Abstract Managing adverse drug reactions (ADRs) is a challenge, especially because most healthcare professionals are insufficiently trained for this task. Since context-based clinical pharmacovigilance training has proven effective, we assessed the feasibility and effect of a creating a team of Junior-Adverse Drug Event Managers (J-ADEMs). The J-ADEM team consisted of medical students (1st–6th year) tasked with managing and reporting ADRs in hospitalized patients. Feasibility was evaluated using questionnaires. Student competence in reporting ADRs was evaluated using a case-control design and questionnaires before and after J-ADEM program participation. From Augustus 2018 to Augustus 2019, 41 students participated in a J-ADEM team and screened 136 patients and submitted 65 ADRs reports to the Netherlands Pharmacovigilance Center Lareb. Almost all patients (n = 61) found it important that “their” ADR was reported, and all (n = 62) patients felt they were taken seriously by the J-ADEM team. Although attending physicians agreed that the ADRs should have been reported, they did not do so themselves mainly because of a “lack of knowledge and attitudes” (50%) and “excuses made by healthcare professionals” (49%). J-ADEM team students were significantly more competent than control students in managing ADRs and correctly applying all steps for diagnosing ADRs (control group 38.5% vs. intervention group 83.3%, p < 0.001). The J-ADEM team is a feasible approach for detecting and managing ADRs in hospital. Patients were satisfied with the care provided, physicians were supported in their ADR reporting obligations, and students acquired relevant basic and clinical pharmacovigilance skills and knowledge, making it a win-win-win intervention.
MULTIFILE
Aims: Prescribing medication is a complex process that, when done inappropriately, can lead to adverse drug events, resulting in patient harm and hospital admissions. Worldwide cost is estimated at 42 billion USD each year. Despite several efforts in the past years, medication-related harm has not declined. The aim was to determine whether a prescriber-focussed participatory action intervention, initiated by a multidisciplinary pharmacotherapy team, is able to reduce the number of in-hospital prescriptions containing ≥1 prescribing error (PE), by identifying and reducing challenges in appropriate prescribing. Methods: A prospective single-centre before- and after study was conducted in an academic hospital in the Netherlands. Twelve clinical wards (medical, surgical, mixed and paediatric) were recruited. Results: Overall, 321 patients with a total of 2978 prescriptions at baseline were compared with 201 patients with 2438 prescriptions postintervention. Of these, m456 prescriptions contained ≥1 PE (15.3%) at baseline and 357 prescriptions contained ≥1 PEs (14.6%) postintervention. PEs were determined in multidisciplinary consensus. On some study wards, a trend toward a decreasing number of PEs was observed. The intervention was associated with a nonsignificant difference in PEs (incidence rate ratio 0.96, 95% confidence interval 0.83–1.10), which was unaltered after correction. The most important identified challenges were insufficient knowledge beyond own expertise, unawareness of guidelines and a heavy workload. Conclusion: The tailored interventions developed with and implemented by stakeholders led to a statistically nonsignificant reduction in inappropriate in-hospital prescribing after a 6-month intervention period. Our prescriber-focussed participatory action intervention identified challenges in appropriate in-hospital prescribing on prescriber- and organizational level.
MULTIFILE
Objective: To evaluate the preliminary effectiveness of a goal-directed movement intervention using a movement sensor on physical activity of hospitalized patients. Design: Prospective, pre-post study. Setting: A university medical center. Participants: Patients admitted to the pulmonology and nephrology/gastro-enterology wards. Intervention: The movement intervention consisted of (1) self-monitoring of patients' physical activity, (2) setting daily movement goals and (3) posters with exercises and walking routes. Physical activity was measured with a movement sensor (PAM AM400) which measures active minutes per day. Main measures: Primary outcome was the mean difference in active minutes per day pre- and post-implementation. Secondary outcomes were length of stay, discharge destination, immobility-related complications, physical functioning, perceived difficulty to move, 30-day readmission, 30-day mortality and the adoption of the intervention. Results: A total of 61 patients was included pre-implementation, and a total of 56 patients was included post-implementation. Pre-implementation, patients were active 38 ± 21 minutes (mean ± SD) per day, and post-implementation 50 ± 31 minutes per day (Δ12, P = 0.031). Perceived difficulty to move decreased from 3.4 to 1.7 (0-10) (Δ1.7, P = 0.008). No significant differences were found in other secondary outcomes. Conclusions: The goal-directed movement intervention seems to increase physical activity levels during hospitalization. Therefore, this intervention might be useful for other hospitals to stimulate inpatient physical activity.
