Over the last decade, many (European) countries have created special committees or conducted special investigations into the occurrence of sexual abuse in residential and/or foster care. Many of these studies concluded that children and young people in care are at a greater risk of being sexually abused, compared to youth growing up at home. However, the extent and scope of sexual abuse which has historically occurred in residential and/or foster care remains contested and is highly controversial. Although a broad range of factors are involved, one issue that is of crucial importance in the prevention of sexual abuse is paying attention to the healthy sexual development of children and young people in care. This sounds easy, but it isn’t easy at all. Ideas about relationships, intimacy and healthy sexual development differ between people and countries. It’s a sensitive subject that many professionals working in care find difficult to talk about. As most professionals working in care in Europe graduate from schools of Social Work, social work education should prepare (future) professionals to address this issue. Although some authors have addressed this issue, in general, social work education does not pay sufficient attention to the subject. This project aims to help (future) professionals build competencies on this specific subject by providing the following products:1. An international summer school on the subject of sex and sexuality, for social work students.2. An online course on the subject of sex and sexuality for professionals working in residential care or working with foster parents.3. A website with materials for European lecturers who teach future social workers on the subject of sex and sexuality.4. A reflection instrument as a tool for on-the-job training on the subject.These products are based on a set of practice based core competencies that professionals should develop in order to be able to provide care and upbringing on the theme of sex and sexuality. Next to that five central themes were used to order the development of modules.
Twee welzijnsinstellingen in Limburg, te weten Trajekt in het zuidelijk deel en Wel.Kom in het noordelijk deel van de provincie, zijn samen met de onderzoeksgroep CESRT van Hogeschool Zuyd in 2007 op basis van een landelijke RAAK subsidie, gestart met een tweejarig actieonderzoek. Doel was om de ‘tacit knowledge’ van de welzijnsprofessionals expliciet te maken en daardoor welzijnsstrategieën van activering en dienstverlening voor het voetlicht te brengen. De uitdaging in het Procivi project lag in het expliciet naar buiten brengen van de ervaringen en ontwikkelde kennis van professionals. Met andere woorden ‘hoe breng je de eigen methodische aanpak onder woorden zodat anderen weet hebben van jouw kennis en inzicht in de gebruikte werkwijzen’. Procivi beoogde om een ontwikkeling in gang te zetten van ‘tacit knowledge’ naar ’reflective knowledge’ (Schön, 1983). Binnen Procivi is daarbij gaandeweg een methodiek ontwikkeld voor de professionalisering van het welzijnswerk in de praktijk. Oftewel voor de ontwikkeling van welzijnswerkers tot reflectieve professionals. In dit rapport wordt deze methodiek uiteengezet. Procivi vertoonde vele kenmerken van een actieonderzoek waarbij de coproductie van onderzoekers en professionals samen centraal stond. De onderzoekers brachten hun kennis van onderzoekstechnieken gekoppeld aan een nieuwsgierige houding ten opzichte van ‘het fenomeen welzijnswerk’ in, terwijl de professionals de kennis en ervaring van welzijnswerk in de praktijk bijdroegen. Het Procivi project heeft meerdere stappen en fases doorlopen die in het eindrapport van Procivi uitgebreid beschreven zijn. De hoofdlijnen bestonden uit het zoeken naar een manier om de kern en het wezen van het welzijnswerk te beschrijven en te duiden en het ontwikkelen van een methode om van binnenuit het welzijnswerk te onderzoeken en te bevragen. Gebruikte methodieken binnen Procivi bestonden uit interviews, focusgroep bijeenkomsten, intervisie bijeenkomsten, expert meetings, spiegel bijeenkomsten en het gezamenlijk ontwikkelen van een reflectie instrument. In dit methodiekboek wordt een beschrijving gegeven van hoe een professionaliseringsproces dat gericht is op reflectie in de welzijnspraktijk vorm gegeven kan worden. Uit de ervaringen die in Procivi zijn opgedaan en alle lessen die daar geleerd zijn, is een methodiek ‘gedestilleerd’ die ook voor andere organisaties in het welzijnswerk van nut kan zijn. Aangezien elke organisatie zijn eigen achtergrond, ervaringen en doelstellingen heeft, is er voor gekozen deze methodiek niet in veel vastliggende details te beschrijven, maar daarentegen in hoofdlijnen. Procivi was een samenwerking van onderzoekers en professionals, een combinatie die belangrijke voordelen bleek te hebben, maar ook enkele nadelen met zich meebracht (zie hiervoor het eindrapport).
