In today’s dynamic business landscape, the continuous development of employee skills is an important driver for innovation and performance in the workplace. However, employee skillsets are often inadequate, posing a challenge for organisational innovativeness and performance. Although concepts and instruments at the organisational level are helpful, organisations need additional methods to facilitate continuous skill development. Interorganisational skills learning communities (ISLCs) have recently emerged in Europe to address this need, presenting a promising approach to enhance employee skill development. Nevertheless, designers and employees face significant challenges in ensuring long-term skill development through ISLCs. Treating ISLCs as dynamic interorganisational ecosystems that must adapt to changing contexts is essential, but learning community literature currently lacks specification on how adaptive and effective ISLCs can be designed. In the present paper, we present a novel and comprehensive ISLC design framework underpinned by modern-sociotechnical systems theory (MSTS), network theory, and state-of-the-art literature on skills learning communities. Accordingly, an adaptable and effective ISLC can be achieved through (1) distinction of different design levels, (2) distinction between design of a learning structure and governance structure, (3) pursuit of a specific design sequence, (4) clusters of micro learning communities (LCs), and (5) an iterative, interactive and multi-level design of feedback loops. The resulting design framework breaks new ground for interorganisational learning community theory-building and offers a novel direction for researchers, HRD practitioners and policy makers to address HRD problems in today’s changing business environment. More research should be conducted on the validation of this conceptual design framework. Keywords: interorganisational skills learning communities (ISLC), ecosystems, modernsociotechnicalsystems (MSTS), network theory, workplace innovation, continuous skill development, Industry 5.0.
MULTIFILE
Reflections on skill development theory and simulation game-play practice, using MS Flight Simulator and the MSP Challenge Simulation Platform as cases.
DOCUMENT
This paper describes experiments with a game device that was used for early detection of delays in motor skill development in primary school children. Children play a game by bi-manual manipulation of the device which continuously collects ac- celerometer data and game state data. Features of the data are used to discriminate between normal children and children with delays. This study focused on the feature selection. Three features were compared: mean squared jerk (time domain); power spectral entropy (fourier domain) and cosine similarity measure (quality of game play). The discriminatory power of the features was tested in an experiment where 28 children played games of different levels of difficulty. The results show that jerk and cosine similarity have reasonable discriminatory power to detect fine-grained motor skill development delays especially when taking the game level into account. Duration of a game level needs to be at least 30 seconds in order to achieve good classification results.
DOCUMENT
Introduction: Nursing education traditionally teaches skill acquisition in isolated practice drills and guided by step-by-step protocols. While these approaches may seem to provide a solid foundation, they do not adequately bridge the gap between a controlled learning environment and the reality of nursing practice. The constraints-led approach (CLA) is an applied theory, which explains that skill acquisition is a process of adjusting to the characteristics of a situation, instead of reproducing isolated, “ideal” movements out of context. Given that CLA has gained recognition as an effective learning method in various fields, it is worth investigating how CLA can be implemented for skill acquisition in nursing education. Methods: To gain insight into student experiences of several CLA-exercises, an explorative qualitative design was used. Ten longitudinal focus groups with nursing students (n = 11) were performed to gain deeper understanding of students’ experiences with an education course in which several “CLA-exercises” were integrated. In addition, the teachers (n = 3) involved were interviewed after the course was completed. Results: The students experienced the education course as enjoyable, challenging and reality-based. Also, the exercises motivated students to keep practicing. The students further appreciated the room for autonomy and self-organization. The teachers expressed enthusiasm for CLA-inspired education, noting the benefits of varied methods and the need for expert feedback and well-working practice materials. Conclusion: Both students and teachers felt confident that the students who completed this course were ready to apply the learned skills under supervision in clinical practice.
