English--The impact of residualisation on social work has so far hardly been explored. Based on existing literature and recently started empirical research in Amsterdam we analyze several consequences. Residualisation refers to the process whereby urban social housing is strictly allocated to the lowest income groups. What does this concentration of disadvantaged households mean for the role of social workers? Firstly, for community workers residualisation mostly implies a renewed role as instigators of residents’ participation in urban renewal trajectories for social mix. Furthermore community activities are increasingly used to offer safe havens for new and old groups of residents and also to prevent expensive treatments for several residential groups. For social workers focusing on individual support or casework residualisation results in an increasingly complex caseload. Residualisation does not imply extra formation for social work, but rather extra attention for the effortful coproduction of welfare between formal and informal actors. Within this playing field, we distinguish link work as vital for both formal and informal social work. Link work is about establishing vertical and horizontal connections between different worlds, across sectoral, professional or trust gaps. We expect that in areas of residualisation successful urban social work is dependent on strong linking skills.
Het rapport ‘Werken aan meedoen’ beschrijft een onderzoek dat in opdracht van de gemeente Leeuwarden is gedaan naar een drietal strategieën die zijn ingezet ten behoeve van (het bevorderen van) de maatschappelijke participatie van dak- en thuislozen. Getracht is een antwoord te vinden op de vraag wat deze strategieën hebben opgeleverd voor de direct betrokkenen en hun omgeving, om op basis daarvan iets te zeggen over de meerwaarde van deze strategieën. Uit de resultaten blijkt dat de strategieën in meer of mindere mate een meerwaarde hebben voor de betrokkenen zelf. Voor de omgeving is, in de onderzoeksperiode van 1,5 jaar, geen directe meerwaarde gevonden. Wellicht iets voor vervolgonderzoek
Het lectoraat Participatie, Zorg en Ondersteuning, onderdeel van het Kenniscentrum Sociale Innovatie van Hogeschool Utrecht heeft de afgelopen jaren onderzoek gedaan naar de ontwikkeling en effecten van Wijk en Psychiatrie, een methode om burgers met een psychiatrische beperking te ondersteunen bij hun participatie in de samenleving. Dit is gebeurd door middel van een aantal deelonderzoeken1 die respectievelijk in 2006, 2007 en 2010-2011 plaatsvonden (Brettschneider, Kranendonk, Veenstra & Van der Wiel, 2008; Wilken & Dankers, 2010). Deze slotrapportage behelst een aanvullend onderzoek in vervolg op de eerdere onderzoeken. Wijk en Psychiatrie is ontwikkeld in Amersfoort. Startend in de wijk Schothorst in 2005, bleek het initiatief zo succesvol dat het ook in andere wijken van Amersfoort verspreid werd (Vermeer-, Berg, Soester- en Leusderkwartier, Kruiskamp en Koppel, Randenbroek-Schuilenburg). Onlangs nam de welzijnsorganisatie in Veenendaal de WeP aanpak over. Ook in andere plaatsen is belangstelling. Middels deze rapportage wordt beoogd aanvullingen te genereren na eerdere onderzoeksresultaten van het Project Wijk en Psychiatrie in de periode 2005-2008, ten einde deze te valideren en completeren.
