Human rights groups are increasingly calling for the protection of their right to privacy in relation to the bulk surveillance and interception of their personal communications. Some are advocating through strategic litigation. This advocacy tool is often chosen when there is weak political or public support for an issue. Nonetheless, as a strategy it remains a question if a lawsuit is strategic in the context of establishing accountability for indiscriminate bulk data interception. The chapter concludes that from a legal perspective the effect of the decision to litigate on the basis of the claim that a collective right to group privacy was violated has not (yet) resulted in significant change. Yet the case study, the British case of human rights groups versus the intelligence agencies, does seem to suggest that they have been able to create more public awareness about mass surveillance and interception programs and its side-effects
LINK
According to Johnson & Grandison (2007), failure to safeguard privacy of users of services provided by private and governmental organisations, leaves individuals with the risk of exposure to a number of undesirable effects of information processing. Loss of control over information about a person may lead to fraud, identity theft, reputation damage, and may cause psychosocial consequences ranging from mild irritation, unease, social exclusion, physical harm or even, in extreme cases, death. Although pooh-poohed upon by some opinion leaders from search engine and ICT industries for over a decade (Sprenger, 1999; Esguerra, 2009), the debate in the wake of events like the tragic case of Amanda Todd could be interpreted as supporting a case for proper attention to citizens’ privacy. Truth be told, for a balanced discussion on privacy in the age of Facebook one should not turn towards the social media environment that seems to hail any new development in big data analysis and profiling-based marketing as a breathtaking innovation. If the myopic view of technology pundits is put aside, a remarkably lively debate on privacy and related issues may be discerned in both media and scientific communities alike. A quick keyword search on ‘privacy’, limited to the years 2000-2015, yields huge numbers of publications: Worldcat lists 19,240; Sciencedirect 52,566, IEEE explore 71,684 and Google scholar a staggering 1,880,000. This makes clear that privacy is still a concept considered relevant by both the general public and academic and professional audiences. Quite impressive for a subject area that has been declared ‘dead’.
MULTIFILE
In this paper we explore the extent to which privacy enhancing technologies (PETs) could be effective in providing privacy to citizens. Rapid development of ubiquitous computing and ‘the internet of things’ are leading to Big Data and the application of Predictive Analytics, effectively merging the real world with cyberspace. The power of information technology is increasingly used to provide personalised services to citizens, leading to the availability of huge amounts of sensitive data about individuals, with potential and actual privacy-eroding effects. To protect the private sphere, deemed essential in a state of law, information and communication systems (ICTs) should meet the requirements laid down in numerous privacy regulations. Sensitive personal information may be captured by organizations, provided that the person providing the information consents to the information being gathered, and may only be used for the express purpose the information was gathered for. Any other use of information about persons without their consent is prohibited by law; notwithstanding legal exceptions. If regulations are properly translated into written code, they will be part of the outcomes of an ICT, and that ICT will therefore be privacy compliant. We conclude that privacy compliance in the ‘technological’ sense cannot meet citizens’ concerns completely, and should therefore be augmented by a conceptual model to make privacy impact assessments at the level of citizens’ lives possible.
This project addresses the fundamental societal problem that encryption as a technique is available since decades, but has never been widely adopted, mostly because it is too difficult or cumbersome to use for the public at large. PGP illustrates this point well: it is difficult to set-up and use, mainly because of challenges in cryptographic key management. At the same time, the need for encryption has only been growing over the years, and has become an urgent problem with stringent requirements – for instance for electronic communication between doctors and patients – in the General Data Protection Regulation (GDPR) and with systematic mass surveillance activities of internationally operating intelligence agencies. The interdisciplinary project "Encryption for all" addresses this fundamental problem via a combination of cryptographic design and user experience design. On the cryptographic side it develops identity-based and attribute-based encryption on top of the attribute-based infrastructure provided by the existing IRMA-identity platform. Identity-based encryption (IBE) is a scientifically well-established technique, which addresses the key management problem in an elegant manner, but IBE has found limited application so far. In this project it will be developed to a practically usable level, exploiting the existing IRMA platform for identification and retrieval of private keys. Attribute-based encryption (ABE) has not reached the same level of maturity yet as IBE, and will be a topic of further research in this project, since it opens up attractive new applications: like a teacher encrypting for her students only, or a company encrypting for all employees with a certain role in the company. On the user experience design side, efforts will be focused on making these encryption techniques really usable (i.e., easy to use, effective, efficient, error resistant) for everyone (e.g., also for people with disabilities or limited digital skills). To do so, an iterative, human-centred and inclusive design approach will be adopted. On a fundamental level, scientific questions will be addressed, such as how to promote the use of security and privacy-enhancing technologies through design, and whether and how usability and accessibility affect the acceptance and use of encryption tools. Here, theories of nudging and boosting and the unified theory of technology acceptance and use (known as UTAUT) will serve as a theoretical basis. On a more applied level, standards like ISO 9241-11 on usability and ISO 9241-220 on the human-centred design process will serve as a guideline. Amongst others, interface designs will be developed and focus groups, participatory design sessions, expert reviews and usability evaluations with potential users of various ages and backgrounds will be conducted, in a user experience and observation laboratory available at HAN University of Applied Sciences. In addition to meeting usability goals, ensuring that the developed encryption techniques also meet national and international accessibility standards will be a particular point of focus. With respect to usability and accessibility, the project will build on the (limited) usability design experiences with the mobile IRMA application.
