Our IPD-projects have changed: more international partners became involved and simultaneously we started to carry out real projects for real companies. This caused a number of problems. In order to be able to give full support to the projects and conclude them with a nice, formal symposium we need financial funds. Therefore companies were asked for additional sponsoring, which introduced new problems. How we dealt with all these problems is explained in this paper. Other ways of co-operating with different partners in the IPD-projects are also considered. A recent development is to create combinations with students from secondary technical education that already work in practice. First experiments have started in February 2004. First results and further plans on these combinations are reported here.
We studied 12 smart city projects in Amsterdam, and –among other things- analysed their upscaling potential and dynamics. Here are some of our findings:First, upscaling comes in various forms: rollout, expansion and replication. In roll-out, a technology or solution that was successfully tested and developed in the pilot project is commercialised/brought to the market (market roll-out), widely applied in an organisation (organisational roll-out), or rolled out across the city (city roll-out). Possibilities for rollout largely emerge from living-lab projects (such as Climate street and WeGo), where companies can test beta versions of new products/solutions. Expansion is the second type of upscaling. Here, the smart city pilot project is expanded by a) adding partners, b) extending the geographical area covered by the solution, or c) adding functionality. This type of upscaling applies to platform projects, for example smart cards for tourists, where the value of the solution grows with the number of participating organisations. Replication is the third and most problematic type of upscaling. Here, the solution that was developed in the pilot project is replicated elsewhere (another organisation, another part of the city, or another city). Replication can be done by the original pilot partnership but also by others, and the replication can be exact or by proxy. We found that the replication potential of projects is often limited because the project’s success is highly context-sensitive. Replication can also be complex because new contexts might often require the establishment of new partnerships. Possibilities for replication exist, though, at the level of working methods, specific technologies or tools, but variations among contexts should be taken into consideration. Second, upscaling should be considered from the start of the pilot project and not solely at the end. Ask the following questions: What kind of upscaling is envisioned? What parts of the project will have potential for upscaling, and what partners do we need to scale up the project as desired? Third, the scale-up stage is quite different from the pilot stage: it requires different people, competencies, organisational setups and funding mechanisms. Thus, pilot project must be well connected to the parent organisations, else it becomes a “sandbox” that will stay a sandbox. Finally, “scaling” is not a holy grail. There is nothing wrong when pilot projects fail, as long as the lessons are lessons learned for new projects, and shared with others. Cities should do more to facilitate learning between their smart city projects, to learn and innovate faster.
Nowadays companies need higher educated engineers to develop their competences to enable them to innovate. This innovation competence is seen as a remedy for the minor profitable business they do during the financial crises. Innovation is an element to be developed on the one hand for big companies as well as for small-and-medium sized companies through Europe to overcome this crisis. The higher education can be seen as an institution where youngsters, coming from secondary schools, who choose to learn at higher education to realize their dream, what they like to become in the professional world. The tasks of the Universities of applied Sciences are to prepare these youngsters to become starting engineers doing their job well in the companies. Companies work for a market, trying to manufacture products which customers are willing to pay for. They ask competent employees helping achieving this goal. It is important these companies inform the Universities of applied Sciences in order to modify their educational program in such a way that the graduated engineers are learning the latest knowledge and techniques, which they need to know doing their job well. The Universities of applied Sciences of Oulu (Finland) and Fontys Eindhoven (The Netherlands) are working together to experience possibilities to qualify their students on innovation development in an international setting. In the so-called: ‘Invention Project’, students are motivated to find their own invention, to design it, to prepare this idea for prototyping and to really manufacture it. Organizing the project, special attention is given to communication protocol between students and also between teachers. Students have meetings on Thursday every week through Internet connection with the communication program OPTIMA, which is provided by the Oulu University. Not only the time difference between Finland and the Netherlands is an issue to be organized also effective protocols how to provide each other relevant information and also how to make in an effective way decisions are issues. In the paper the writers will present opinions of students, teachers and also companies in both regions of Oulu and Eindhoven on the effectiveness of this project reaching the goal students get more experienced to set up innovative projects in an international setting. The writers think this is an important and needed competence for nowadays young engineers to be able to create lucrative inventions for companies where they are going to work for. In the paper the writers also present the experiences of the supervising conditions during the project. The information found will lead to success-factors and do’s and don’ts for future projects with international collaboration.
