This study analyses how the social construction of integrity takes place within the context of football in the Netherlands. Combining a contextual approach to sports integrity with the analytic lens of sensemaking, this qualitative multi-method case study analyses – in one extreme case in Dutch youth amateur football – why and when the ‘incident’ was perceived as an ‘integrity issue’, and how the meaning of (the) integrity (issue) was socially constructed by (interactions between) stakeholders involved in the case. Our findings show why, when, and how moral norms and values are (not) debated and at stake, and that the social construction of sports integrity is intertwined with the institutional context and the role of secondary stakeholders. It provides insights that can help sports organizations to identify risks in their moral sports culure and to develop measures or policies to safeguard integrity in sport.
We share insights from our practice-based experimentation with ‘feral’ ways of sensemaking in the context of creative transformational practices. Drawing on three art and design research projects, we discuss how feral ways–open-ended, spontaneous, welcoming indeterminacy – may foster more-than-human co-creation of knowledge and data, and nurture shifts from anthropocentric ‘making sense of’ to relational ‘making sense-with’ other-than-human creatures. Through our cases, we illustrate how experimenting with feralness can foreground issues of power, agency, and control in the currently human-centric discourses around data, technology, and sensemaking in eco-social transformation. Our insights may nurture critical more-than-human perspectives in creative eco-social inquiries.
The range of studies that has been conducted on the role of gossip in organizations suggests that gossip in the workplace plays a variety of important roles in organisational processes. However, relatively few studies have explored its role in intercultural situations. This is surprising given how organisations are becoming increasingly diverse. This paper addresses this gap in the literature. It reports on an exploratory project that sought to determine how perceptions of organisational gossip vary between members of different cultural groups. Using a sensemaking, interpretative approach, we showed two gossip scenarios to 8 Chinese, 8 German and 8 Dutch first year students, and conducted semi structured interviews, asking them how they perceived the nature of the gossip, the gossiper and the object of gossip (i.e., the person being gossiped about). After analysing the data with ATLAS.ti, we observed certain patterns emerging. For example, while all students condemned a manager’s bad behaviour, the Chinese students seemed to expect it more than did their Dutch or German counterparts. Moreover, we found that the relationship and amount of trust that exists between gossiper, listener and object of gossip greatly influenced how the gossiper and object of gossip were perceived. After reflecting on our research methodology, this study sets the stage for the next phase of our research on the role of gossip in intercultural situations. LinkedIn: https://www.linkedin.com/in/dominiquedarmon/
Design Thinking wordt gezien als passende werkwijze om HBO studenten op hun toekomst voor te bereiden. Het is een recente benadering voor het interdisciplinair oplossen van ‘wicked problems’. Vooral co-design geniet populariteit vanwege het veronderstelde emancipatoire karakter. Waar design thinking oorspronkelijk verwees naar ontwerpen voor de materiële wereld (industrieel ontwerp, architectuur), wordt de benadering steeds vaker ingezet voor sociale innovatie. Design Thinking lijkt een blinde vlek voor machtsongelijkheden te hebben, terwijl macht met name in sociale transities een grote rol speelt. Wiens perspectief krijgt voorrang? Naïef optimisme staat dan in de weg van een kritische blik op de vaak tegenstrijdige belangen. Ook is er geen eenduidig beeld van de epistemologische basis van design thinking: het is geen homogeen vakgebied. Daarbij kunnen denken en doen niet gescheiden worden. Daarom is er belangstelling voor onderzoek naar de ontwerppraktijk: wat doen designteams en hoe stemmen ze hun activiteiten af? In deze studie wordt gekeken naar de ontwerppraktijken van hybride teams die zich bezighouden met sociale innovatie. Door te kijken naar zowel ervaren als startende teams, wordt gekeken naar de manieren waarop het deze teams lukt om samenhang te creëren in de framing van het ontwerpproces: ‘framecoherentie’. Ontwerpers werken iteratief: ze ontwikkelen en kiezen frames, maar herzien ze ook regelmatig. Verbeelding speelt hierin een belangrijke rol. Juist in de dagelijkse interacties rondom het ontwikkelen, bepalen en continueren van frames worden gevestigde betekenissen herbevestigd of veranderen ze. Vanuit Weick's raamwerk van 'sensemaking' wordt gekeken naar de ontwerppraktijk als een ‘distributed social accomplishment’. De analyse van macht en verbeelding in de ontwerppraktijken van ervaren en startende teams laat zien op welke wijze ontwerpteams vaardigheden en interventies inzetten en framecoherentie realiseren; welke ontwerpprincipes hieraan ten grondslag liggen en onder welke voorwaarden deze te reproduceren zijn.