Door de vergrijzing neemt het aantal ouderen met complexe revalidatievragen sterk toe. Deze revalidatie vindt toenemend plaats in een ambulant traject. Therapeuten in de geriatrische revalidatiezorg geven aan dat het daardoor steeds moeilijker wordt om zicht te krijgen op de voortgang van de revalidatie. In een samenwerking tussen de Hogeschool van Amsterdam (HvA) en het Amsterdam UMC is Hipper ontwikkeld, een combinatie van een behandelprotocol en technologie om op afstand de activiteit van revalidanten thuis te meten. Via een dashboard kunnen de therapeuten de data bekijken en hun behandeling bijstellen. De B.V. Hipper Therapeutics (HipperTx) exploiteert de dienst en levert momenteel aan een aantal zorginstellingen. De zorginstellingen willen weten of ze door het inzetten van eHealth toepassingen zoals Hipper ook daadwerkelijk hun kosten kunnen verlagen in het huidige zorgstelsel. Technologieleveranciers – die Hipper en andere eHealth toepassingen willen implementeren – hebben vragen over hoe deze kunnen voldoen aan de richtlijnen voor informatiebeveiliging in de zorg: zijn de vereiste certificeringen haalbaar? In het voorliggende voorstel schetsen wij een project waarbij het Amsterdam UMC samen met de betrokken zorginstellingen een business case voor de zorg maakt en waarbij de HvA i.s.m. de technologieleveranciers de informatieprocessen in de dienst in kaart brengt voor een adequate certificering. Aan het eind van het project zal er een whitepaper geschreven zijn waarin de business case beschreven staat en zullen de voorbereidende werkzaamheden voor een NEN7150 certificering zijn uitgevoerd. Het whitepaper zal openbaar zijn en zal kunnen dienen als een voorbeeld case voor vergelijkbare implementaties. Het project draagt bij aan het Missiegedreven Innovatiebeleid, meer specifiek de missie ‘In 2030 wordt zorg 50% meer (of vaker) in de eigen leefomgeving georganiseerd, in plaats van in zorginstelling’. Daarnaast kan op basis van de uitkomsten van dit voorstel een onderzoeksaanvraag rondom doelmatigheid van ambulante revalidatie gedaan worden.
De laatste jaren nemen digitale innovaties een enorme vlucht, zo ook bij gemeenten met smart city-toepassingen. Door het realiseren van innovaties in de publieke ruimte kan de leefbaarheid vergroot worden, bijvoorbeeld door de doorstroom van het verkeer te verbeteren, vuilnis op tijd op te halen of toezicht te verbeteren. Vanuit de gemeentelijke praktijk en literatuur komt naar voren dat veiligheid van die voorzieningen een onderbelicht aspect is. Ook de juridische spelregels en de verdeling en verantwoordelijkheid van veilig¬heidsvraagstukken is punt van zorg in gemeentelijke organisaties, mogelijk versterkt door de veelomvattendheid en domeindoorsnijdende karakter van smart cities. Dit alles kan tot gevolg hebben dat bijvoorbeeld hackers of activisten smart city-toepas¬singen ontregelen en het vertrouwen van inwoners in dergelijke toepassingen en de gemeente als geheel afneemt. Smart cities bieden enorme mogelijkheden voor innovaties, maar zonder serieuze aandacht voor de veiligheid van die innovaties komen ze onder druk te staan en zal de technologische, maatschappelijke en daarmee economische vooruitgang aan winst inboeten. Om die uitdaging het hoofd te bieden wil de Haagse Hogeschool (HHs) samen met NHL Stenden Hogeschool (NHLS) onderzoek doen in samenwerking met gemeenten en bedrijven naar de veiligheid van smart city-toepassingen. Het doel van het onderzoek is om vast te stellen hoe digitaal veilig smart city-toepassingen zijn en om concrete oplossingen aan te reiken om die veiligheid te verbeteren, zoals ontwerpprotocollen en governance-structuren. Bij complexere dilemma’s worden nader uit te werken oplossingsrichtingen aangeboden. Dit onderzoek is een eerste stap om samen met gemeenten en coalities innovatief onderzoek te doen op een domein met veel technologische vernieuwingen en meerdere kennislacunes. Het is een opmaat richting langlopend onderzoek op dit relevante beleidsterrein waar kansen voor gemeenten, ondernemers en burgers bij elkaar komen.
