The purpose of this paper is to reflect on the experiences of safety and security management students, enrolled in an undergraduate course in the Netherlands, and present quantitative data from an online survey that aimed to explore the factors that have contributed to students’ satisfaction with, and engagement in, online classes during the COVID-19 pandemic. The main findings suggest an interesting paradox of technology, which is worth further exploration in future research. Firstly, students with self perceived higher technological skill levels tend to reject online education more often as they see substantial shortcomings of classes in the way they are administered as compared to the vast available opportunities for real innovation. Secondly, as opposed to democratising education and allowing for custom-made, individualistic education schedules that help less-privileged students, online education can also lead to the displacement of education by income-generating activities altogether. Lastly, as much as technology allowed universities during the COVID-19 pandemic to continue with education, the transition to the environment, which is defined by highly interactive and engaging potential, may in fact be a net contributor to the feelings of social isolation, digital educational inequality and tension around commercialisation in higher education.
MULTIFILE
This paper presents the results of an evaluation of a technology-supported leisure game for people with dementia in relation to the stimulation of social behavior.
Quality of life serves a reference against which you can measure the various domains of your own life or that of other individuals, and that can change over time. This definition of the World Health Organization encompasses many elements of daily living, including features of the individual and the environment around us, which can either be the social environment, the built environment, or other environmental aspects. This is one of the rationales for the special issue on “Quality of Life: The Interplay between Human Behaviour, Technology and the Environment”. This special issue is a joint project by the Centre of Expertise Health Innovation of the Hague University of Applied Sciences in The Netherlands. The main focus of this Special Issue is how optimising the interplay between people, the environment, and technology can enhance people’s quality of life. The focus of the contributions in this special issue is on the person or end‐user and his or her environment, both the physical, social, and digital environment, and on the interaction between (1) people, (2) health, care, and systems, and (3) technology. Recent advances in technology offer a wide range of solutions that support a healthy lifestyle, good quality of life, and effective and efficient healthcare processes, for a large number of end‐users, both patients/clients from minus 9 months until 100+ years of age, as well as practitioners/physicians. The design of new services and products is at the roots of serving the quality of life of people. Original article at MDPI; DOI: https://doi.org/10.3390/ijerph16245106 (Editorial of Special Issue with the same title: "Quality of Life: The Interplay between Human Behaviour, Technology and the Environment")
MULTIFILE
INXCES will use and enhance innovative 3D terrain analysis and visualization technology coupled with state-of-the-art satellite remote sensing to develop cost-effective risk assessment tools for urban flooding, aquifer recharge, ground stability and subsidence. INXCES will develop quick scan tools that will help decision makers and other actors to improve the understanding of urban and peri-urban terrains and identify options for cost effective implementation of water management solutions that reduce the negative impacts of extreme events, maximize beneficial uses of rainwater and stormwater for small to intermediate events and provide long-term resilience in light of future climate changes. The INXCES approach optimizes the multiple benefits of urban ecosystems, thereby stimulating widespread implementation of nature-based solutions on the urban catchment scale.INXCES will develop new innovative technological methods for risk assessment and mitigation of extreme hydroclimatic events and optimization of urban water-dependent ecosystem services at the catchment level, for a spectrum of rainfall events. It is widely acknowledged that extreme events such as floods and droughts are an increasing challenge, particularly in urban areas. The frequency and intensity of floods and droughts pose challenges for economic and social development, negatively affecting the quality of life of urban populations. Prevention and mitigation of the consequences of hydroclimatic extreme events are dependent on the time scale. Floods are typically a consequence of intense rainfall events with short duration. In relation to prolonged droughts however, a much slower timescale needs to be considered, connected to groundwater level reductions, desiccation and negative consequences for growing conditions and potential ground – and building stability.INXCES will take a holistic spatial and temporal approach to the urban water balance at a catchment scale and perform technical-scientific research to assess, mitigate and build resilience in cities against extreme hydroclimatic events with nature-based solutions.INXCES will use and enhance innovative 3D terrain analysis and visualization technology coupled with state-of-the-art satellite remote sensing to develop cost-effective risk assessment tools for urban flooding, aquifer recharge, ground stability and subsidence. INXCES will develop quick scan tools that will help decision makers and other actors to improve the understanding of urban and peri-urban terrains and identify options for cost effective implementation of water management solutions that reduce the negative impacts of extreme events, maximize beneficial uses of rainwater and stormwater for small to intermediate events and provide long-term resilience in light of future climate changes. The INXCES approach optimizes the multiple benefits of urban ecosystems, thereby stimulating widespread implementation of nature-based solutions on the urban catchment scale.