Het verhaal van je levenTerminale kankerpatiënten worstelen naast hun ziekte vaak met een veelheid aan tegenstrijdige emoties. Het AMC en HKU onderzoeken samen hoe het ervaren en maken van kunst kan helpen bij het hervinden van zingeving. Looptijd: juli 2018 – juli 2023Waar moet je het zoeken als je weet dat je leven binnenkort eindigt omdat je ongeneeslijk ziek bent? Zo’n onverwacht einde brengt veel en verschillende emoties met zich mee. Patiënten verliezen vaak een gevoel van zingeving. Goed om daarover te praten, maar soms is het makkelijker om via artistieke verbeelding te zoeken naar houvast. Twee oncologen uit het AMC klopten aan bij de HKU om die mogelijkheid te verkennen. Nirav Christophe en Henny Dörr, beiden werkzaam in het HKU-lectoraat Performatieve Maakprocessen, zetten samen met hen het onderzoek ‘In Search of Stories’ op. Gesteund door KWF Kankerbestrijding draaien zij nu een vijfjarige pilot die zich richt op het stimuleren van interactie tussen teksten, kunst en iemands eigen verhaal.TransdisciplinairIn een gefaseerd traject koppelen Henny en Nirav terminale kankerpatiënten aan een kunstenaar die bij ze past. Die kunstenaars – van schrijver en beeldend kunstenaar tot theatermaker en muzikant – hebben dan al een intensief trainingstraject gevolgd om zich voor te bereiden op de samenwerking met ernstig zieke mensen, hun familieleden en zorgprofessionals. “We geven ze handvatten om transdisciplinair te werken,” aldus Nirav. De geestelijke verzorgers doen ook mee aan de training, zodat experts uit verschillende domeinen elkaar weten te vinden. “De kunstenaar moet samen met de patiënt iets in co-creatie gaan maken, zonder het creatieve proces te laten sturen door het feit dat iemand ‘zielig’ is. Ze moeten leren omgaan met alle emoties, en die er in het werk allemaal laten zijn. Het gebeurt ook dat mensen gedurende het maakproces sterven, dat is iets om rekening mee te houden. Overigens stopt het creatieve proces van de kunstenaar daarmee meestal niet, dat is mooi maar ook verwarrend.”ZintuiglijkDe kunstenaar gaat samen met de patiënt een soort Zomergasten-programma aan, waarin de ervaring van de patiënt centraal staat. Het begint met het kiezen van een betekenisvol verhaal uit de wereldliteratuur en daar worden steeds meer persoonlijke ervaringen aan toegevoegd, om gaandeweg een eigen verhaal te kunnen construeren. Dat kan letterlijk een boek zijn vol verhalen, gedichten, e-mails en foto’s, zoals een van de deelnemers net gemaakt heeft met een schrijfster. Een ander maakte samen met een beeldend kunstenaar een grote steen voor in de tuin die van binnenuit verlicht wordt. Een derde ging met een textielontwerper op zoek naar een gevoel van geborgenheid: het werd een zachte jas met een patchwork van haar leven, waarin ze een fotoshoot deed voor haar familie. Zintuiglijke ervaringen zijn een belangrijk onderdeel van het maakproces, iets wat in dit project nadrukkelijk wordt toegevoegd aan de gangbare psychische steun via gesprekken.Mixed impactHet doel van ‘In Search of Stories’ is meervoudig. Voor de mensen die weten dat ze gaan sterven is het streven een betere kwaliteit van het leven dat hen nog rest. Het project biedt een creatief handvat om hun eigen levensverhaal te duiden en nieuwe zingeving te vinden. Dat een van de deelnemers stopte met chemo om zich helemaal aan het kunstwerk te kunnen wijden, zegt al iets over de impact. Maar er is ook een artistieke opbrengst: de eerste werken worden begin volgend jaar tentoongesteld in een museum. En ondertussen brengen de onderzoekers van de HKU in kaart hoe transdisciplinaire co-creatie werkt en hoe je dat in het curriculum van academies zou kunnen opnemen. Nirav: “Uiteindelijk zullen we kunstenaars steeds meer gaan opleiden voor dit soort praktijken. We verzamelen nu ingrediënten voor onderwijsinnovatie én zorginnovatie. Na afronding van de pilot volgende zomer gaan we daarover meer publiceren. Daar hoort natuurlijk een voorstel voor opschaling bij. Het zou fantastisch zijn als er straks een ziekenhuis is dat deze methode structureel kan aanbieden.”SamenwerkingspartnersUniversity Medical Centre Amsterdam, Maastricht University Medical Centre, Amsta, Spaarne Gasthuis Haarlem, Radboud University Nijmegen, HKU Utrecht University of the Arts, KWF Kanker Bestrijding, Stichting Geneeskunst, Stichting voor Patiënten met Kanker aan het SpijsverteringskanaalDocentonderzoekers HKUNirav Christophe, Henny Dörr, Marloeke van der Vlugt, Ruud Lanfermeijer, Daniela Moosmann, Tjallien Walma van der Molen, Marcel Dolman, Falk HübnerOndersteund doorKWF Kankerbestrijding
Being diagnosed with incurable cancer often leads to experiences of contingency and to existential concerns when patients struggle to search for meaning. The aims of this project are to (1) investigate how Art-Based Learning(ABL) – an art education method for experiencing art – has the potential to affect meaning-making processes of cancer patients in palliative care; (2) to investigate how to integrate this in (patient) education programs; (3) to enable health and art professionals to extent their capabilities to care for PC patients. This project builds on previous research on contingent experiences and narrative meaning-making, and on a pilot-study regarding the feasibility of carrying out ABL in PC. Aims and questions have been developed in a long-lasting process of problem analysis with PC and art education professionals, patients, and researchers. We will a) conduct participatory research to make an inventory of considerations that play a role in designing an art exhibition for the purpose of ABL among patients with advanced cancer, resulting in a manual to be used in future practice and research; b) conduct an explorative study and evaluate which factors hinder and promote patients’ meaning- making processes in online/on-site interventions; c) conduct a formal analysis of patients’ experiences with regards to meaning-making; d) formally compile a full list of conclusion and advices and embed the result in a new educational program for PC and art education professionals. This project is led by the professorship Art education as Critical Tactics(ArtEZ University of the Arts) and is carried out by a consortium of experts and complementary partners: University of Amsterdam and University of Twente (research partners); Amsterdam University Medical Centers, Amsterdam Museum, Museum Arnhem, Museum Jan Cunen, Leren van Kunst (public institutional partners); Vrije Universiteit Amsterdam, Radboud University, Story Lab-University Twente (knowledge experts); Living with Hope, SPKS, NFK(experience experts/patients advocacy).
