The obser-view is a method to generate data and create a learning space for both researcher and participants in qualitative research. It includes reflection between the two after the researcher has observed the participant. This article aims to reveal the benefits and challenges encountered when using the obser-view in two different research projects. In a Dutch project whose aim was to empower residents with dementia, in nursing homes the obser-view was used to generate data and create space for reflection which included residents and the family members. It showed that the obser-view cannot be finished when reflection does not happen. A Danish project with the aim to map the practice for inmates’ opportunities for education and job guidance highlighted that it made participants—educational prison leaders and teachers—aware they were doing their jobs by rote and showed the difficulties the researcher had trying to reflect with some participants. In both projects the obser-view created a learning space for participants. A benefit of the obser-view is that it can be used in dissimilar settings with different research purposes and with vulnerable and stigmatized people often excluded from the research. A challenge is for the researcher to reflect with participants, which is more likely to be successful if they have had time to develop a trusting relationship. Although the obser-view is a novel method in qualitative research, it has proved useful in different settings. It is a valuable method and we recommend developing it further in additional different settings with different populations.
DOCUMENT
De hoeveelheid beweging onder basisschool kinderen loopt terug, ook in Brabant. De basisschool is bij uitstek geschikt om hierin een duurzame verandering te bewerkstelligen. Fontys Sporthogeschool in samenwerking met de Provincie Noord-Brabant en de gemeenten Eindhoven, Tilburg, Breda, Den Bosch en Helmond, met ondersteuning van Het Nederlands Instituut voor Sport en Bewegen (NISB), hebben daarom de handen ineen geslagen en het project Brabantse Basisscholen in Beweging opgezet. Dit ambitieuze project, dat in augustus 2012 van start is gegaan, is ingezet voor 4 jaar. Het project zal op verschillende scholen in de vijf bovengenoemde steden gaan draaien.
DOCUMENT
In november 2018 overleed Frans Meijers; onderzoeker, lector, en levenspartner van Reinekke Lengelle. Reinekke en Frans werkten en schreven samen en hebben de narratieve methode Career Writing (loopbaanschrijven) ontwikkeld. In haar onlangs verschenen boek Writing the Self in Bereavement beschrijft ze haar leven met Frans. Ze vertelt ook over haar verdriet en combineert eigen ervaringen met huidig wetenschappelijk onderzoek over rouw. In dit artikel reageert ze op een aantal vragen die ze in eerdere interviews werd gesteld.
DOCUMENT
Er iets paradoxaals aan de hand met het leren van leraren. De complexiteit van het beroep neemt toe en docenten opereren onder grote onder druk. Die complexiteit vraagt om levenslang lerende leraren en staat tegelijkertijd dat leren in de weg. Terwijl er steeds meer oog is voor de sleutelrol die de leraar speelt bij het ondersteunen van het leren van kinderen (bijv. Hattie, 2003; Muijs et al., 2014; Van de Grift, 2010), wordt het leren van leraren zelf als problematisch gezien. Volgens de Inspectie van het Onderwijs (2013; 2017) laat met name de professionele ontwikkeling van ervaren leraren te wensen over, terwijl er – ook voor hen – veel te leren valt. Immers, de wereld verandert in hoog tempo en dat vraagt leraren om adaptief, innovatief en reflectief te zijn, om snel in te kunnen spelen op nieuwe ontwikkelingen (OECD, 2014). Lang niet alle leraren hebben die wendbaarheid, blijkt uit onderzoek (bijv. Darling-Hammond & Bransford, 2005) en een leven lang leren is geen gemeengoed in het onderwijs (Muijs et al, 2014). In dit discussie-artikel problematiseer ik dit thema en verken ik een oplossingsrichting voor het onder steunen van het leren van leraren: ik bepleit het inzetten van safe havens als kritische succesfactor bij het organiseren van professioneel leren. Druk kan een aanleiding voor leren vormen, maar alleen als leraren voldoende veiligheid ervaren en zich uitgenodigd voelen hun ideeën en praktijken ter discussie te stellenEr iets paradoxaals aan de hand met het leren van leraren. De complexiteit van het beroep neemt toe en docenten opereren onder grote onder druk. Die complexiteit vraagt om levenslang lerende leraren en staat tegelijkertijd