This chapter takes a closer look at the case of Amsterdam as a particular manifestation of a film festival city. Drawing from a new dataset on festivals in the Netherlands, the data supports the view of film festivals as a highly dynamic cultural sector: Internationally acclaimed film festivals exist beside smaller festivals that are more community bound; new festivals emerge annually, and young festivals struggle to survive the three-to-five-year mark.Amsterdam holds a unique position in the Dutch film festival landscape as a third of all film festivals in the Netherlands take place in the capital city. Our data collection helps to bring parts of the city’s film infrastructure to the forefront. On the one hand, Amsterdam’s top five locations for film festival events show clear creative cities logic: The data shows just how powerful the pull of such locations is. On the other hand, we find evidence of placemaking and livable city strategies: Amsterdam’s film festivals extend into the capillaries of the city.Dedicated festival datasets may cast new perspectives on local or national festival landscapes, by revealing patterns that remain hidden in qualitative and case-study based projects. But there are also challenges to address in data-driven research on festival cultures, we name a few such as categorization of data. We conclude that such challenges can be more easily faced if more datasets, of for instance, other cities, are pursued and become available.
MULTIFILE
Teksten van expertmeeting en rede bij gelegenheid van het afscheid van lector Leo van der Tuin. Er is veel gebeurd in de afgelopen decennia. Religie en godsdienst hebben een transformatie ondergaan. In de oratie bij aanvang van het lectoraat op Fontys, onder de titel 'God droeg zondagavond een blauwe trui' is op die veranderingen ingegaan. De vraag is nu hoer het met die trui is. Is die inmiddels van kleur verschoten en begint hij wat te slijten, moet er aan die blauwe trui verder gebreid worden? Of heeft religie nieuwe kleren nodig? Of zijn er al nieuwe kleren en zijn die slechts schijn, een illusie. Er zijn auteurs die zeggen dat het knispert en zindert van religie, er zijn er ook die zeggen dat religie aan het verdwijnen is. Of verbergt religie zich achter die kleren, in beelden, woorden, rituelen en plaatsen die nauwelijks nog als zodanig herkend worden? Begint zich achter die kleren nieuwe religiositeit te ontwikkelen? Dus maar onder die kleren kijken, is niet zo netjes misschien, de beeldspraak gaat hier verder mank. In de bijdragen aan de expertmeeting en in het afscheidscollege wordt een poging gewaagd.
