Many contend that end-state planning is no longer either acceptable or feasible. However, outside the formal planning system, communities do conceive radical proposals for the places they live in. Our paper makes a plea for a renewed appreciation of Utopias by revealing the diversity of such imagined futures of a place. By means of a review of the nature of 12 locally emerging Utopias in the Netherlands, combined with a literature review, we propose to use spectra to characterise imagined futures, bringing nuance to the debate and a re-appreciation of the transformative power of Utopian stories about futures of places.
DOCUMENT
To prevent the social worker being jammed between the economic and rationalized logic of managers and politicians on the one hand, and the life world of the people on the other, he needs to develop a healthy identity. The social constructive view can help to overcome the identity crisis the social professional is in. It offers a model to analyze the conflict a social professional has to deal with, and forces the social worker to make a clear and moral choice for the life world of his clients. This view seems also suitable to develop an indigenous body of practice theory for social work. The presence theory, the family group work and constructive social work demonstrates the possibilities. To regain confidence from both the people and the politicians, the rationalized system of planning and control has to be replaced by the trust model. To develop this model we have to find ways to justify the money used in this sector.
DOCUMENT
De Nederlandse ruimtelijke planningstraditie van de 20ste eeuw is internationaal bekend vanwege haar grootschalige, projectmatige en integrale aanpak. Daarin spelen de overheid, grote marktpartijen en het maatschappelijk middenveld een belangrijke rol (Van der Cammen en de Klerk, 2012). In de afgelopen tien jaar is ook een meer geleidelijke en zoekende vorm van stedelijke ontwikkeling ontstaan. Ruimtelijke planning krijgt daar een meer ‘open’ karakter, zowel in eindbeeld als in toegang voor andere spelers. Daardoor kunnen kleinschaligere partijen en burgers meedoen aan het proces en de productie van stedelijke ruimte.In Building and Dwelling plaatst socioloog Richard Sennett de ‘gesloten stad’ tegenover de ‘open stad’. De ‘gesloten stad’ is van bovenaf bedacht en ontworpen door technocraten. Bij de ‘open stad’ is meer ruimte voor experiment en wordt beter meebewogen met de dynamiek en complexiteit van de stad en haar bewoners. Die ontwikkeling van de ‘open stad’ past bij de focus van het langjarige NWO-Verdus onderzoeksproject R-LINK. Hierin analyseren we vanuit verschillende invalshoeken hoe kleinschalige bottom-upinitiatieven in gebiedsontwikkeling kunnen bijdragen aan het oplossen van maatschappelijke vraagstukken.In dit magazine verkennen we hoe deze open, meer vraaggerichte en incrementele benadering van stedelijke planning werkt in de praktijk, inclusief de uitdagingen en dilemma’s. Zo komen we tot lessen voor wie zelf wilwerken aan een meer open stad.
DOCUMENT