dat leren in de weg. Terwijl er steeds meer oog is voor de sleutelrol die de leraar speelt bij het ondersteunen van het leren van kinderen (bijv. Hattie, 2003; Muijs et al., 2014; Van de Grift, 2010), wordt het leren van leraren zelf als problematisch gezien. Volgens de Inspectie van het Onderwijs (2013; 2017) laat met name de professionele ontwikkeling van ervaren leraren te wensen over, terwijl er – ook voor hen – veel te leren valt. Immers, de wereld verandert in hoog tempo en dat vraagt leraren om adaptief, innovatief en reflectief te zijn, om snel in te kunnen spelen op nieuwe ontwikkelingen (OECD, 2014). Lang niet alle leraren hebben die wendbaarheid, blijkt uit onderzoek (bijv. Darling-Hammond & Bransford, 2005) en een leven lang leren is geen gemeengoed in het onderwijs (Muijs et al, 2014). In dit discussie-artikel problematiseer ik dit thema en verken ik een oplossingsrichting voor het onder steunen van het leren van leraren: ik bepleit het inzetten van safe havens als kritische succesfactor bij het organiseren van professioneel leren. Druk kan een aanleiding voor leren vormen, maar alleen als leraren voldoende veiligheid ervaren en zich uitgenodigd voelen hun ideeën en praktijken ter discussie te stellenEr iets paradoxaals aan de hand met het leren van leraren. De complexiteit van het beroep neemt toe en docenten opereren onder grote onder druk. Die complexiteit vraagt om levenslang lerende leraren en staat tegelijkertijd dat leren in de weg. Terwijl er steeds meer oog is voor de sleutelrol die de leraar speelt bij het ondersteunen van het leren van kinderen (bijv. Hattie, 2003; Muijs et al., 2014; Van de Grift, 2010), wordt het leren van leraren zelf als problematisch gezien. Volgens de Inspectie van het Onderwijs (2013; 2017) laat met name de professionele ontwikkeling van ervaren leraren te wensen over, terwijl er – ook voor hen – veel te leren valt. Immers, de wereld verandert in hoog tempo en dat vraagt leraren om adaptief, innovatief en reflectief te zijn, om snel in te kunnen spelen op nieuwe ontwikkelingen (OECD, 2014). Lang niet alle leraren hebben die wendbaarheid, blijkt uit onderzoek (bijv. Darling-Hammond & Bransford, 2005) en een leven lang leren is geen gemeengoed in het onderwijs (Muijs et al, 2014). In dit discussie-artikel problematiseer ik dit thema en verken ik een oplossingsrichting voor het onder steunen van het leren van leraren: ik bepleit het inzetten van safe havens als kritische succesfactor bij het organiseren van professioneel leren. Druk kan een aanleiding voor leren vormen, maar alleen als leraren voldoende veiligheid ervaren en zich uitgenodigd voelen hun ideeën en praktijken ter discussie te stellenTeacher professional learning is characterised by a number of paradoxes. The profession’s increasing complexity requires teachers who are lifelong learners, but at the same time this complexity stands in the way of teacher learning. Whilst there is consensus that teacher quality is key when it comes to supporting pupil learning (e.g. Hattie, 2003; Grift, 2010; Muijs et al., 2014), teacher learning is viewed as problematic, especially regarding that of veteran teachers (Inspectie van het Onderwijs, 2013; 2017). Today’s education requires adaptive, innovative and reflective teachers, equipped to quickly respond to new developments (OECD, 2014) – not an easy feat, and far from reality (DarlingHammond & Bransford, 2005; Muijs et al, 2014). In this article I problematise this theme by connecting professional learning to the teaching profession – a profession that is currently under much pressure. I discuss and propose a design rule that can support teacher learning: I promote organising safe havens as a cricital success factor. Perceived pressure can become a source for learning, only if teachers feel invited to question their ideas and practices. For that first psychological safety needs to be experienced.
MULTIFILE
Op basis van bijna 400 uur observatie in twee Nederlandse ziekenhuizen schetst dit rapport een gedetailleerd en indringend beeld van de leefwereld van de spoedeisende hulp. Agressie, zo bleek, is geen objectief gegeven, maar ontstaat in interactie met mensen en dingen. Gedrag wat de een ervaart als een persoonlijke bedreiging is voor de ander een begrijpelijke uiting van pijn. En wat voor de een teken is van professionele kalmte is voor de ander een gebrek aan empathie. In veel agressieincidenten blijkt het niet eenvoudig om ‘daders’ en ‘slachtoffers’ van elkaar te onderscheiden.