Jongeren met chronische aandoeningen worden vaak geconfronteerd met problemen in het dagelijks functioneren, waarbij vermoeidheid wordt genoemd als het meest invaliderend. De prevalentie van vermoeidheid onder jongeren met chronische aandoeningen varieert tussen de 51-75%. Vermoeidheid kan onafhankelijk ontstaan van het onderliggende pathologisch mechanisme; uit literatuur blijkt dat ziekte-specifieke benaderingen weinig of nauwelijks effect hebben op vermoeidheid. Vermoeidheid wordt bovendien te laat opgemerkt of blijft onbehandeld. Inzicht in de ziekte-overstijgende mechanismen van vermoeidheid is van belang om vroegtijdig opsporen en de ontwikkeling van passende interventies te faciliteren. Dit postdoc onderzoek richt zich op het ontrafelen van ziekte-overstijgende mechanismen van vermoeidheid vanuit het perspectief van jongeren, het gezin en de fysieke en sociale leefomgeving. Binnen een longitudinale cohortstudie gedurende 12 maanden worden 208 jongeren met verschillende chronische aandoeningen gemonitord. Naast traditionele onderzoeksmethodieken zoals vragenlijsten en fysieke testen, wordt gebruik gemaakt van remote sensoring, linked data en context mapping (=kwalitatieve methode). Studenten die participeren in het onderzoek zullen de mogelijkheden en beperkingen van zulke methoden ervaren. Dit kan o.a. bijdragen aan het integreren van zorgtechnologie in het dagelijks (kinder)fysiotherapeutisch handelen. We ontwikkelen een theoretisch raamwerk dat de basis legt voor betere vroegdetectie (op afstand en non-invasief) van vermoeidheid en voor het identificeren van mogelijke aangrijpingspunten voor behandeling (doelstelling 1 en 2). Verder draagt het postdoc onderzoek bij aan een beter inzicht in de rol van de sociale en fysieke leefomgeving bij de maatschappelijke participatie van jongeren met chronische aandoeningen (doelstelling 3). Studenten zullen in veldwerk ter plaatse metingen doen, de leefsituatie verkennen en samen met zorgprofessionals en docenten hun klinische blik verrijken. Doordat zij daadwerkelijk in de leefomgeving van jongeren zelf aanwezig zijn kan dit bijdragen aan bewustzijn over de rol van verschillende sociale en fysieke factoren op vermoeidheid en op de maatschappelijke participatie van jongeren met uiteenlopende chronische aandoeningen.
Brandweermensen lopen het meeste gevaar als ze onder tijdsdruk een gebouw moeten verkennen, of een brand moeten blussen terwijl de situatie nog niet goed kan worden overzien. Omvallende muren, instortende plafonds of gewoon gestruikeld over door de rook onzichtbare brokstukken leiden tot vermijdbare letsels of zelfs slachtoffers. Met name de inzet bij branden in stedelijke parkeergarages onder woontorens vormen een enorm risico. Het inzetten van onbemande, op afstand bestuurbare voertuigen voor verkenning en bluswerk is een oplossing die binnen de brandweer breed wordt gedragen. De brandweer moet deze innovatieve technologie echter zien te omarmen. Zij werken nu vanuit hun intuïtie en weten direct hoe te acteren op basis van wat zij waarnemen. Praktijkgericht onderzoek heeft echter uitgewezen dat scepsis over de inzet van blusplatforms bij incidenten plaats heeft gemaakt voor zeker vertrouwen. Een blusplatform, voorzien van juiste sensoren kan de Officier van Dienst (OVD) ondersteunen bij het nemen van een beslissing om al dan niet tot een ‘aanval’ over te gaan. Praktijktesten hebben echter laten zien dat de huidige blusplatforms nog niet optimaal functioneren om als volwaardig ‘teamlid’ te kunnen worden ingezet. Dit heeft enerzijds met technologische ontwikkelingen (sensoren en communicatieverbindingen) te maken, maar anderzijds moet de informatievoorziening (human-machine interfacing) naar de brandweer beter worden afgestemd. In dit project gaan Saxion, het instituut fysieke veiligheid, de universiteit Twente, het bedrijfsleven en vijf veiligheidsregio’s onderzoeken hoe en wanneer innovatieve blusplatforms op een intuïtieve manier kunnen worden ingezet door training én (kleine) productaanpassing zodat deze een volwaardig onderdeel kunnen zijn van het brandweerkorps. Een blusplatform kan letselschade en slachtoffers voorkomen, mits goed ingezet en vertrouwd door de mensen die daarvan afhankelijk zijn. Het vak van brandweer, als beroeps of vrijwilliger, is een van de gevaarlijkste die er is. Laten we er samen voor zorgen dat het iets veiliger kan worden.
