In this study, the construction of rumour on Twitter during a specific crisis is analysed from a discursive psychological perspective. This perspective treats psychological concepts such as identities as discursive constructions. The selected case is the robbery of a jewellery store in Deurne, a village in the Netherlands. The jeweller’s wife was said to have shot two of the robbers. Although this fact was not officially confirmed, people used particular discursive strategies to present the act of the jeweller’s wife as factual, which influenced the way the media reported on this case, as well as the reaction of the prosecutor, which was described as premature. Four dominant discursive patterns were detected, that is: normalizing the act, evaluating the act, upgrading the act and anticipating on the consequences of the act. Furthermore, it is demonstrated how critical tweets, displaying a concern for nuancing the overall tendency of the tweets, were designed in a way that downplayed their overt critical character. Implications of the analysis for crisis communication professionals are discussed. In deze studie wordt geruchtvorming in kaart gebracht met behulp van discursieve psychologie, waarin psychologische concepten zoals identiteit worden behandeld als discursieve constructies. De casus betreft een juwelenrook in Deurne, Nederland, waarbij de vrouw van de juwelier ervan beschuldigd werd twee overvallers te hebben doodgeschoten. Deze beschuldiging werd als feit behandeld op sociale media, ook al was dit nog niet officieel bevestigd. Dit beïnvloedde zowel de nieuwsberichtgeving, als de reactie van de officier van justitie in de media. Vier dominante discursieve patronen werden ontdekt in de discussie over de vermeende daad: normaliseren, evalueren, upgraden en anticiperen op de gevolgen. Ook wordt gedemonstreerd hoe tweets die nuance aanbrengen in de discussie, voorzichtig worden geformuleerd, waardoor het kritische karakter ervan wordt geminimaliseerd. Implicaties voor professionals in risiscommunicatie worden besproken.
LINK
In this paper we describe the development of a training for crisis communication professionals, the ‘Discourse Analytical Glasses’(DAG). The DAG training was developed based on the results of three discursive studies on social media discussions about crisis situations. In the training, participants gain insight into the discursive activities that were demonstrated to be particularly relevant in these discussions: rumour construction and mobilization. The training aims to increase the crisis communication professional’s sensitivity for the way language is used on social media and help them to formulate appropriate and timely reactions during crises causing social anxiety in the public domain. In dit artikel beschrijven we de ontwikkeling van een training voor professionals in crisiscommunicatie, de ‘Discoursanalytische Bril’ (DAB). De DAB werd ontwikkeld op basis van resultaten van drie studies naar discussies op sociale media over crisis situaties. In de training krijgen de deelnemers inzicht in de discursieve activiteiten die relevant zijn in deze discussies: geruchtvorming en mobilisatie. De training heeft als doel de interactionele gevoeligheid van de communicatieprofessional te verhogen, zodat deze opmerkt hoe taal wordt gebruikt op sociale media. Ook helpt de training de communicatieprofessional om tijdig passende reacties te formuleren tijdens crises die sociale onrust in het publieke domein veroorzaken.
DOCUMENT
Dit artikel presenteert de resultaten van een discursief psychologische analyse van geruchtvorming op social media. De analyse van Twitterberichten die zijn geplaatst tijdens de zoektocht naar twee vermiste kinderen heeft tot doel inzicht te verwerven in de manier waarop geruchten zich ten tijde van crisissituaties op social media ontwikkelen. In this article we present the results of our analysis of rumour construction on social media from a discursive psychological perspective. The analysis of tweets during a search for two missing kids aims to provide insight into the way rumours develop on social media during a crisis situation, as well as the interactional and rhetorical aspects of rumour construction.