DOCUMENT
This ‘Big Ideas’ paper will explore the relevance of the constraintsled approach (Davids et al., 2008) for nurse education, specifically when teaching nursing skills. The constraints-led approach is an applied theory, based on the ecological-dynamics framework, which explains that skill learning is a process of adjusting to the characteristics of a situation, instead of reproducing isolated, “ideal” movements out of context (Araújo et al., 2017; Seifert et al., 2017, 2019). During nurse education however, students often find themselves in isolated practice drills in which they practice a nursing skill based upon detailed protocols and/or explicit instructions by the lecturer. Following the ecological dynamics framework (Button et al., 2021), we argue that there is no single ideal way of executing a certain task. In clinical practice, there are often more than one appropriate task executions for a certain situation, and on the other hand, a certain task execution might be effective in one situation, but less effective in another. As all patients and contexts contain unique characteristics, students need to practice with representative characteristics from clinical practice, so that they learn attuning to contextual information, instead of simply following step-by-step instructions (Fajen et al., 2009; Pinder et al., 2011; Wulf and Lewthwaite, 2016).
DOCUMENT
poster voor de EuSoMII Annual Meeting in Pisa, Italië in oktober 2023. PURPOSE & LEARNING OBJECTIVE Artificial Intelligence (AI) technologies are gaining popularity for their ability to autonomously perform tasks and mimic human reasoning [1, 2]. Especially within the medical industry, the implementation of AI solutions has seen an increasing pace [3]. However, the field of radiology is not yet transformed with the promised value of AI, as knowledge on the effective use and implementation of AI is falling behind due to a number of causes: 1) Reactive/passive modes of learning are dominant 2) Existing developments are fragmented 3) Lack of expertise and differing perspectives 4) Lack of effective learning space Learning communities can help overcome these problems and address the complexities that come with human-technology configurations [4]. As the impact of a technology is dependent on its social management and implementation processes [5], our research question then becomes: How do we design, configure, and manage a Learning Community to maximize the impact of AI solutions in medicine?
DOCUMENT
There is a wide range of literature suggesting that implicit learning is more effective than explicit learning when acquiring motor skills. However, the acquisition of nursing skills in educational settings continues to rely heavily on detailed protocols and explicit instructions. This study aimed to examine the necessity for comprehensive protocols in the acquisition of nursing skills. In the context of bandaging techniques, three studies were conducted to investigate whether students who practiced with an instruction card containing minimal instructions (implicit group) performed comparably to the students who practiced with a protocol containing step-by-step instructions (explicit group). Study 1 was designed to determine whether both groups performed equally well in applying a bandage during training. Study 2 and 3 were designed to determine if both groups performed equally well during a retention and transfer (multitasking) test, administered after a series of three training sessions. In comparison with the explicit group, the implicit group demonstrated comparable performance with their practice attempts in Study 1 and performed equally well during the retention and transfer test in Study 2. Furthermore, several results from Study 3 indicated better performance of the implicit group. In conclusion, the use of protocols with explicit step-by-step instructions may not be essential for the acquisition of nursing skills. Instead, instructional methods that facilitate implicit learning may be preferable, as students in the implicit group demonstrated at least comparable performance in all studies and tended towards greater consistency when multitasking.
DOCUMENT
This paper presents a mixed methods study in which 21 first-year student teachers took part that investigated learning outcomes of a modified learning by design task. The study is part of a series of studies that aims to improve student learning, teaching skills and teacher training. Design-based science challenges are reasonably successful project-based approaches for breaking down the boundaries between traditional school subjects. Previous learning outcomes of the extensively studied Learning by Design (LBD) approach demonstrated a strong positive effect on students’ skills. However, compared to traditional classroom settings, LBD provided little or no profit on (scientific) concept learning. For this, according to two preliminary studies, a lack of explicit teaching and scaffolding strategies, both strongly teacher-dependent, bears a share of responsibility. The results of this third study indicate that more emphasis on these strategies indeed strengthens concept learning without reducing positive effects on skill performance.
