In het gezelschap van filosofische onderwerpen neemt het beeld een bescheiden plaats in. Te midden van onderwerpen als vrijheid, rechtvaardigheid en rede valt het beeld in het geheel niet op. Wie toch wijsgerige interesse heeft in het beeld, krijgt weer te horen dat filosofen de interpretatieve bekwaamheid missen om beelden te bestuderen. Dit is het terrein van de cultuurwetenschappers, vooral van kunstwetenschappers. Filosofen, zo luidt de opvatting, zijn getraind in de analyse en interpretatie van begrippen en grondslagen, niet van beelden. Dit artikel gaat in op een filosofisch perspectief op beelden, met name via het werk van Roland Barthes.
In de afgelopen decennia is de visie op verslaving sterk veranderd. Het momenteel vigerende model in de wetenschap is het hersenziektemodel, maar dit model is momenteel onderhevig aan kritiek en lijkt vooral van toepassing op mensen met een ernstige vorm van verslaving. Wanneer de ideeën vanuit de herstelbenadering worden gelegd naast de visies op verslaving, dan valt op dat het biopsychosociale (BPS) het best passend is bij deze benadering. Tegelijkertijd valt op dat bij de herstelbenadering wordt gesproken over het begrip ’een zinvol bestaan’ en zingeving, maar dat dit begrip niet naar voren komt in het BPS model. In dit artikel wordt daarom gepleit voor toevoeging van een zingeving component aan het BPS model, waardoor een BPSZ model ontstaat. Daarbij bestaat nog wel de vraag of zingeving een vierde domein is of bovenliggend of onderliggend aan de andere drie domeinen. Betoogd wordt dat zingeving niet nieuw is binnen de verslavingszorg en dat toevoeging betekent dat met iedere persoon die zich aanmeldt voor zorg moet worden gezocht naar het persoonlijke verhaal achter de verslaving en de oplossing hiervan.
MULTIFILE
