Achtergrond: Pijn is een lastig te meten, subjectief fenomeen. Pijn wordt vaak gemeten met subjectieve self-reported vragenlijsten. Een andere manier om pijn vast te leggen is het objectief meten van de pijndrempel (Pressure Pain Threshold, PPT) door middel van het uitoefenen van mechanische druk met behulp van een drukalgometer. De pijndrempel is het punt waarop een persoon voor het eerst pijn opmerkt. Het is een bruikbare en betrouwbare manier om op een objectieve wijze de PPT in kaart te brengen. Normaalwaarden van pijndrempels en de invloed van diverse variabelen hierop zijn nog onbekend. Ook is nog onduidelijk of er binnen een individu verschillen kunnen zijn tussen de gevoeligheid voor pijn aan de dominante en niet-dominante zijde van het lichaam. Vraagstelling: Wat is de mate van variatie in pijndrempelwaarden op diverse locaties op het lichaam, gemeten met een drukalgometer, aan de dominante zijde ten opzichte van de niet-dominante zijde bij pijnvrije ouderen van 40 tot 85 jaar?”Methode: Bij gezonde deelnemers (zonder pijn) in de leeftijd van 40 tot 85 jaar werden pijndrempels gemeten op drie locaties rond de knie, twee locaties op de arm en één op het voorhoofd. Metingen werden op elke locatie drie keer verricht, met een tussenpose van 30 seconden. Dit werd gedaan op de dominante en niet-dominante zijde van het lichaam. Op elke locatie werd de gemiddelde pijndrempel van drie metingen berekend. Door middel van een ongepaarde t-toets werd per locatie de gemiddelde pijndrempel aan de dominante zijde vergeleken met de niet-dominante zijde. Resultaten: De steekproef bestond uit 53 deelnemers, waarvan 23 mannen (gemiddelde leeftijd 64,3 jaar ±13,3) en 30 vrouwen (gemiddelde leeftijd 55,5 jaar ±9,4), waarvan vijf linkshandige deelnemers en één linksbenige deelnemer. Gemiddelde pijndrempels waren op alle zes locaties aan de dominante zijde niet significant hoger dan aan de niet-dominante zijde (p<0,05). Conclusie: Er zijn geen significante verschillen in de hoogte van de pijndrempels aan de op dominante zijde ten opzichte van de niet-dominante zijde. Dit maakt het gebruik van pijndrempels eenvoudiger wanneer dit wordt toegepast in een klinische setting.Implicatie voor de fysiotherapie: Pijndrempelmetingen kunnen in de praktijk gebruikt worden om pijn objectief te meten. Hierbij hoeft er geen rekening gehouden te worden met de dominante of niet-dominante zijde van de arm en het been.
DOCUMENT
Background: Experienced assessors show good intra-rater reproducibility (within-session and between-session agreement and reliability) when using an algometer to determine pressure pain thresholds (PPT). However, it is unknown whether novice assessors perform equally well. This study aimed to determine within and between-session agreement and reliability of PPT measurements performed by novice assessors and explored whether these parameters differed per assessor and algometer type.Methods: Ten novice assessors measured PPTs over four test locations (tibialis anterior muscle, rectus femoris muscle, extensor carpi radialis brevis muscle and paraspinal muscles C5-C6) in 178 healthy participants, using either a Somedic Type II digital algometer (10 raters; 88 participants) or a Wagner Force Ten FDX 25 digital algometer (nine raters; 90 participants). Prior to the experiment, the novice assessors practiced PPTs for 3 h per algometer. Each assessor measured a different subsample of ~9 participants. For both the individual assessor and for all assessors combined (i.e., the group representing novice assessors), the standard error of measurement (SEM) and coefficient of variation (CV) were calculated to reflect within and between-session agreement. Reliability was assessed using intraclass correlation coefficients (ICC1,1).Results: Within-session agreement expressed as SEM ranged from 42 to 74 kPa, depending on the test location and device. Between-session agreement, expressed as SEM, ranged from 36 to 76 kPa and the CV ranged from 9-16% per body location. Individual assessors differed from the mean group results, ranging from -55 to +32 kPa or from -9.5 to +6.6 percentage points. Reliability was good to excellent (ICC1,1: 0.87 to 0.95). Results were similar for both types of algometers.Conclusions: Following 3 h of algometer practice, there were slight differences between assessors, but reproducibility in determining PPTs was overall good.
DOCUMENT
BackgroundOcclusions of intravenous (IV) tubing can prevent vital and time-critical medication or solutions from being delivered into the bloodstream of patients receiving IV therapy. At low flow rates (≤ 1 ml/h) the alarm delay (time to an alert to the user) can be up to 2 h using conventional pressure threshold algorithms. In order to reduce alarm delays we developed and evaluated the performance of two new real-time occlusion detection algorithms and one co-occlusion detector that determines the correlation in trends in pressure changes for multiple pumps.MethodsBench-tested experimental runs were recorded in triplicate at rates of 1, 2, 4, 8, 16, and 32 ml/h. Each run consisted of 10 min of non-occluded infusion followed by a period of occluded infusion of 10 min or until a conventional occlusion alarm at 400 mmHg occurred. The first algorithm based on binary logistic regression attempts to detect occlusions based on the pump’s administration rate Q(t) and pressure sensor readings P(t). The second algorithm continuously monitored whether the actual variation in the pressure exceeded a threshold of 2 standard deviations (SD) above the baseline pressure. When a pump detected an occlusion using the SD algorithm, a third algorithm correlated the pressures of multiple pumps to detect the presence of a shared occlusion. The algorithms were evaluated using 6 bench-tested baseline single-pump occlusion scenarios, 9 single-pump validation scenarios and 7 multi-pump co-occlusion scenarios (i.e. with flow rates of 1 + 1, 1 + 2, 1 + 4, 1 + 8, 1 + 16, and 1 + 32 ml/h respectively). Alarm delay was the primary performance measure.ResultsIn the baseline single-pump occlusion scenarios, the overall mean ± SD alarm delay of the regression and SD algorithms were 1.8 ± 0.8 min and 0.4 ± 0.2 min, respectively. Compared to the delay of the conventional alarm this corresponds to a mean time reduction of 76% (P = 0.003) and 95% (P = 0.001), respectively. In the validation scenarios the overall mean ± SD alarm delay of the regression and SD algorithms were respectively 1.8 ± 1.6 min and 0.3 ± 0.2 min, corresponding to a mean time reduction of 77% and 95%. In the multi-pump scenarios a correlation > 0.8 between multiple pump pressures after initial occlusion detection by the SD algorithm had a mean ± SD alarm delay of 0.4 ± 0.2 min. In 2 out of the 9 validation scenarios an occlusion was not detected by the regression algorithm before a conventional occlusion alarm occurred. Otherwise no occlusions were missed.ConclusionsIn single pumps, both the regression and SD algorithm considerably reduced alarm delay compared to conventional pressure limit-based detection. The SD algorithm appeared to be more robust than the regression algorithm. For multiple pumps the correlation algorithm reliably detected co-occlusions. The latter may be used to localize the segment of tubing in which the occlusion occurs.
LINK