DOCUMENT
Binnen het hoger onderwijs in Nederland is sinds 2005 Blended Learning de “standaard”. Ondanks het feit dat iedereen hier iets anders mee bedoelt. Het lectoraat eLearning en de School of Education Rotterdam hanteren de definitie die steeds vaker als uitgangspunt wordt genomen: Blended Learning1 is “Een mix van eLearning en andere vormen van leren, waarbij het gaat om distributie van leerinhouden, vormen van communicatie en didactische methoden in relatie tot soorten leerprocessen, of combinaties hiervan.“ Onder eLearning verstaan we “het gebruik van multimedia technologieën en het internet om de kwaliteit van het leren te verbeteren”.
DOCUMENT
Hoe kan in ons land innoveren, werken en leren beter worden verknoopt ten dienste van de grote maatschappelijke opgaven waar we voor staan? NWO, Regieorgaan SIA en Topsectoren hebben het initiatief genomen om meer (praktijkgericht) onderzoek te doen naar zogenoemde Learning communities en de kennis hierover beter te delen. De belangstelling voor Learning communities is enorm gegroeid en nu vaak al een vanzelfsprekend onderdeel van (regionaal-) economisch beleid. De nieuwe samenwerkingsverbanden hebben naar verwachting grote gevolgen voor de toekomst van individuele bedrijven, onderwijs- en kennisinstellingen alsook hun collectieve maatschappelijke impact. De grote maatschappelijke uitdagingen als de energie- en zorgtransitie vragen meer kennis, (menselijk) kapitaal en innovaties. Dit staat centraal in het Missiegedreven Topsectoren- en Innovatiebeleid (MTIB). Vraag daarbij is hoe medewerkers zich (toekomstbehendig) kunnen blijven ontwikkelen en wat de bijdrage van Learning communities kan zijn. Het ‘dichter tegen elkaar gaan organiseren van innoveren, werken en leren’ gebeurt in varianten als: Fieldlabs, Skills labs, Praktijkwerkplaatsen, Living labs, Centres of Expertise (CoE) en Centra voor Innovatief Vakmanschap (CIV). Over de grenzen van de afzonderlijke organisaties, domeinen en professies ontstaan nieuwe leer werkgemeenschappen met alle vragen en effecten vandien. Hoe kunnen we die meerpartijen samenwerkingen beter bouwen, beoordelen, betalen en borgen? Het NWO-onderzoeksprogramma Learning communities omvat onderzoeksprojecten in diverse werkcontexten (logistiek, energie, ICT e.a.). Gemeenschappelijke vraag in het programma: wat zijn de werkzame elementen van zo’n Learning community? Naast kennisontwikkeling door het onderzoeksprogramma wordt ook netwerkvorming gestimuleerd tussen onderzoekers en beleidsen praktijkprofessionals. De overtuiging is dat het potentieel in de driehoek innoveren-werken-leren beter kan worden benut. Voor de versterking van de kennisbasis onder het concept Learning communities hebben wij een inventarisatie gedaan naar benaderingen en zienswijzen. Learning communities worden door ons gepresenteerd als samenwerkingsverbanden tussen organisaties en andere (niet of minder georganiseerde) partijen, die het collectief vermogen vergroten van leren, werken en innoveren. Dit vermogen heeft zowel betrekking op het vermogen van de (beroeps)bevolking om zich aan te passen aan veranderende ONDERZOEKSPROGRAMMA EN NETWERK LEARNING COMMUNITIES 4 beroepen en werkpraktijken als het innovatie- en verdienvermogen van organisaties en bedrijven. We verkennen perspectieven op de inrichting, opbrengsten en de relationele dynamiek in Learning communities. We benadrukken dat Learning communities bestaan uit verschillende actoren, partijen en groeperingen – ook wel praktijken genoemd – en dat juist op de grens tussen deze praktijken geleerd wordt. Een Learning community ontwikkelt zich gaandeweg op verschillende systeemniveaus