Helaas kan er op dit moment vanuit de PDF nog geen kopie gemaakt worden van de samenvatting. Per email is deze bij de auteur opgevraagd op 3 januari 2013.
MULTIFILE
Voorkomen is beter dan genezen. Dat geldt zeker in het geval van schuldenproblematiek, die in Nederland omvangrijk is. Hoewel het belang van schuldpreventie wordt erkend, staat deze in Nederland eigenlijk nog in de kinderschoenen. Bij schuldpreventie wordt vaak ingezet op het vergroten van kennis en vaardigheden van de schuldenaren. Andere mogelijkheden blijven onderbelicht. Schulden zouden effectiever kunnen worden aangepakt door in wet- en regelgeving meer rekening te houden met het financieel gedrag van mensen. Dit geldt zowel voor het voorkomen van schulden als voor het voorkomen van verergering van de schulden. De Nationale ombudsman en de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving (RVS) hebben er eerder op gewezen dat huishoudens die in de financiële problemen geraken, er zelfstandig nauwelijks meer uit kunnen komen (Van Zutphen e.a. 2016; RVS 2017). Het Nederlandse incassosysteem is zo ingericht dat kleine schulden gemakkelijk uitgroeien tot grotere schulden en uiteindelijk zelfs tot problematische schulden (RVS 2017). Vroegtijdige aanpak van schulden voorkomt persoonlijke ellende, terwijl de maatschappelijke kosten van schulden door effectievere schuldpreventie worden teruggedrongen. In dit artikel wordt eerst ingegaan op de vraag wat effectieve schuldpreventie is. Vervolgens wordt bekeken wat er nodig is om financieel gezond te blijven, en ten slotte hoe schuldpreventie daarbij kan ondersteunen.
DOCUMENT
The literature on responsive regulation argues that citizens should be involved in regulatory practices to avoid capture between regulator and regulatee. It also argues that including citizens can add an important perspective to regulatory practices. However, we know little about how citizens' perspectives are brought into regulatory practices. This paper draws on existing qualitative research to compare and analyze four cases of experimental participatory regulation in Dutch health care, focusing on the theoretical assumptions that citizen involvement (a) prevents capture, and (b) stimulates the inclusion of new perspectives. Our results show that involving citizens in regulation can increase transparency and trust in regulatory practices and familiarizes regulators with other perspectives. It is, however, up to the regulator to work on deriving benefits from that involvement—not only the practical work of organizing participatory regulation, but also the conceptual work of reflecting on their own assumptions and standards. We do find evidence for weak forms of capture and argue for the need to extend capture to involve multiple actors. We reflect on these results for theory development and regulatory practice.
MULTIFILE