DOCUMENT
Deze publicatie is een voortvloeisel van het Time line Gallery project. In dit project bundelden ontwerpbureau DesignArbeid, het lectoraat Image in Context van Academy Minerva en kunstruimte Sign de krachten om jonge kunstenaars in staat te stellen om in door henzelf gevormde teams de mogelijkheden van de publieke ruimte begin 21 eeuw te onderzoeken en zichtbaar te maken. De straat als galery waarin projecten in een tijdslijn na elkaar eigen vormen van counter public space (Klug ..) kunnen realiseren. De kunstenaars zetten zich uiteen met actuele kwesties waarvoor nieuwe vormen van uitwisseling en participatie werden ontwikkeld: de klimaatcrisis tastbaar in het stijgende water, de rol van de vrouw binnen de studentenvereniging, vervreemding in het publiek domein, ons koloniaal verleden zichtbaar in onze publieke ruimte, propaganda achter grote stadsevents, het gemak waarmee ons fakenews op de mouw gespeld kan worden en de wijze waarop publiek en privaat domein in elkaar overlopen.De vraag die voor ons allen leidend is: Hoe kunnen kunstenaars en ontwerpers interventies doen die eraan bijdragen dat we als autonoom denkende mensen weer verbinding krijgen met wat Bruno Latour (2019) het Aardse noemt. Het Aardse als zijnde een concept dat ons helpt om de richting aan te geven waarheen we ons moeten bewegen in een bewustzijn dat de wereld niet meer bestaat uit een omgeving waar mensen zich in bevinden, maar uit een krachtenveld, een ecologie, waar we onderdeel van zijn. De onderzoekers van het lectoraat zoeken de conceptuele invalshoeken die ons helpen om zichtbaar te maken welke mogelijkheden de kunst heeft om het hoofd te bieden aan de vele vormen van propaganda en disciplinering in het begin van de 21 e eeuw die dit onmogelijk willen maken. Daarom vindt u in deze publicatie naast een schets van de verschillende interventies die de deelnemende kunstenaars ontwikkelden, ook de verschillende conceptuele perspectieven waar de onderzoekers uit het lectoraat mee werken.De hier gepresenteerde artistieke praktijken zijn een moment in de ontwikkeling van de kunstenaars, het gevolg van een scala aan ontmoetingen die eraan vooraf zijn gegaan en de consekwentie van een dynamiek die ze op een geven moment met elkaar in gang hebben durven zetten. Zonder de moed tot handelen was er nooit iets gebeurd. De gepresenteerde concepten zijn de diepe gronden waar een onderzoeker pas na verloop van tijd op durft te gaan bouwen. Deze concepten kunnen iets teweegbrengen. In de ontmoetingen kan het concept zich gronden en verbreden en kunnen de artistieke praktijken nieuwe betekenislagen krijgen. Samen helpen ze ons reflecteren op de nieuwe rollen van kunstenaars en ontwerpers in de openbare ruimte als publiek domein.
DOCUMENT
Op 28 september 2017 is Annette Klarenbeek officieel benoemd als lector van de programmalijn ‘gesprek’ van het HU-lectoraat Crossmediale Communicatie in het Publieke Domein (PubLab). In deze openbare les vertelde ze wat gespreksanalyse kan betekenen voor een succesvolle communicatiestrategie.
DOCUMENT
The range of studies that has been conducted on the role of gossip in organizations suggests that gossip in the workplace plays a variety of important roles in organisational processes. However, relatively few studies have explored its role in intercultural situations. This is surprising given how organisations are becoming increasingly diverse. This paper addresses this gap in the literature. It reports on an exploratory project that sought to determine how perceptions of organisational gossip vary between members of different cultural groups. Using a sensemaking, interpretative approach, we showed two gossip scenarios to 8 Chinese, 8 German and 8 Dutch first year students, and conducted semi structured interviews, asking them how they perceived the nature of the gossip, the gossiper and the object of gossip (i.e., the person being gossiped about). After analysing the data with ATLAS.ti, we observed certain patterns emerging. For example, while all students condemned a manager’s bad behaviour, the Chinese students seemed to expect it more than did their Dutch or German counterparts. Moreover, we found that the relationship and amount of trust that exists between gossiper, listener and object of gossip greatly influenced how the gossiper and object of gossip were perceived. After reflecting on our research methodology, this study sets the stage for the next phase of our research on the role of gossip in intercultural situations. LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/dominiquedarmon/
DOCUMENT
This article uses a study of the life-story narratives of former classmates of Dutch and Moluccan descent to argue that the constructionist approach to intersectionality, with its account of identity as a narrative construction rather than a practice of naming, offers better tools for answering questions concerning intersectional identity formation than a more systemic intersectional approach. The case study also highlights the importance of the quest for origins in narratives. It demonstrates that theories of intersectionality are not justified in subsuming the issue of belonging under the identity marker of ethnicity, when all identities are performatively produced in and through narrative enactments that include the precarious achievement of belonging. The case study demonstrates that if narrative accounts of a (singular or collective) life fail to achieve narrative closure regarding roots, attempts to trace routes are seriously hampered.
