The concept of a restorative city is one of the most recent and fascinating developments in the field of restorative justice theory and practice. Despite the lack of universal model or standards of implementation, the concept of a restorative city can be defined as a process that aims at shaping both community life as well as urban space through the lens of restorative justice philosophy, values and standards. The purpose of this paper is to discuss the results of the analysis of how this concept has been implemented so far in a number of selected cities, systematise the knowledge about the process of implementing the idea of a restorative city and advance the discussion around the conceptual framework of this development. The paper concludes with a brief summary of activities that have been undertaken in Wrocław, Poland, in order to gain the status of a restorative city.
DOCUMENT
This critical, literature-review based research project, inspired by the outbreak of the Russia-Ukraine war, examines the limitations and possibilities of restorative justice in a time of war. Any armed conflict creates and amplifies the need for extreme militarisation and securitisation, accompanied by belligerent rhetoric. Thus, for restorative justice scholars and practitioners, the outbreak of war challenges the applicability of restorative justice values and practices, as bipolar interpretations of events, conflicts, and human suffering displace more balanced views. The purpose of our research is to critically discuss the applicability of restorative justice in times of war and in the context of the Russo-Ukrainian War in particular. Our motivation to focus on this specific war and to examine the (im)possibilities of restorative justice from Eurocentric perspective stems from three observations: (1) In the last 20 years restorative justice was continuously promoted in Europe as a new “culture” of justice; (2) The Russo-Ukrainian War currently takes place on the European continent and impacts the European security architecture more than that of other world regions; (3) This war has a particular meaning to the world (e.g., a violent clash between the (former) Cold War superpowers, an element of surprise, the shattered myth of overwhelming Russian military might, the nuclear threat coupled with a global energy crisis etc.).
DOCUMENT
De sector Beschermd Wonen en Maatschappelijke Opvang (BW/MO) heeft te maken met een groeiend aantal forensische cliënten. Er is behoefte aan een overzicht van best practices, do’s en don’ts in het methodisch handelen bij deze doelgroep. De vraag die we met dit onderzoek willen beantwoorden is: Welke best practices zijn er in de BW/MO-sector voor de begeleiding van en zorg aan forensische cliënten? In het huidige onderzoek zijn - na een literatuurverkenning - op systematische wijze de ervaringen van forensisch sociaal werkers en cliënten verzameld en bestudeerd. Dit werd op verschillende manieren gedaan in drie fases: Fase 1: Verkenning: groepsinterviews bij 15 BW/MO-instellingen Fase 2: Verdieping: 11 casuïstiekbesprekingen bij BW/MO-instellingen Fase 3: Uitwisseling: een onlinebijeenkomst (forensisch carrousel) De forensische doelgroep binnen de BW/MO bestaat voornamelijk uit mannen met multiproblematiek, zoals verslaving, agressie en psychiatrische problemen. Ze wonen in verschillende beschermde woonvormen met meer of minder zelfstandigheid en (ambulante) begeleiding. De belangrijkste best practices die professionals tijdens de verkenning noemden zijn: het bieden van een duidelijke structuur en heldere kaders, investeren in de werkalliantie (onder andere vanuit de presentiebenadering), goede samenwerking met ketenpartners met duidelijke afspraken over ieders taken en verantwoordelijkheden, herstelgericht werken aan kleine doelen, werken aan destigmatisering, werken met signaleringsplannen en risicotaxaties, zorgvuldig plaatsen van cliënten en de inzet van vrijwilligers en forensische ervaringsdeskundigen. Een deel van de instellingen plaatst forensische cliënten bij elkaar (geclusterd) omdat forensische expertise dan gerichter kan worden ingezet, andere instellingen plaatsen forensische cliënten bij andere cliënten (gespikkeld) om normalisering in de hand te werken. In de verdiepingsfase kwamen de volgende best practices aan de orde met betrekking tot ketensamenwerking: duidelijkheid scheppen over rollen en verantwoordelijkheden, de cliënt zelf laten beslissen bij uitstroom na detentie met bajes-uit begeleiding, en driegesprekken organiseren met toezichthouder, begeleider en cliënt. Best practices met betrekking tot krachtgericht werken zijn: duidelijke grenzen stellen, zoeken naar datgene waar de cliënt zelf regie op kan voeren en bekrachtigen wat iemand bereikt binnen het kader van de bijzondere voorwaarden. Overige best practices zijn: zorgvuldige matching van cliënt en vrijwilliger en werken aan destigmatisering op verschillende niveaus. Tijdens het forensisch carrousel is de bredere toepasbaarheid van de verzamelde best practices verkend. Werkzame elementen van goede ketensamenwerking, krachtgericht en herstelgericht werken in relatie tot risico’s en probleemgedrag, de inzet van vrijwilligers en ervaringsdeskundigen en werken aan destigmatisering werden breed onderkend, maar er zijn ook uitdagingen. Deskundigheidsbevordering is daarmee zowel een best practice als een aanbeveling.
MULTIFILE
