In een groeiend aantal publicaties is uitgewerkt hoe schulden en armoede de werking en ontwikkeling van onze hersenen beïnvloeden (WRR, 2017; Blair&Cybele Raver, 2016, Daminger et al., 2015, Pavetti, 2014). De publicaties vragen aandacht voor de dynamiek van chronische stress die mensen als het ware gijzelt om hun situatie met succes te ontgroeien. De taaiheid van de problematiek en het niet behalen van de beleidsdoelen zijn dus niet eenvoudig toe te schrijven aan een tekort aan motivatie bij de doelgroep. De inzichten over de effecten van schaarste op het cognitieve functioneren vormen de basis van de aanpak Mobility Mentoring®. Deze aanpak uit de Verenigde Staten is ontwikkeld door de organisatie EMPath en heeft als doel om economische zelfredzaamheid te bevorderen. Hoewel er op dit moment geen hard bewijs is voor de effectiviteit van Mobility Mentoring®, zijn er wel veelbelovende resultaten. Een grootschalige evaluatie door de Washington State Department of Children, Youth and Families - een niet-gerandomiseerde vergelijking- liet zien dat deelnemers van Mobility Mentoring® op meer uitkomstmaten significante vooruitgang boekten dan deelnemers aan een ander programma (Washington State Department of Early Learning, 2016). Deze positieve uitkomsten waren in 2016 aanleiding voor de Hogeschool Utrecht en Platform31 voor een werkbezoek bij EMPath. Op basis van de verkregen inzichten en de beschikbare literatuur concludeerden de onderzoekers dat Mobility Mentoring® in Nederland kan bijdragen aan de doorontwikkeling van de dienstverlening voor mensen met multiproblematiek (Jungmann & Wesdorp, 2017).
DOCUMENT
This paper examines how a serious game approach could support a participatory planning process by bringing stakeholders together to discuss interventions that assist the development of sustainable urban tourism. A serious policy game was designed and played in six European cities by a total of 73 participants, reflecting a diverse array of tourism stakeholders. By observing in-game experiences, a pre- and post -game survey and short interviews six months after playing the game, the process and impact of the game was investigated. While it proved difficult to evaluate the value of a serious game approach, results demonstrate that enacting real-life policymaking in a serious game setting can enable stakeholders to come together, and become more aware of the issues and complexities involved with urban tourism planning. This suggests a serious game can be used to stimulate the uptake of academic insights in a playful manner. However, it should be remembered that a game is a tool and does not, in itself, lead to inclusive participatory policymaking and more sustainable urban tourism planning. Consequently, care needs to be taken to ensure inclusiveness and prevent marginalization or disempowerment both within game-design and the political formation of a wider participatory planning approach.
MULTIFILE
Mobility hubs facilitate multimodal transport and have the potential to improve the accessibility and usability of new mobility services. However, in the context of increasing digitalisation, using mobility hubs requires digital literacy or even owning a smartphone. This constraint may result in the exclusion of current and potential users. Digital kiosks might prove to be a solution, as they can facilitate the use of the services found at mobility hubs. Nevertheless, knowledge of how digital kiosks may improve the experience of disadvantaged groups remains limited in the literature. As part of the SmartHubs project, a field test with a digital kiosk was conducted with 105 participants in Brussels (Belgium) and Rotterdam (The Netherlands) to investigate the intention to use it and its usability in the context of mobility hubs. This study adopted a mixed methods approach, combining participant observation and questionnaire surveys. Firstly, participants were asked to accomplish seven tasks with the digital kiosk while being observed by the researchers. Finally, assisted questionnaire surveys were conducted with the same participants, including close-ended, open-ended and socio-demographic questions. The results offer insights into the experience of the users of a digital kiosk in a mobility hub and the differences across specific social groups. These findings may be relevant for decision-makers and practitioners working in urban mobility on subjects such as mobility hubs and shared mobility, and for user interface developers concerned with the inclusivity of digital kiosks.
LINK
The Dutch Environmental Vision and Mobility Vision 2050 promote climate-neutral urban growth around public transport stations, envisioning them as vibrant hubs for mobility, community, and economy. However, redevelopment often increases construction, a major CO₂ contributor. Dutch practice-led projects like 'Carbon Based Urbanism', 'MooiNL - Practical guide to urban node development', and 'Paris Proof Stations' explore integrating spatial and environmental requirements through design. Design Professionals seek collaborative methods and tools to better understand how can carbon knowledge and skills be effectively integrated into station area development projects, in architecture and urban design approaches. Redeveloping mobility hubs requires multi-stakeholder negotiations involving city planners, developers, and railway managers. Designers act as facilitators of the process, enabling urban and decarbonization transitions. CARB-HUB explores how co-creation methods can help spatial design processes balance mobility, attractiveness, and carbon neutrality across multiple stakeholders. The key outputs are: 1- Serious Game for Co-Creation, which introduces an assessment method for evaluating the potential of station locations, referred to as the 4P value framework. 2-Design Toolkit for Decarbonization, featuring a set of Key Performance Indicators (KPIs) to guide sustainable development. 3- Research Bid for the DUT–Driving Urban Transitions Program, focusing on the 15-minute City Transition Pathway. 4- Collaborative Network dedicated to promoting a low-carbon design approach. The 4P value framework offers a comprehensive method for assessing the redevelopment potential of station areas, focusing on four key dimensions: People, which considers user experience and accessibility; Position, which examines the station's role within the broader transport network; Place-making, which looks at how well the station integrates into its surrounding urban environment; and Planet, which addresses decarbonization and climate adaptation. CARB-HUB uses real cases of Dutch stations in transition as testbeds. By translating abstract environmental goals into tangible spatial solutions, CARB-HUB enables scenario-based planning, engaging designers, policymakers, infrastructure managers, and environmental advocates.
