Ik heb een ontzettende hekel aan de term 'AI'. Het is een containerbegrip dat utopische en dystopische scenario’s oproept. Daardoor wordt het moeilijk om serieuze gesprekken te voeren over de mogelijkheden en risico’s van automatisering. Discussies over artificial intelligence (AI) worden pas interessant als we naar een specifiek gebruik ervan kijken. Bijvoorbeeld: wat betekent het gebruik van generatieve AI-tools voor het creatieve proces? Die focus zag ik terug tijdens twee conferenties waar ik deze maand was: The Synthetic City Conference en een AI summit in Lancaster waar academici en de creatieve sector samenkwamen.
LINK
Studenten in het beroepsonderwijs hebben vaak problemen met recontextualiseren. Door recontextualisatie verbinden studenten verschillende type kennis tot beroepskennis. Beroepskennis wordt opgevat als verborgen, situationele, episodische maar ook expliciete en gecodificeerde kennis. Dit artikel gaat in op de vraag hoe recontextualiseren door studenten in het beroepsonderwijs gestimuleerd kan worden. Twee gevalsstudies in het voorbereidend- en het middelbaar beroepsonderwijs zijn uitgevoerd, waar de eerste gevalsstudie ontwerptekeningen en de tweede gevalsstudie beroepsdilemma’s gebruikt om recontextualisatie van studenten te stimuleren. De eerste gevalsstudie laat zien dat ontwerptekeningen het recontextualiseren van studenten in het technische voorbereidend middelbaar beroepsonderwijs kan ondersteunen. De ontwerptekeningen zetten studenten aan tot het verbinden van verschillende type kennis, waarbij docenten actief hun eigen beroepskennis expliciteerden. De resultaten van de tweede gevalsstudie laten zien dat het bespreken van beroepsdilemma’s studenten in het middelbaar beroepsonderwijs aanzet tot reflectie. Er werden geen verschillen gevonden in interacties tussen studenten en docenten en tussen studenten onderling. Wel werden er verschillen gevonden voor het beroep (ICT en Pedagogisch Werk). De twee gevalsstudies laten zien dat begeleiding van de docent ertoe doet bij het recontextualiseren van beroepskennis
Dit project stimuleert vmbo-leraren om van hun klas en school een plek te maken waar leerlingen onder begeleiding zichzelf kunnen vormen, tot mens, burger en professional. In professionele leergemeenschappen wisselen vmbo-leraren ervaringen en kennis uit over bildend onderwijs. Ook maken ze een lesontwerp om hun voorbeeldfunctie te versterken.
Dit project stimuleert vmbo-leraren om van hun klas en school een plek te maken waar leerlingen onder begeleiding zichzelf kunnen vormen, tot mens, burger en professional. In professionele leergemeenschappen wisselen vmbo-leraren ervaringen en kennis uit over bildend onderwijs. Ook maken ze een lesontwerp om hun voorbeeldfunctie te versterken. Doel Vmbo-docenten zijn dag in dag uit met de vorming van leerlingen bezig. De notie ‘bildung’ is echter nog weinig doordacht en uitgewerkt richting curriculum en didactiek. Ongeveer de helft van alle scholieren in het Nederlandse voortgezet onderwijs gaat naar het vmbo. Zij hebben toch ook recht op bildung? Daarom heeft dit project als doel om de vormende taak van het vmbo te versterken. Resultaten Per plg komen gemiddeld 7 tot 8 vmbo-docenten in totaal 6 keer bij elkaar. Tot april: thematische oriëntatie, speerpuntkeuze in eigen les of school, en ontwikkelen van bildende manier van werken. In april en mei experimenteren met lesontwerpen. Daarna evaluatie en opbrengsten delen. Looptijd 31 augustus 2020 - 08 juli 2022 Aanpak In de artikelen op de website van Bildung VMBO wordt uitgebreid onze werkwijze in de plg’s toegelicht. Denk aan ‘bildend’ makerschap en gebruik makend van de fasen van design thinking.
Vilans (Kennisinstituut Langdurende Zorg) en LKCA (Landelijk Kenniscentrum Cultuur Educatie) komen in de praktijk van hun werk vragen tegen over de verhouding tussen onderzoek en praktijk. Om complexe vraagstukken het hoofd te bieden blijkt het in hun onderzoek van belang om te voorkomen dat nuance, diversiteit, meerstemmigheid en samenhang verloren gaan. Beide instituten zijn daarom op zoek naar manieren van praktijkgericht onderzoeken die de rijkheid van complexiteit ervaarbaar maken én kunnen aanzetten tot gezamenlijk handelen. Het verbinden van onderzoek en praktijk vereist een andere methodologie waarin de productie van kennis niet langer vooraf gaat aan handelen maar waarin onderzoekend handelen tegelijkertijd, kennis, verandering, leren en tastbare producten oplevert. In de samenwerking met HKU en de Hogeschool Utrecht zijn aanzetten gedaan voor een nieuwe manier van onderzoeken, namelijk door experimenteren met muzisch elementen. Het bleek mogelijk muzisch werken te vervlechten tot een vorm van muzisch onderzoek. Dit is onderzoek waarin makerschap centraal staat zoals dat wordt beoefend in de kunsten. Principes die makers hanteren zoals het afwisselen van maken, uitproberen en evalueren, blijken heel geschikt in de aanpak van complexe vraagstukken. Het ‘werk’ dat het resultaat is van het makerschap (de opvoering, de tekening, het beeld, de muziek) kan mensen in beweging zetten. Dat maakt het werken met muzisch onderzoek in potentie een waardevolle aanvulling op reguliere vormen van onderzoek. In deze KIEM aanvraag gaan we samen drie dingen ontwikkelen: 1- Een visie op praktijkgericht onderzoek waarin door het benutten van muzische elementen het onderzoek sterker doorwerkt naar de praktijk 2- Een procesaanpak om deze vorm van onderzoeken in te vlechten in concrete projecten en trajecten 3- Concreet en overdraagbaar handelingsrepertoire en instrumentarium dat het repertoire van betrokken professionals kan verrijken in de directe praktijk
