De afgelopen negen maanden zijn met elkaar gegroeid naar blended, hybride en online onderwijs met ook zo’n 30% op campus. Digitaal kan er veel meer dan we dachten, maar we missen de ‘chemie en het kletsen’ in de klas, blijkt uit ons onderzoek. Men zegt: ‘Voor echt goed onderwijs moet je elkaar zien, elkaar ontmoeten'. In deze interactieve workshop vinden we woorden voor wat we dan missen op het gebied van ‘community in de klas’ en verkennen hoe we dat toch kunnen verkrijgen. Na afloop van de workshop hebben deelnemers een idee of en hoe je community kan creëren in de (post) corona klas.
DOCUMENT
Samen met DOCK Haarlem en Haarlem Effect onderzochten wij vanuit het Kennisplatform Sociaal Domein Noord-Holland wat de COVID-19 crisis heeft betekend voor de uitvoering van het sociaal werk in Haarlem. Het onderzoek laat zien dat de sociaal werkers van DOCK Haarlem en Haarlem Effect tijdens de COVID-19-periode in de basis zijn blijven werken vanuit hun eigen kracht. Met flexibiliteit en doorzettingsvermogen bleven zij inwoners bereiken en ondersteunen. Niet met grote innovaties, maar met aanpassingen in activiteiten die sociaal werkers al sinds jaar en dag gebruiken. Ze gingen langs de deuren met soep, voerden hulpverleningsgesprekken tijdens wandelingen en hielpen mensen op weg via de telefoon of een beeldscherm. Ook vonden we twee aandachtspunten voor de toekomst. Ter eerste ervaarde een deel van de doelgroepen tijdens de COVID-19-periode een grotere afstand tot sociaal werkers en het is de vraag hoe deze afstand weer overbrugd kan worden. Ten tweede is het de vraag hoe de versnelde implementatie van online onderdelen van het sociaal werk vastgehouden kunnen worden.
DOCUMENT
De coronacrisis doet veel ondernemers veel pijn. Maar er komt een moment dat de lijn weer omhoog gaat. Bedenk daarom nu alvast een eigen exit-strategie.
LINK
De coronacrisis heeft een grote impact op de manier waarop we op dit moment met elkaar omgaan. Dat deze crisis een enorme boost gaat geven aan de digitale transformatie, is wel duidelijk. Maar wat zijn de consequenties van deze digitale versnelling voor de relatie tussen organisaties en hun klanten? Gaan we straks weer terug naar hoe het vóór de crisis was? Of is de relatie tussen organisaties en klanten blijvend veranderd?
LINK
Willem Post is senior fellow bij instituut Clingendael, gespecialiseerd in Amerikaanse politiek en geschiedenis, met een focus op het presidentschap. Hij heeft meerdere boeken over de Verenigde Staten geschreven en is commentator voor Nederlandse en buitenlandse media. In dit gesprek met Mendeltje van Keulen en Ruud Schapenk van de Haagse Hogeschool, laat hij zijn licht schijnen op de veranderende politieke relatie tussen Nederland en de Verenigde Staten in tijden van Trump, Brexit en Corona.
MULTIFILE
Sinds de coronapandemie is een transformatie gaande in het hoger onderwijs. Door de coronamaatregelen is een leeromgeving ontstaan die soms geheel online is, blended of hybride. Deze afgedwongen transformatie vraagt om flexibiliteit en inventiviteit. De meeste docenten zijn immers niet geschoold in online lesgeven. Toch krijgen docenten meer voor elkaar dan ooit gedacht. We missen echter de ‘chemie in de klas en het kletsen bij de koffieautomaat’, zo blijkt uit onderzoek. Na tien maanden coronacrisis zitten we met een paradox: er kan meer dan gedacht én dit moet niet zo blijven. In dit essay wordt, gebaseerd op onderzoek, literatuur en gesprekken, gereflecteerd op community, op onze huidige situatie en vooruitgekeken: hoe kunnen we ons voorbereiden op post-corona onderwijs wat betreft het communityaspect.
