Meer dan in Nederland staat in België de politisering van het sociaal werk prominent op de agenda. In 2018 verscheen een lijvig rapport naar aanleiding van een grote landelijke conferentie over het onderwerp. Op Sociaal.net verschijnt de ene na de andere bijdrage over politisering en mensenrechten. En de Arteveld Hogeschool in Gent stelde onlangs een leerstoel Politisering van het sociaal werk in. Met Grensverleggers. Over kwesties die ons verdelen levert Danny Wildemeersch een interessante bijdrage aan dit debat. In een terugblik op jarenlang onderzoek stelt hij zich de vraag hoe emancipatie in onze tijd betekenisvol kan zijn. Daarbij richt hij zijn pijlen met name op de eenzijdig technisch-rationele benadering die het politieke karakter van sociale interventies verdoezelt door haar aandacht voornamelijk te richten op het individu of groepen individuen. Daarmee verliest zij volgens hem de sociaal-politieke factoren uit het oog waardoor individuen of groepen in de samenleving in een kwetsbare positie komen en blijven. Al dan niet genoodzaakt door de marktlogica van de aanbestedingsprocedure, volgt de ontwikkeling van methodieken de wisselende prioriteiten in het beleid van de landelijke of gemeentelijke overheid. De normatieve vraag wat goed sociaal werk is wordt zo verdrongen door technische en organisatorische vragen over doelmatigheid, haalbaarheid en rendement van interventies die in resultaatafspraken worden vastgelegd
LINK
Lex Veldboer waarschuwt dat politisering van het sociaal werk ten koste gaat van de balanceerkunst die voor de alledaagse praktijk nodig is. Zijn oproep tot professionele realpolitik gaat echter voorbij aan waar sociaal werk in essentie om draait. Sociaal werk is meer dan louter laveren en balanceren, maar dient ook op actieve wijze sociale rechtvaardigheid na te streven op het niveau van beleid én samenleving
LINK
Willen sociaal werkers strijden tegen sociaal onrecht, dan moeten zij de perverse kanten van regelgeving signaleren, en wijzen op onrechtvaardige machtsrelaties. Maar minstens zo belangrijk: zij moeten ook machtsmechanismen in werkwijzen – zoals het positieve denken – aanvechten, betoogt Richard de Brabander.
LINK
In het debat over de politisering van sociaal werk dat op dit podium wordt gevoerd ontbreekt een kritisch perspectief op het proces van depolitiseren dat zich in de afgelopen tientallen jaren heeft voorgedaan. Dat inzicht is belangrijk, want als sociaal werkers kleur moeten gaan bekennen, dan zullen ze eerst kleuren moeten herkennen.
DOCUMENT
Dit document maakt deel uit van een tweejarig postonderzoek dat Richard de Brabander van oktober 2019-2021 deed naar de ethisch-politieke dimensie van empowerment. Dit onderzoek sluit aan bij de toenemende aandacht voor en discussie over de maatschappelijke opgave van het sociaal werk en politiserend werken, een discussie die vanaf de jaren negentig nagenoeg was verstomd.
DOCUMENT
Er is een polemiek aan het ontstaan over het politiserende karakter van het sociaal werk over de hoofden van de sociaal werkers heen. Waar blijft hun stem, en die van hun opleiders? Artikel in Dossier Politisering Sociaal Werk.
LINK
Van buiten lijken processen voor burgerinspraak vaak geoliede machines, maar in werkelijkheid blijft de leefwereld van wijkbewoners in armere wijken vaak buiten beeld. Dat zeggen lectoren Maja Ročak (Fontys Hogescholen) en Sabrina Keinemans (Zuyd Hogeschool). Zij pleiten voor politisering: stel bewoners in staat zich te organiseren en hun stem te laten horen. “Daarmee verdeel je de macht.”
LINK
Professionals moeten minder volgzaam zijn en een eigen sociale agenda gaan voeren, zo horen we steeds vaker. Maar een nieuwe eenzijdigheid dreigt als we het spoor op gaan van politiseren. Dan wordt ontkend dat het beroep in de alledaagse praktijk onvermijdelijk een balanceeract is gekenmerkt door dubbelrollen en compromissen.
LINK
Een exploratie van principes voor beleid, zelforganisatie en solidariteit voor cultuur aan gene zijde van de Covid-crisis
MULTIFILE
