Inleiding Het doel van dit onderzoek was inzicht te krijgen in het gebruik van vitamine D-suppletie onder thuiswonende 70-plussers en dit te vergelijken met de vitamine D-suppletie uit de Voedselconsumptiepeiling 2010-2012 onder 70-plussers (VCP 70+). Als secundaire vraagstelling werd onderzocht of er een samenhang bestaat tussen kwetsbaarheid en het opvolgen van het vitamine D-suppletieadvies. Methode Dit onderzoek werd uitgevoerd als een substudie van een gerandomiseerde interventiestudie, het Consu-MEER-onderzoek. Voor deze substudie werden de nulmetingen van 94 thuiswonende 70-plussers gebruikt. Het gebruik van supplementen die vitamine D bevatten werd nagevraagd en gecategoriseerd als ‘voldoende’ (≥20 μg/dag), ‘onvoldoende’ (<20 μg/dag) of ‘niet’. Kwetsbaarheid werd beoordeeld op basis van de Fried frailty criteria. Een deelnemer werd gecategoriseerd als ‘kwetsbaar’ wanneer 3 van de criteria van toepassing waren, en als ‘pre-kwetsbaar’ wanneer 1 of 2 van de criteria van toepassing waren. Eventuele verschillen met de gerapporteerde vitamine D-suppletie uit de VCP 70+ werden getoetst met binomiale toetsen. De Fisher’s exact test werd gebruikt om de samenhang tussen vitamine D-suppletie en kwetsbaarheid te toetsen. Resultaten Het percentage thuiswonende ouderen (gemiddelde leeftijd 80,8 jaar, 61,7% vrouw) dat zich hield aan het vitamine D-suppletieadvies was 51% (mannen 44,4%, vrouwen 55,2%). Dit was significant hoger dan de suppletie onder de VCP-populatie (23%, p<0,001). Zeven deelnemers werden gecategoriseerd als ‘kwetsbaar’, 42 als ‘pre-kwetsbaar’. Er was geen verschil in suppletie conform advies tussen de drie kwetsbaarheidscategorieën (p=0,387). Conclusie Dit onderzoek laat zien dat het vitamine D-suppletieadvies voor ouderen van 70 jaar en ouder van de Gezondheidsraad nog steeds onvoldoende wordt opgevolgd, ook door meer kwetsbare thuiswonende ouderen. Blijvende aandacht voor adequate suppletie blijft noodzakelijk. Tevens wordt aanbevolen om ook de meer kwetsbare groep mee te nemen in de komende VCP.
MULTIFILE
Abstract: The need for mental healthcare professionals in the Netherlands is increasing caused by the growth of patient complexity. The administration burden causes outflow of professionals and therefor they become increasingly scares. Improvement initiatives are aimed as the intended strategy and starts with (re)-structuring organizations through legislation and regulations. They entail both experienced and measured administration burden for healthcare professionals working in Long-Term Care (LTC). However, most studies only provide insight into the current administration burden or the impact of legislation and regulations on the administration burden from a broad perspective. These insights are useful to LTC managers, but more in-depth research is needed to implement laws and regulations to reduce the administration burden for LTC professionals in the future. The Compulsory Mental Healthcare Act (CMHA) was implemented in the Dutch mental healthcare and replaced the Special Admissions Act in Psychiatric Hospitals (SAAPH) on January 1, 2020. The aim of this study is to investigate the effect of the legislative transition and to determine the effect on the administration burden of Dutch mental healthcare professionals. A survey concerning the administration burden for especially psychiatrists before and after the transition was distributed to an addiction institute with a diversity of different mental healthcare professionals and a psychiatric institute that has been led by psychiatrists. Also some interviews with the lead professionals where held. The results show that the administration burden among psychiatrists has increased due to the contact with external healthcare providers and contact with the patient, family and their loved ones (a consequence of the amendment of the law). This effect was significant and in line with the results of the interviews. Therefor we conclude that the administration burden has increased as a result of the legislative amendment.