van samenwerking. We gaan in op het belang van een constructief klimaat van samenwerking waarvoor vaak (proces) begeleiding nodig is. Op basis van de verschijningen, uitkomsten en dynamiek hebben we een aantal kernprincipes gedefinieerd. Wat betreft verduurzaming van de communities pleiten wij voor een andere manier van denken. In plaats van een focus op de bestendiging van een tijdelijke (organisatie)structuur, gaat het dan over het verduurzamen van het proces van samenwerkend leren, werken en innoveren dat in gang is gezet. Ook waardevolle activiteiten en interacties die hun doorwerking of spin-off hebben buiten de Learning community zorgen voor bestendiging en verduurzaming van het samenwerkend leren. De verkenning van de kennisbasis voor de Learning communities heeft ook nieuwe onderzoeksvragen opgeleverd voor academisch en praktijkgericht onderzoek. Naast de verkenning van de kennisbasis heeft een expertgroep Instrumenten gewerkt aan een inventarisatie waarmee de concepten uit de kennisbasis op een praktische wijze kunnen worden vertaald in instrumenten om Learning communities (door) te ontwikkelen. De tips en selectie van instrumenten en aanbevelingen zijn samengebracht rond de verschillende ontwikkelingsfasen van Learning communities te weten starten, ontwerpen, uitvoeren en verduurzamen. Er zijn heel veel instrumenten die ‘facilitators’ van Learning communities en anderen kunnen gebruiken bij het opzetten en begeleiden ervan. Actuele vraag is dus in hoeverre en op welke wijze een digitaal platform het aanbod van - en de vraag naar - dergelijke instrumenten beter bij elkaar kan brengen. Er is daarom een verkenning gedaan naar (het ontwerp van) een digitaal platform vanuit zowel de vraagkant maar ook de aanbodkant van instrumenten (de onderzoekers en ontwikkelaars van instrumenten). Hoe het concept Learning communities verder ‘carrière zal maken’ hangt in belangrijke mate af van de vraag of deze veranderingen in het ‘landschap van leren en innoveren’ beter kunnen worden geborgd dan tot dusver middels projecten (en tijdelijke projectfinanciering). De onderlinge afhankelijkheid tussen bedrijven, kennis- en onderwijsinstellingen wordt hoe dan ook steeds groter en daarmee de noodzaak om samenwerking op een nieuwe en meer duurzame manier te organiseren. De Learning communities-benadering komt ook terug in verschillende recente Groeifondsprojecten en regionaal-economische innovatiestrategieën, wat als een bewijs kan worden gezien van de hoge verwachtingen van de benadering. Met onze ervaringen en inzichten doen wij tenslotte enkele suggesties voor de agendering van het thema in het nieuwe Kennis- en Innovatieconvenant (2024-2027). Wij benadrukken daarbij dat de bestaande Learning communities tot nu vooral (tijdelijke) ‘hulpstructuren’ zijn gebleken die niet hebben geleid tot fundamentele aanpassing van de primaire processen van de ONDERZOEKSPROGRAMMA EN NETWERK LEARNING COMMUNITIES 5 betrokken onderwijsinstellingen, organisaties en bedrijven. Wij verwachten dat in de toekomst de vernetwerking in (regionale) innovatie-ecosystemen meer radicale consequenties gaan hebben voor die ‘staande organisaties’ en de wijze waarop werkend leren wordt georganiseerd, gefinancierd en beoordeeld. Om ons hierop beter voor te bereiden doen wij een aantal aanbevelingen ten behoeve van een nieuwe onderzoeksagenda, professionaliseringsagenda en transitieagenda die verder richting en invulling kunnen geven aan deze maatschappelijke beweging. Een beweging waaromheen de verwachtingen hooggespannen zijn en waaraan wij gezamenlijk middels deze publicatie met plezier een bijdrage hebben geleverd.
DOCUMENT
