Het is geen toeval dat de Repair Cafés populair zijn en dat YouTube video’s met tips voor het repareren van spullen vaak worden bekeken. Repareren scheelt je natuurlijk in je portemonnee, het geeft voldoening en trots, zo laten bijvoorbeeld de vrolijke video’s van Rob Hoevenaars zien. Daar zit ook een interessante filosofische kant aan. Het lijkt wel of we steeds meer ‘in ons hoofd leven’, opgeslokt door het online bestaan. De nauwgezette en liefdevolle aandacht voor een tastbaar ‘ding’, bijvoorbeeld tijdens het repareren, of zelfs alleen maar het oppoetsen, kan ons daar weer uit halen. Richard Sennett beschrijft dat prachtig in zijn boek ‘The Craftsman’, hoewel hij het veel breder trekt richting de voldoening en trots die mensen uit ambachtelijk werk halen.
Voor de pianist en docent kan meer kennis van het brein van nut zijn. Traditionele leermethoden zijn vaak op verouderde psychologische modellen gebaseerd. Het brein wordt tegenwoordig als een ‘voorspeller’ gezien. Perceptie is de uitkomst van de voorspelling en de sensorische input. Beweging wordt aangestuurd door de voorspelling van de sensorische uitkomsten van de beweging. Behalve bewuste perceptie, beschikken wij ook over onbewuste perceptie waar de motoriek gebruik van maakt. Deze twee soorten perceptie zijn gelieerd aan twee soorten leren: procedural en declarative . Het muziekonderwijs houdt zich vooral met bewuste perceptie en expliciete kennis bezig, terwijl de motoriek juist gebruik maakt van onbewuste perceptie en impliciete, procedural kennis. Kennis van de neurowetenschap houdt de klassieke muziek een spiegel voor.