DOCUMENT
‘The fear of crime’ is “upon everybody’s tongue” nowadays (Farrall & Gadd 2004:1). The concept is widely accepted as social problem across the globe (Gray, Jackson & Farrall 2008, Garland 2001) as it is held to impinge ‘(…) upon the well-being of a large proportion of the population’ (Farralll et al. 1997:658). But do we actually have a valid picture of a genuine ‘social problem of striking dimensions’ (Ditton 1999:83)? Critical voices say we don’t. ‘The fear of crime’ - as we generally know it - is seen by them as ‘(…) a product of the way it has been researched rather than the way it is’ (Farrall et al. 1997:658). And still, 45 years after the start of research, ‘surprisingly little can be said conclusively about the fear of crime‘ (Ditton & Farrall 2000:xxi). This research contributes to a growing body of knowledge - from especially the last fifteen years - that treats ‘the fear of crime’ as ‘(…) a complex allocation of interacting feelings, perceptions, emotions, values and judgments on the personal as well as the societal level’ (Pleysier 2010:43). One often replicated and paradoxical observation catches the eye: citizens perceive a growing threat of crime to their society, but consequently perceive a low risk that they themselves will fall victim of crime. Taking a social psychological approach (e.g. see Farrall et al. 2000; Jackson 2008), we will search for suitable explanations for this paradoxical observation in the fear of crime’s research tradition. The aim of this research is ‘to integrate social psychological concepts related to the individual’s identity and evaluation of his position in an increasingly complex society, to enhance our understanding of the fear of crime concept’ (Pleysier & Cops 2016:3).
MULTIFILE
This study utilises a quantitative observation study on student journalists (n=47), as well as reconstruction interviews with experienced editors and reporters in newsrooms (n=12), to understand how Dutch journalists search, select, and verify sources online. Through the recording of screen activity, we show that search strategies are heavily influenced by how the search engine sorts and ranks potential sources. Eventual selection of sources remains relatively traditional, focused on legacy media and their websites. Moreover, online news production clearly challenges the verification process. Results suggest that journalists use no explicit but only so-called hybrid methods of verifications, such as background checks of websites and social media accounts, and cross-checking of sources.
LINK
In January 2017, relations between Greece and Turkey were under severe strain when warships from both sides engaged in a brief standoff near a pair of uninhabited Greek ‘islets’ in the Aegean, whose sovereignty is disputed by Turkey. Theoretically informed by the literature of foreign policy analysis, we examine how the Greek diplomats, military officers and political analysts interpreted Turkey’s behaviour at that particular time. The article considers the following research question: which factors, from a Greek point of view, explain Turkey’s foreign policy in the Aegean in January 2017? Our theoretical expectation is that, in the aftermath of the coup attempt in Turkey, Greek diplomats, military officers and political analysts would ascribe domestic calculations into Turkey’s activities. We employed Q- methodology to uncover socially shared perspectives on this topic. Based on our findings, we uncovered two viewpoints: (1) Turkey’s diachronic strategy in the Aegean and (2) the strongman style. According to the former and most widely shared viewpoint, a consistent ‘rationalist’ strategy to change the status quo in the Aegean explains Turkey’s behaviour. According to the second one, the belief system of Turkey’s leadership legitimises the use of force in the conduct of foreign policy.
MULTIFILE
