The meaningful participation of stakeholders in decision-making is now widely recognized as a crucial element of effective water resource management, particularly with regards to adapting to climate and environmental change. Social learning is increasingly being cited as an important component of engagement if meaningful participation is to be achieved. The exact definition of social learning is still a matter under debate, but is taken to be a process in which individuals experience a change in understanding that is brought about by social interaction. Social learning has been identified as particularly important in transboundary contexts, where it is necessary to reframe problems from a local to a basin-wide perspective. In this study, social learning is explored in the context of transboundary water resource management in the St. Lawrence River Basin. The overarching goal of this paper is to explore the potential role of serious games to improve social learning in the St. Lawrence River. To achieve this end, a two-pronged approach is followed: (1) Assessing whether social learning is currently occurring and identifying what the barriers to social learning are through interviews with the region's water resource managers; (2) Undertaking a literature review to understand the mechanisms through which serious games enhance social learning to understand which barriers serious games can break down. Interview questions were designed to explore the relevance of social learning in the St. Lawrence River basin context, and to identify the practices currently employed that impact on social learning. While examples of social learning that is occurring have been identified, preliminary results suggest that these examples are exceptions rather than the rule, and that on the whole, social learning is not occurring to its full potential. The literature review of serious games offers an assessment of such collaborative mechanisms in terms of design principles, modes of play, and their potential impact on social learning for transboundary watershed management. Serious game simulations provide new opportunities for multidirectional collaborative processes by bringing diverse stakeholders to the table, providing more equal access to a virtual negotiation or learning space to develop and share knowledge, integrating different knowledge domains, and providing opportunities to test and analyze the outcomes of novel management solutions. This paper concludes with a discussion of how serious games can address specific barriers and weaknesses to social learning in the transboundary watershed context of the St. Lawrence River Basin.
The Living Lab approach has become popular and developed in the past decade. It could provide a configuration to pursue a shared vision of integrated water resources management of the Citarum River in West Java - Indonesia. The multi-stakeholder situation and the growing recognition of interdependencies among stakeholders foster the complexity of addressing sustainable river management for the Upper Citarum River. To gain insights on essential competencies and adaptations in higher education curricula, the Environmental Engineering Department of the Faculty of Civil and Environmental Engineering-ITB, Telkom University Indonesia, and Van Hall Larenstein University of Applied Sciences, Netherlands, joined hands in a collaborative research project. This study aims to develop a socio-engineering aspect for sustainable river water quality management in the Environmental Engineering Field and Curricula. The methods used are social imaginaries of Participatory Mapping and a Poetry Route that allowed the involved river bank communities to activate their role and take positions in the living lab. Institutional stakeholders, acting in a facilitating role, learned to gain and share information from and with the community. The result concludes that social imaginaries methods enable a new perspective in developing community-based programs and advocate further exploring the socio-engineering competencies of environmental professionals.
LINK
Sustainable management of the Citarum River is a complex problem due to climate challenges such as increase of extreme weather events, as well as by increased anthropogenic activities leading to water pollution, waterborne diseases and floods. To act on this, active engagement of diverse stakeholders in decision-making for integrated water management is needed to share knowledges and understand diverse perspectives. This research reflects on the potential of the Visual Problem Appraisal (VPA) methodology to facilitate stakeholders’ participation in the complexity of sustainable water management in Indonesia. A VPA consists of a series of filmed interviews allowing stakeholders to express their concerns and issues. The interviews are used in thematic workshops to enhance dialogue and stimulating social learning in complex multi-stakeholder settings, in order to enhance environmental governance. Using the VPA solves two well-known problems: shortage of time and means for stakeholders to participate (stakeholder fatigue) and the fact that often the same people participate in diverse arenas (the usual suspects). The VPA could be used at ITB for bachelor’s and master’s degrees regarding Environmental Engineering, at Dutch universities and as a method to facilitate mediated participation within the Living Lab Upper Citarum.
