax. Iedereen is muzikaal d.w.z. iedereen kan meezingen, melodieën herkennen, en op muziek. Zingen leer je alleen door het te doen. Dat heeft te maken met de integratie van perceptie en motoriek in het brein. De consumptiecultuur heeft tot gevolg dat wij meer luisteren en minder zingen. Wij moeten ons evenveel zorgen maken om het teloorgaan van het zingen als om de klimaatsverandering. Hoewel de minister geld beschikbaar stelt om het muziekonderwijs te verbeteren, zal alleen het formele leren daarmee geholpen zijn. Het informeel leren is belangrijker. De kerk is bij uitstek de plaats om te leren zingen. Het gebruik van beamers en het bekijken van YouTube opnames in de kerk zal het zingen niet bevorderen.
