Social media is a transformative digital technology, collapsing the “six degrees ofseparation” which have previously characterized many social networks, and breaking down many of the barriers to individuals communicating with each other. Some commentators suggest that this is having profound effects across society, that social media have opened up new channels for public debates and have revolutionized the communication of prominent public issues such as climate change. In this article we provide the first systematic and critical review of the literature on social media and climate change. We highlight three key findings from the literature: a substantial bias toward Twitter studies, the prevalent approaches to researching climate change on social media (publics, themes, and professional communication), and important empirical findings (the use of mainstream information sources, discussions of “settled science,” polarization, and responses to temperature anomalies).Following this, we identify gaps in the existing literature that should beaddressed by future research: namely, researchers should consider qualitativestudies, visual communication and alternative social media platforms to Twitter.We conclude by arguing for further research that goes beyond a focus on sciencecommunication to a deeper examination of how publics imagine climate changeand its future role in social life.
DOCUMENT
Climate change adaptation requires understanding of complex social ecological systems (SESs). One source of uncertainty in complex SESs is ambiguity, defined as the range and variety of existing perceptions in and of an SES, which are considered equally valid, resulting in a lack of a unique or single system understanding. Current modelling practices that acknowledge the presence of ambiguity in SESs focus on finding consensus with stakeholders; however, advanced methods for explicitly representing and aggregating ambiguity in SESs are underdeveloped. Moreover, understanding the influences of ambiguity on SES representation is limited. This paper demonstrates the presence and range of ambiguities in endogenous and exogenous system drivers and internal relationships based on individual fuzzy cognitive maps derived from stakeholder perceptions of climate change adaptation in Kenya and introduces an ambiguity based modelling process. Our results indicate that acknowledging ambiguity fundamentally changes SES representation and more advanced methods are required.
DOCUMENT
This open access book states that the endemic societal faultlines of our times are deeply intertwined and that they confront us with challenges affecting the security and sustainability of our societies. It states that new ways of inhabiting and cultivating our planet are needed to keep it healthy for future generations. This requires a fundamental shift from the current anthropocentric and economic growth-oriented social contract to a more ecocentric and regenerative natural social contract. The author posits that in a natural social contract, society cannot rely on the market or state alone for solutions to grand societal challenges, nor leave them to individual responsibility. Rather, these problems need to be solved through transformative social-ecological innovation (TSEI), which involves systemic changes that affect sustainability, health and justice. The TSEI framework presented in this book helps to diagnose and advance innovation and change across sectors and disciplines, and at different levels of governance. It identifies intervention points and helps formulate sustainable solutions for policymakers, administrators, concerned citizens and professionals in moving towards a more just and equitable society.
MULTIFILE
“Empowering learners to create a sustainable future” This is the mission of Centre of Expertise Mission-Zero at The Hague University of Applied Sciences (THUAS). The postdoc candidate will expand the existing knowledge on biomimicry, which she teaches and researches, as a strategy to fulfil the mission of Mission-Zero. We know when tackling a design challenge, teams have difficulties sifting through the mass of information they encounter. The candidate aims to recognize the value of systematic biomimicry, leading the way towards the ecosystems services we need tomorrow (Pedersen Zari, 2017). Globally, biomimicry demonstrates strategies contributing to solving global challenges such as Urban Heat Islands (UHI) and human interferences, rethinking how climate and circular challenges are approached. Examples like Eastgate building (Pearce, 2016) have demonstrated successes in the field. While biomimicry offers guidelines and methodology, there is insufficient research on complex problem solving that systems-thinking requires. Our research question: Which factors are needed to help (novice) professionals initiate systems-thinking methods as part of their strategy? A solution should enable them to approach challenges in a systems-thinking manner just like nature does, to regenerate and resume projects. Our focus lies with challenges in two industries with many unsustainable practices and where a sizeable impact is possible: the built environment (Circularity Gap, 2021) and fashion (Joung, 2014). Mission Zero has identified a high demand for Biomimicry in these industries. This critical approach: 1) studies existing biomimetic tools, testing and defining gaps; 2) identifies needs of educators and professionals during and after an inter-disciplinary minor at The Hague University; and, 3) translates findings into shareable best practices through publications of results. Findings will be implemented into tangible engaging tools for educational and professional settings. Knowledge will be inclusive and disseminated to large audiences by focusing on communication through social media and intervention conferences.