LINK
De markt vraagt om steeds meer productvariëteit. Veel bedrijven realiseren productvariëteit nu met veel klant-specifiek engineeringswerk (Engineer-to-Order/EtO). Dit zet druk op alle afdelingen in het bedrijf zoals sales, engineering, productie en service. Een uitdagende manier voor deze bedrijven, om beter met het spanningsveld tussen externe en interne eisen om te gaan, is het ontwikkelen van meer configureerbare producten (lego principe}. Hiervoor is een modulaire opbouw van het product nodig waarin verschillende productonderdelen gestandaardiseerd zijn en gebruikt kunnen worden in verschillende eindproducten. Zo kan, met minder engineeringsactiviteiten, een product geconfigureerd worden (Configure-to-Order/CtO) en de klant productvariëteit worden geboden zonder alle interne druk. Voor diverse bedrijven vormen ook de mogelijkheden van Industry 4.0 en sustainabilty ambities belangrijke drivers in hun streven naar meer CtO. Het implementeren van CtO is echter niet eenvoudig. Het vraagt om aanzienlijke capaciteit, kennis en kunde op het gebied van productontwikkeling, procesontwikkeling en het veranderproces. Betrokkenheid van medewerkers uit alle belangrijke afdelingen (verkoop, engineering, productie, service etc.) is een vereiste. Mkb-bedrijven worstelen hiermee en hebben behoefte aan goede tools en technieken, zowel inhoudelijk, over de ontwikkeling van de productarchitectuur en de impact hiervan op de bedrijfsprocessen, als veranderkundig, hoe deze transitie tot stand te brengen. In dit Sia RAAK-mkb onderzoek willen wij samen met productie mkb-bedrijven, kennisinstellingen en brancheorganisaties een integrale aanpak ontwikkelen om CtO op een goede manier te implementeren. De deelnemende mkb-bedrijven hebben de duidelijke wens om dit de komende jaren te doen. Voor de specifieke casussen zullen met casestudies en interventieonderzoek aanpakken ontwikkeld worden. Studentprojecten zullen ondersteuning geven aan de verschillende interventies. Vervolgens zal systematisch case-vergelijkend onderzoek worden uitgevoerd om inzicht te krijgen in wat in welke situatie werkt. Op basis van het case-vergelijkend onderzoek worden tools en technieken ontwikkeld die enerzijds generiek zijn en anderzijds kunnen worden aangepast aan specifieke bedrijfssituaties.
Zand en andere grove grondstoffen worden steeds schaarser door intensief gebruik in infrastructuur en industrie, terwijl miljarden kubieke meters slib wereldwijd worden uitgebaggerd om vaargeulen en havens operationeel te houden. Vanwege dit groeiende tekort aan traditionele grondstoffen is er behoefte aan het ontwikkelen van nieuwe methodieken voor hergebruik van slib en lokaal sediment, onder andere voor dijkversterking en ophoging van landbouwgronden. Echter wordt gebaggerd slib volgens de regelgeving nog als een van de grootste potentiële afvalstromen gezien. Ook is slib complexer in het gebruik omdat het bestaat uit een heterogeen mengsel van onder meer water, zand, organisch materiaal, fijnstof en gas. Vanwege schaarste in bouwmaterialen lopen er steeds meer initiatieven voor het nuttig hergebruiken van gebaggerd slib, maar de optimale laagdikte en aanlegtechnieken moeten nog worden onderzocht. Met dit project zoeken lectoraat Sustainable River Management samen met Hogeschool Van Hall Larenstein en de praktijkpartners Klaei B.V., Waterschap Noorderzijlvest en EcoShape naar de best practices voor het produceren van waardevol klei uit havenslib. Via laboratoriumexperimenten en veldproeven binnen grootschalige pilots worden mechanische eigenschappen van havenslib uit de Lauwersoog haven in beeld gebracht. Er wordt gezocht naar de optimale dikte van havenslib om bruikbare klei te produceren. Daarbij wordt onderzocht of de mechanische eigenschappen van de geproduceerde klei afhankelijk zijn van de laagdikte van de initiële laag of havenslib. De resultaten verbinden de laagdikte in rijpingscompartimenten met materiaaleigenschappen en monitoren de initiële verouderingsprocessen na de aanleg van de klei in een proefdijk. Het eindresultaat biedt inzicht in de best practices voor toepassing van havenslib en de daarbij horende materiaaleigenschappen. Dit project draagt daarmee direct bij aan de ontwikkeling van een nieuw, duurzaam materiaal voor gebruik in dijkversterkingen en landbouw en een circulaire economie in Nederland in 2050.
Climate change adaptation has influenced river management through an anticipatory governance paradigm. As such, futures and the power of knowing the future has become increasingly influential in water management. Yet, multiple future imaginaries co-exist, where some are more dominant that others. In this PhD research, I focus on deconstructing the future making process in climate change adaptation by asking ‘What river imaginaries exist and what future imaginaries dominate climate change adaptation in riverine infrastructure projects of the Meuse and Magdalena river?’. I firstly explore existing river imaginaries in a case study of the river Meuse. Secondly, I explore imaginaries as materialised in numerical models for the Meuse and Magdalena river. Thirdly, I explore the integration and negotiation of imaginaries in participatory modelling practices in the Magdalena river. Fourthly, I explore contesting and alternative imaginaries and look at how these are mobilised in climate change adaptation for the Magdalena and Meuse river. Multiple concepts stemming from Science and Technology Studies and Political Ecology will guide me to theorise the case study findings. Finally, I reflect on my own positionality in action-research which will be an iterative process of learning and unlearning while navigating between the natural and social sciences.