Massafabricage in de (MKB) maakindustrie is aan het veranderen in flexibele fabricage en assemblage van kleine series, klantspecifieke onderdelen en eindproducten. Hiervoor zijn nieuwe systemen voor het MKB nodig, waarin robots en mensen samen kunnen werken en die zich snel kunnen aanpassen aan nieuwe productieomstandigheden met lage opstartkosten. De ambitie van het project ?(G)een Moer Aan!? is om het herconfigureren van een robotsysteem voor een nieuwe taak in een productieomgeving net zo eenvoudig en snel te maken als het gebruik van een smartphone. Zo?n benadering biedt kansen om de skills van de operator te benutten. De operator kent immers zijn processen en de robot wordt zijn hulpje. Op vraag van betrokken mkb partners is de focus gelegd op een repeterende productiehandeling die in veel sectoren voorkomt en die relatief veel arbeidstijd kost: het indraaien van moeren en bouten in een object. De centrale onderzoeksvraag van het project luidt: Hoe kan een operator een robot eenvoudig, snel en veilig inleren om assemblage handelingen te verrichten voor het snel en robuust verbinden van bouten, moeren en ringen met objecten? Resultaat van dit praktijkgerichte onderzoeksproject is een algemeen bruikbare en gevalideerde ontwerpmethodiek voor de opzet van een gebruiksvriendelijke user interface van een boutmontagerobot op de werkvloer. Door slim gebruik van geïntegreerde inzet van CAD productinformatie, vision technologie en compliant (meegaand) gripping en placing wordt de robot zo veel als mogelijk vooraf automatisch geconfigureerd. Het projectconsortium dat het onderzoek gaat uitvoeren bestaat uit: " 13 bedrijven (12 mkb) actief als toeleverancier, system integrator of gebruiker op het terrein van industriële robotica (Yaskawa, ABB, Smart Robotics, Hupico, Festo, CSi, Demcon, Heemskerk Innovate, WWA, Van Schijndel Metaal, Van Beek, Tegema en Zest Innovate); " Hogescholen Fontys (penvoerder), Avans, Utrecht en NHL; " Kennisinstellingen TNO en DIFFER; " Coöperaties Brainport Industries, FEDA en Koninklijke Metaalunie; " De gemeente Eindhoven is betrokken als partner in de klankbordgroep. De gemeente ondersteunt het belang van dit project voor behoud en verbetering van arbeidsplaatsen in de maakindustrie. Er zullen circa 20 (docent)onderzoekers van de hogescholen en ongeveer 80 studenten betrokken worden bij dit project, die in de vorm van stages en afstudeeronderzoeken werken aan interessante vraagstukken direct afkomstig uit de beroepspraktijk. Naast genoemde meerwaarde voor het bedrijfsleven beoogt het project een verdere verankering van kennis en kunde in onderwijs en lectoraten en een vergroting van de kwaliteit van docenten en afstudeerders.
3D betonprinten is een techniek met een grote potentie voor de bouwsector . Het in 2018 geëindigde RAAK-mkb KONKREET project, heeft voor lectoraat Industrial Design en de betrokken partners veel inzichten op gebied van 3D betonprinten opgeleverd. (van Beuren & Vrooijink, 2018) Één van deze inzichten is dat door het laagsgewijs opbouwen van het object bij 3D betonprinten het wapenen nog als uitdaging kan worden gezien. Immers als de wapening er al is wanneer de printkop er langs komt zit deze de printkop in de weg, en wanneer deze later aangebracht moet worden kan het beton al zijn uitgehard. Dit ‘wapeningsprobleem’ zorgt ervoor dat wapening uit het printvlak in-situ niet te realiseren is. Binnen het KONKREET project is hiervoor als oplossing een concept met technisch textiel bedacht om te wapenen. Hierbij kan het vormbare textiel tijdens het printproces tegen het oppervlak worden aangedrukt. De partners van dit project, Ter Steege advies & innovatie en Vertico XL printing, willen bewijzen dat door het concept verder uit te werken een belangrijke drempel van het 3D betonprinten kan worden weggenomen. Het doel is om een methode te ontwikkelen om in-situ wapening in de vorm van technisch textiel te realiseren bij 3D geprint beton. Dit vraagt om een creatieve oplossing. Om dit te doen zijn er 6 projectstappen: 1. Belastingseis vaststellen 2. Geschikt textiel selecteren 3. Methode ontwikkelen voor het aanbrengen van textiel 4. Onderzoek naar binding textiel aan het beton 5. Onderzoek naar de mechanische eigenschappen van het nieuwe materiaal 6. Disseminatie van de opgedane kennis. Belangrijk is om hierbij te benoemen dat het om een verkennend onderzoek gaat waarbij onderzocht wordt of het een kansrijke wapeningsmethode kan zijn.
Students in Higher Music Education (HME) are not facilitated to develop both their artistic and academic musical competences. Conservatoires (professional education, or ‘HBO’) traditionally foster the development of musical craftsmanship, while university musicology departments (academic education, or ‘WO’) promote broader perspectives on music’s place in society. All the while, music professionals are increasingly required to combine musical and scholarly knowledge. Indeed, musicianship is more than performance, and musicology more than reflection—a robust musical practice requires people who are versed in both domains. It’s time our education mirrors this blended profession. This proposal entails collaborative projects between a conservatory and a university in two cities where musical performance and musicology equally thrive: Amsterdam (Conservatory and University of Amsterdam) and Utrecht (HKU Utrechts Conservatorium and Utrecht University). Each project will pilot a joint program of study, combining existing modules with newly developed ones. The feasibility of joint degrees will be explored: a combined bachelor’s degree in Amsterdam; and a combined master’s degree in Utrecht. The full innovation process will be translated to a transferable infrastructural model. For 125 students it will fuse praxis-based musical knowledge and skills, practice-led research and academic training. Beyond this, the partners will also use the Comenius funds as a springboard for collaboration between the two cities to enrich their respective BA and MA programs. In the end, the programme will diversify the educational possibilities for students of music in the Netherlands, and thereby increase their professional opportunities in today’s job market.