DOCUMENT
Introduction: A trauma resuscitation is dynamic and complex process in which failures could lead to serious adverse events. In several trauma centers, evaluation of trauma resuscitation is part of a hospital's quality assessment program. While video analysis is commonly used, some hospitals use live observations, mainly due to ethical and medicolegal concerns. The aim of this study was to compare the validity and reliability of video analysis and live observations to evaluate trauma resuscitations. Methods: In this prospective observational study, validity was assessed by comparing the observed adherence to 28 advanced trauma life support (ATLS) guideline related tasks by video analysis to life observations. Interobserver reliability was assessed by calculating the intra class coefficient of observed ATLS related tasks by live observations and video analysis. Results: Eleven simulated and thirteen real-life resuscitations were assessed. Overall, the percentage of observed ATLS related tasks performed during simulated resuscitations was 10.4% (P < 0.001) higher when the same resuscitations were analysed using video compared to live observations. During real-life resuscitations, 8.7% (p < 0.001) more ATLS related tasks were observed using video review compared to live observations. In absolute terms, a mean of 2.9 (during simulated resuscitations) respectively 2.5 (during actual resuscitations) ATLS-related tasks per resuscitation were not identified using live observers, that were observed through video analysis. The interobserver variability for observed ATLS related tasks was significantly higher using video analysis compared to live observations for both simulated (video analysis: ICC 0.97; 95% CI 0.97-0.98 vs. live observation: ICC 0.69; 95% CI 0.57-0.78) and real-life witnessed resuscitations (video analyse 0.99; 95% CI 0.99-1.00 vs live observers 0.86; 95% CI 0.83-0.89). Conclusion: Video analysis of trauma resuscitations may be more valid and reliable compared to evaluation by live observers. These outcomes may guide the debate to justify video review instead of live observations.
DOCUMENT
In the course of our supervisory work over the years, we have noticed that qualitative research tends to evoke a lot of questions and worries, so-called frequently asked questions (FAQs). This series of four articles intends to provide novice researchers with practical guidance for conducting high-quality qualitative research in primary care. By ‘novice’ we mean Master’s students and junior researchers, as well as experienced quantitative researchers who are engaging in qualitative research for the first time. This series addresses their questions and provides researchers, readers, reviewers and editors with references to criteria and tools for judging the quality of qualitative research papers. The second article focused on context, research questions and designs, and referred to publications for further reading. This third article addresses FAQs about sampling, data collection and analysis. The data collection plan needs to be broadly defined and open at first, and become flexible during data collection. Sampling strategies should be chosen in such a way that they yield rich information and are consistent with the methodological approach used. Data saturation determines sample size and will be different for each study. The most commonly used data collection methods are participant observation, face-to-face in-depth interviews and focus group discussions. Analyses in ethnographic, phenomenological, grounded theory, and content analysis studies yield different narrative findings: a detailed description of a culture, the essence of the lived experience, a theory, and a descriptive summary, respectively. The fourth and final article will focus on trustworthiness and publishing qualitative research.
DOCUMENT
While Communicative Language Teaching (CLT) is recognised as an effective approach worldwide, its implementation in foreign language (FL) classrooms remains difficult. Earlier studies have identified factors impeding CLT implementation, such as a lack of communicative lesson materials or teachers' more traditional views on language learning. In the Netherlands, CLT goals have been formulated at the national level, but are not always reflected in daily FL teaching and assessment practice. As constructive alignment between learning goals, classroom activities and assessments is a precondition for effective teaching, it is important to gain a deeper understanding of the degree of alignment in Dutch FL curricula and the factors influencing it. The current study therefore aims to take a systematic inventory of classroom practices regarding the translation of national CLT goals into learning activities and assessments. Findings revealed that teaching activities and classroom assessments predominantly focused on grammar knowledge and vocabulary out of context and, to a lesser extent, on reading skills. External factors, such as teaching and testing materials available, and conceptual factors, such as teachers' conceptions of language learning, were identified to contribute to the observed lack of alignment. Assessments in particular seem to exert a negative washback effect on CLT implementation.
DOCUMENT
This study explores how journalists in highspeed newsrooms gather information, how gathering activities are temporally structured and how reliability manifests itself in information-gathering activities.
DOCUMENT
Objectives: To investigate immediate changes in walking performance associated with three implicit motor learning strategies and to explore patient experiences of each strategy. Design: Participants were randomly allocated to one of three implicit motor learning strategies. Within-group comparisons of spatiotemporal parameters at baseline and post strategy were performed. Setting: Laboratory setting. Subjects: A total of 56 community-dwelling post-stroke individuals. Interventions: Implicit learning strategies were analogy instructions, environmental constraints and action observation. Different analogy instructions and environmental constraints were used to facilitate specific gait parameters. Within action observation, only videotaped gait was shown. Main measures: Spatiotemporal measures (speed, step length, step width, step height) were recorded using Vicon 3D motion analysis. Patient experiences were assessed by questionnaire. Results: At a group level, three of the four analogy instructions (n=19) led to small but significant changes in speed (d=0.088m/s), step height (affected side d=0.006m) and step width (d=–0.019m), and one environmental constraint (n=17) led to significant changes in step width (d=–0.040m). At an individual level, results showed wide variation in the magnitude of changes. Within action observation (n=20), no significant changes were found. Overall, participants found it easy to use the different strategies and experienced some changes in their walking performance. Conclusion: Analogy instructions and environmental constraints can lead to specific, immediate changes in the walking performance and were in general experienced as feasible by the participants. However, the response of an individual patient may vary quite considerably.
DOCUMENT