DOCUMENT
As in many other countries worldwide, the coronavirus pandemic prompted the implementation of an “intelligent lockdown” in the spring of 2020 in the Netherlands, including the closure of nightlife venues and cancellation of festivals. Such restrictions and social distancing could particularly affect people who use alcohol or other drugs in recreational settings and give rise to new challenges and additional needs in the field of addiction prevention and care. To monitor changes in substance use and provide services with practical directions for tailored prevention, an anonymous web survey was set up, targeting a convenience sample aged 16 years or older through various social media and other online channels. Between May and October 2020, a total of 6,070 participants completed the survey, mainly adolescents and young adults (16–24 years old). These data were used to explore and describe changing patterns in substance use. Overall results showed declined current use compared to “pre-corona,” but mask underlying variation in changing patterns, including discontinued (tobacco 10.4%, alcohol 11.3%, cannabis 16.3%, other drugs 30.4%), decreased (tobacco 23.0%, alcohol 29.1%, cannabis 17.4%, other drugs 20.7%), unchanged (tobacco 30.3%, alcohol 21.2%, cannabis 22.3%, other drugs 17.3%), increased (tobacco 29.6%, alcohol 32.1%, cannabis 32.9%, other drugs 25.3%), and (re)commenced use (tobacco 6.7%, alcohol 6.3%, cannabis 11.1%, other drugs 6.2%). Especially the use of drugs like ecstasy and nitrous oxide was discontinued or decreased due to the lack of social occasions for use. Increased use was associated with coping motives for all substance types. As measures combatting the coronavirus may need to be practiced for some time to come, possibly leading to prolonged changes in substance use with lingering “post-corona” consequences, timely and ongoing monitoring of changing patterns of substance use is vital for informing prevention services within this field.
MULTIFILE
Guest post by Lieke Wissink. Lieke is an anthropologist and philosopher who works at the Youth and Society knowledge center, University of Applied Sciences, Amsterdam. She engages in an action-research project with undocumented youths at a day shelter, and carries-out participant observation, group workshops and interviews with residents. This blogpost reflects on feelings of empowerment and precarity as expressed by the shelter members during the Covid-19 pandemic. This post is part of our new themed series on border control and Covid-19.
LINK
Begin 2020 bereikte het coronavirus Nederland. Hoewel we nu een stuk meer weten over het coronavirus SARS-CoV-2, was er in het begin vooral heel veel onbekend. Ouderen werden in één keer als ‘kwetsbaar’ bestempeld.1 De coronamaatregelen waren gericht op het beschermen van ouderen tegen COVID-19 infectie, maar zorgden ook voor minder participatie en meer angst en eenzaamheid bij ouderen.3 4 1 5 Bovendien kwam de autonomie van ouderen onder druk te staan.6 Hoewel ouderenparticipatie aan een opmars bezig is, wordt de mening van ouderen niet altijd meegenomen in beleid over ouderen. Deze periode heeft nog eens benadrukt hoe belangrijk het is om niet alleen te spreken over ouderen, maar om vooral ook in gesprek te blijven met ouderen. Dit is een van de belangrijkste lessen uit ons onderzoek naar welzijn en ondersteuning van ouderen tijdens de coronaperiode. We blikken hier terug op de situatie van twee jaar corona, en kijken ook vooruit naar wat er nodig is in de toekomst.
DOCUMENT
OBJECTIVE: To describe the long-term functioning of patients who survived a COVID-19-related admission to the intensive care unit and their family members, in the physical, social, mental and spiritual domain.DESIGN: A single-centre, prospective cohort study with a mixed-methods design.SETTING: The intensive care unit of the University Medical Center Groningen in the Netherlands.MAIN OUTCOME MEASURES: To study functioning 12 months after intensive care discharge several measurements were used, including a standardised list of physical problems, the Clinical Frailty Scale, the Medical Outcomes Study Short-Form General Health Survey, the McMaster Family Assessment Device, the Hospital Anxiety and Depression Scale, and the Spiritual Needs Questionnaire, as well as open questions and interviews with survivors and their family members.RESULTS: A total of 56 survivors (77%) returned the 12-month questionnaire, whose median age was 62 (inter-quartile range [IQR]: 55.0-68.0). Moreover, 67 family members (66%) returned the 12-month questionnaire, whose median age was 58 (IQR: 43-66). At least one physical problem was reported by 93% of the survivors, with 22% reporting changes in their work-status. Both survivors (84%) and their family members (85%) reported at least one spiritual need. The need to feel connected with family was the strongest. The main theme was 'returning to normal' in the interviews with survivors and 'if the patient is well, I am well' in the interviews with family members.CONCLUSIONS: One year after discharge, both COVID-19 intensive care survivors and their family members positively evaluate their health-status. Survivors experience physical impairments, and their family members' well-being is strongly impacted by the health of the survivor.
DOCUMENT
