Aim: The aim of this study is to explore patients' and (in)formal caregivers' perspectives on their role(s) and contributing factors in the course of unplanned hospital readmission of older cardiac patients in the Cardiac Care Bridge (CCB) program. Design: This study is a qualitative multiple case study alongside the CCB randomized trial, based on grounded theory principles. Methods: Five cases within the intervention group, with an unplanned hospital readmission within six months after randomization, were selected. In each case, semi-structured interviews were held with patients (n = 4), informal caregivers (n = 5), physical therapists (n = 4), and community nurses (n = 5) between April and June 2019. Patients' medical records were collected to reconstruct care processes before the readmission. Thematic analysis and the six-step analysis of Strauss & Corbin have been used. Results: Three main themes emerged. Patients experienced acute episodes of physical deterioration before unplanned hospital readmission. The involvement of (in)formal caregivers in adequate observation of patients' health status is vital to prevent rehospitalization (theme 1). Patients and (in)formal caregivers' perception of care needs did not always match, which resulted in hampering care support (theme 2). CCB caregivers experienced difficulties in providing care in some cases, resulting in limited care provision in addition to the existing care services (theme 3). Conclusion: Early detection of deteriorating health status that leads to readmission was often lacking, due to the acuteness of the deterioration. Empowerment of patients and their informal caregivers in the recognition of early signs of deterioration and adequate collaboration between caregivers could support early detection. Patients' care needs and expectations should be prioritized to stimulate participation. Impact: (In)formal caregivers may be able to prevent unplanned hospital readmission of older cardiac patients by ensuring: (1) early detection of health deterioration, (2) empowerment of patient and informal caregivers, and (3) clear understanding of patients' care needs and expectations.
DOCUMENT
Background: Early identification of older cardiac patients at high risk of readmission or mortality facilitates targeted deployment of preventive interventions. In the Netherlands, the frailty tool of the Dutch Safety Management System (DSMS-tool) consists of (the risk of) delirium, falling, functional impairment, and malnutrition and is currently used in all older hospitalised patients. However, its predictive performance in older cardiac patients is unknown. Aim: To estimate the performance of the DSMS-tool alone and combined with other predictors in predicting hospital readmission or mortality within 6 months in acutely hospitalised older cardiac patients. Methods: An individual patient data meta-analysis was performed on 529 acutely hospitalised cardiac patients ≥70 years from four prospective cohorts. Missing values for predictor and outcome variables were multiply imputed. We explored discrimination and calibration of: (1) the DSMS-tool alone; (2) the four components of the DSMS-tool and adding easily obtainable clinical predictors; (3) the four components of the DSMS-tool and more difficult to obtain predictors. Predictors in model 2 and 3 were selected using backward selection using a threshold of p = 0.157. We used shrunk c-statistics, calibration plots, regression slopes and Hosmer-Lemeshow p-values (PHL) to describe predictive performance in terms of discrimination and calibration. Results: The population mean age was 82 years, 52% were males and 51% were admitted for heart failure. DSMS-tool was positive in 45% for delirium, 41% for falling, 37% for functional impairments and 29% for malnutrition. The incidence of hospital readmission or mortality gradually increased from 37 to 60% with increasing DSMS scores. Overall, the DSMS-tool discriminated limited (c-statistic 0.61, 95% 0.56-0.66). The final model included the DSMS-tool, diagnosis at admission and Charlson Comorbidity Index and had a c-statistic of 0.69 (95% 0.63-0.73; PHL was 0.658). Discussion: The DSMS-tool alone has limited capacity to accurately estimate the risk of readmission or mortality in hospitalised older cardiac patients. Adding disease-specific risk factor information to the DSMS-tool resulted in a moderately performing model. To optimise the early identification of older hospitalised cardiac patients at high risk, the combination of geriatric and disease-specific predictors should be further explored.
DOCUMENT
In de huidige gezondheidszorg ontvangen patiënten vaak zorg van verschillende zorgverleners, bijvoorbeeld de huisarts (eerstelijns zorg) en de specialist in het ziekenhuis (tweedelijns zorg). Wanneer een patiënt die geneesmiddelen gebruikt in het ziekenhuis opgenomen wordt, brengt dit vaak de betrokkenheid van verschillende voorschrijvers met zich mee. Na ontslag uit het ziekenhuis ontstaan hierdoor vaak zogenoemde geneesmiddelgerelateerde problemen. Informatie over het geneesmiddelengebruik van de patiënt wordt bij het ontslag uit het ziekenhuis namelijk vaak onvolledig overgedragen naar de eerstelijnszorgverleners. Daarnaast wordt de patiënt niet altijd goed geïnformeerd over de veranderingen van zijn geneesmiddelen, zoals bijvoorbeeld over aanpassingen in de dosering of nieuwe geneesmiddelen. De ontstane geneesmiddelgerelateerde problemen kunnen de patiëntveiligheid in gevaar brengen. Ze kunnen bijvoorbeeld resulteren in een ongeplande heropname in het ziekenhuis of andere gezondheidsschade voor de patiënt. Zo ervaart een op de vijf patiënten binnen drie weken na ontslag een bijwerking van een geneesmiddel. De focus van de studies beschreven in dit proefschrift ligt op de periode direct na het ontslag uit het ziekenhuis. We noemen dit de heropname in de eerste lijn. Patiënten, maar ook hun mantelzorgers, voelen zich vaak onvoorbereid voor de thuiskomst. Tijdens de ziekenhuisopname nemen de zorgverleners in het ziekenhuis de zorg voor de patiënt op zich. Het moment van ontslag betekent dat zij zelf de regie over hun gezondheid en geneesmiddelen weer moeten overnemen. Het is daarom van belang om kort na het ontslag uit het ziekenhuis het geneesmiddelengebruik met de patiënt te evalueren om onduidelijkheden over bijvoorbeeld hun nieuwe geneesmiddelenschema weg te nemen. Van oudsher hadden openbaar apothekers als hoofdtaak het bereiden en verstrekken van geneesmiddelen. Tegenwoordig zijn zij echter meer en meer betrokken bij het begeleiden van patiënten met betrekking tot hun geneesmiddelengebruik. Deze andere rol kan cruciaal zijn bij het garanderen van de medicatieveiligheid gedurende en na de overgang van het ziekenhuis naar huis. Daarom is het doel van dit proefschrift om de problemen die optreden bij de heropname in de eerste lijn te ontrafelen en om de rol van de openbaar apotheker hierin te onderzoeken.
LINK