Door klimaatverandering worden in stedelijke gebieden steeds vaker normen en/of acceptatiegrenzen voor neerslag, hitte en droogte overschreden. Gemeenten en waterschappen hebben de taak om te zorgen voor een klimaatbestendige inrichting.Samenwerking met bewoners is hierbij voor hen essentieel.Om de stap naar uitvoering te kunnen maken hebben professionals van gemeenten en waterschappen behoefte aan inzicht in:• effecten op microniveau (straten/gebouwen);• lokale ervaringen en beleving door burgers;• hoe burgers betrokken kunnen worden bij maatregelen.Hoe kunnen professionals van gemeenten en waterschappen met inzet van burgers klimaatadaptatie in stedelijk gebied in praktijk brengen? Het doel is om een praktisch toepasbare werkwijze te ontwikkelen voor ‘burgerparticipatie in klimaatadaptatie’.Aanpak Het onderzoek wordt uitgevoerd in 5 living labs waarin 10 keer een participatieproces op straat/buurtniveau wordt doorlopen. Hierbij worden verschillende benaderingen uit de burgerwetenschap toegepast. Professionals en bewoners voeren samen metingen uit (participatieve monitoring), verzamelen in een korte periode gegevens over fysieke en sociale kwetsbaarheid (city climatescan) en werken maatregelen uit (cocreatie workshops). De werkwijzen worden via een vergelijkingskader binnen en tussen living labs gemonitord, geëvalueerd en aangescherpt.Het resultaat is een praktisch toepasbare werkwijze voor ‘burgerparticipatie in klimaatadaptatie’. Deze kan worden toegepast door professionals van gemeenten enwaterschappen in samenwerking met buurtbewoners, maar ook actoren zoals scholen, lokale bedrijven en woningcorporaties kunnen hierbij worden betrokken.
Achtergrond: Door klimaatverandering worden in stedelijke gebieden steeds vaker normen en/of acceptatiegrenzen voor neerslag, hitte en droogte overschreden. Gemeenten en waterschappen hebben de taak om te zorgen voor een klimaatbestendige inrichting. Samenwerking met bewoners is hierbij voor hen essentieel. Vraagarticulatie: Om de stap naar uitvoering te kunnen maken hebben professionals van gemeenten en waterschappen behoefte aan inzicht in: • effecten op microniveau (straten/gebouwen); • lokale ervaringen en beleving door burgers; • hoe burgers betrokken kunnen worden bij maatregelen. Hoofdvraag en doelstelling: Hoe kunnen professionals van gemeenten en waterschappen met inzet van burgers klimaatadaptatie in stedelijk gebied in praktijk brengen? Het doel is om een praktisch toepasbare werkwijze te ontwikkelen voor ‘burgerparticipatie in klimaatadaptatie’. Aanpak: Het onderzoek wordt uitgevoerd in 5 living labs waarin 10 keer een participatieproces op straat/buurtniveau wordt doorlopen. Hierbij worden verschillende benaderingen uit de burgerwetenschap toegepast. Professionals en bewoners voeren samen metingen uit (participatieve monitoring), verzamelen in een korte periode gegevens over fysieke en sociale kwetsbaarheid (city climatescan) en werken maatregelen uit (cocreatie workshops). De werkwijzen worden via een vergelijkingskader binnen en tussen living labs gemonitord, geëvalueerd en aangescherpt. Resultaat: Het resultaat is een praktisch toepasbare werkwijze voor ‘burgerparticpatie in klimaatadaptatie’. Deze kan worden toegepast door professionals van gemeenten en waterschappen in samenwerking met buurtbewoners, maar ook actoren zoals scholen, lokale bedrijven en woningcorporaties kunnen hierbij worden betrokken. Consortium: Het consortium betreft een unieke samenwerking tussen vier hogescholen (HZ University of Applied Sciences, Hogeschool Rotterdam, Hogeschool Van Hall Larenstein, Hanzehogeschool Groningen), vijf gemeenten (Vlissingen, Middelburg, Rotterdam, Leeuwarden, Groningen) en twee waterschappen (Wetterskip Fryslân, Waterschap Noorderzijlvest). Het consortium is ontstaan uit het Lectorenplatform Delta en Water en verstevigt de strategische samenwerking tussen praktijkprofessionals, onderzoek en onderwijs. Doorwerking wordt gerealiseerd via een expertgroep waarin diverse sleutelspelers zijn vertegenwoordigd (o.a. City Deal, Deltaprogramma, Global Centre on Excellence for Climate Adaptation).
Lectoraat, onderdeel van NHL Stenden Hogeschool