The livability of the cities and attractiveness of our environment can be improved by smarter choices for mobility products and travel modes. A change from current car-dependent lifestyles towards the use of healthier and less polluted transport modes, such as cycling, is needed. With awareness campaigns, cycling facilities and cycle infrastructure, the use of the bicycle will be stimulated. But which campaigns are effective? Can we stimulate cycling by adding cycling facilities along the cycle path? How can we design the best cycle infrastructure for a region? And what impact does good cycle infrastructure have on the increase of cycling?To find answers for these questions and come up with a future approach to stimulate bicycle use, BUas is participating in the InterReg V NWE-project CHIPS; Cycle Highways Innovation for smarter People transport and Spatial planning. Together with the city of Tilburg and other partners from The Netherlands, Belgium, Germany and United Kingdom we explore and demonstrate infrastructural improvements and tackle crucial elements related to engaging users and successful promotion of cycle highways. BUas is responsible for the monitoring and evaluation of the project. To measure the impact and effectiveness of cycle highway innovations we use Cyclespex and Cycleprint.With Cyclespex a virtual living lab is created which we will use to test several readability and wayfinding measures for cycle infrastructure. Cyclespex gives us the opportunity to test different scenario’s in virtual reality that will help us to make decisions about the final solution that will be realized on the cycle highway. Cycleprint will be used to develop a monitoring dashboard where municipalities of cities can easily monitor and evaluate the local bicycle use.
Stedelijke regio’s streven naar een duurzame mobiliteitstransitie. Deze ambitie staat echter op gespannen voet met het hoge autobezit- en autogebruik. De stormachtige introductie van lichte elektrische voertuigen, oftewel LEVs (denk aan e-scooters, e-steps, e-(cargo)bikes en micro-cars) leek een belangrijke ‘gamechanger’ te zijn. Deze LEVs zijn namelijk klein en efficiënt, zijn nagenoeg emissievrij, bieden mogelijkheden voor het verbeteren van het voor- en natransport van het openbaar vervoer (OV) en worden bovendien door hun gebruikers als prettig ervaren tijdens het reizen.Tot op heden maken LEVs deze beloften echter onvoldoende waar. Bij de introductie, thans met name in de vorm van deelsystemen, komen diverse uitdagingen aan het licht zoals: 1) verrommeling en overlast door verkeerd gepareerde LEVs, 2) ongewenste substitutie van loop-, fiets- en OV-verplaatsingen en beperkte impact op autogebruik en 3) en zorgen over de verkeersveiligheid en beleving, met name op de (al steeds drukker wordende) fietsinfrastructuur in Nederland. Deze problemen komen mede voort uit de snelle introductie waardoor gemeenten achter de feiten aanliepen en geen gericht beleid konden voeren. Langzaam komen we nu in een periode van stabilisatie en regulering maar een doorontwikkeling naar pro-actief LEV beleid is nodig om de potentie van LEVs voor de mobiliteitstransitie te ondersteunen. Het LEVERAGE-consortium, bestaande uit sterke partners uit de triple helix, gaat daarom aan de slag met deze vraagstukken. De centrale onderzoeksvraag is:Wat is de potentie van LEVs voor de mobiliteitstransitie naar bereikbare, duurzame, verkeersveilige, inclusieve en leefbare stedelijke regio’s en hoe kan deze optimaal worden benut door een betere integratie van LEVs in het mobiliteitssysteem en het mobiliteitsbeleid en door een effectieve governance van de samenwerking tussen publieke en private stakeholders?Om deze vraag te beantwoorden heeft het consortium een ambitieus en innovatieve onderzoeksopzet gedefinieerd waarbij veel nadruk wordt gelegd op de disseminatie en exploitatie van kennis in de beleidspraktijk.Collaborative partnersProvincie Noord-Brabant, Metropoolregio Arnhem-Nijmegen, Gemeente Eindhoven, Gemeente Breda, Gemeente Arnhem, Ministerie I&W, Rijkswaterstaat, Arriva, PON, Check, Citysteps, Cenex, TIER, We-all-Wheel, Fleet investment, Goudappel, Kennisinstellingen en netwerkorganisaties, HAN, TU/e, CROW, Connekt, POLIS, SWOV.
