The numerous grand challenges around us demand new approaches to build alternative sustainable futures collectively. Whereas these so-called co-design processes are becoming more mainstream, many multi-stakeholder coalitions lack practical guidance in these dynamic and systemic challenges based on entangled relationships, interactions, and experiences between stakeholders and their environments. Although scholars and practitioners convey a lot of co-design theories and methods, there does not seem to be a practical instrument beyond methods that supports new coalitions with an overview of a co-design process to come and in making shared and fundamental co-design decisions. Therefore, this paper proposes the empathic Co-Design Canvas as a new intermediate-level knowledge product existing of eight co-design decision cards, which together make up the Canvas as a whole. The Canvas is based on an existing theoretical framework defined by Lee et al. (2018), an empirical case study, and a diversity of experiences in education and practice. It aims at supporting multi-stakeholder coalitions to flexibly plan, conduct, and evaluate a co-design process. Moreover, the Canvas encourages coalitions to not only discuss the problematic context, a common purpose, envisioned impact, concrete results, and each other’s interests and knowledge, but also power, which can create trust, a more equal level playing field and empathy, and help manage expectations, which is greatly needed to overcome today’s grand challenges.
LINK
Op vrijdag 19 mei vond alweer de zevende R-LINK Workshop plaats tijdens de driedaagse in Groningen. In de voormalige drankenfabriek van de Firma Woldring en Idema aan de Paradijsvogelstraat zaten onderzoekers samen met betrokkenen van Toentje, Bie de Buuf en de Oosterparkwijk om tafel in buurtrestaurant Bie de Buuf. Tijdens deze workshop hebben we voor de tweede keer het Stakeholder Canvas getest, welke in het kader van R-LINK bij de Hogeschool van Amsterdam in ontwikkeling is.
MULTIFILE
Societal challenges are urgent and affect everyone, including politicians, citizens, government officials, business professionals, NGOs, designers and researchers. Understanding and addressing these challenges is difficult because no single stakeholder or organisation is solely responsible. Everything is interconnected and constantly changing, resulting in challenges being neglected and stakeholders being unable or unwilling to make important decisions. The Co-Design Canvas is a practical and user-friendly tool that supports flexible planning, conducting, and evaluating of co-design processes for multi-stakeholder coalitions and facilitators. It encourages coalitions to discuss and consider eight co-design variables. The accompanying manual helps people find common ground and align their perspectives. - Discover how to facilitate open and transparent dialogue. - A useful tool for initiating, planning, conducting and assessing collaborations. - Learn about inclusivity and effective collaboration in addressing societal challenges. The book can be ordered at : https://www.bispublishers.com/co-design-canvas.html
DOCUMENT
Hoe kan de verblijfskwaliteit en veiligheidsperceptie van de publieke ruimte versterkt worden door de toepassing van “interactieve objecten”? (objecten die met beeld, licht, geluid en sensoren real time reageren op de gebruikers en de ruimte daarop afstemmen). De ontwikkeling van deze zogenaamde responsieve ruimte staat nog in de kinderschoenen maar is beloftevol vanwege de meerwaarde voor de leefbaarheid en het onderscheidend vermogen van de plek en de bedrijven. In Co-ReUs worden drie verschillende mkb groepen samengebracht: stedenbouwbureaus, creatieve conceptontwikkelaars en lokale ondernemers. We gebruiken de ArenA-Boulevard als proeftuin: een als ongezellig ervaren ruimte (lage verblijfskwaliteit en slechte veiligheidsperceptie). De mkb-ers lossen hiermee hun eigen praktijkproblemen op: Stedenbouwbureaus houden zich bezig met het ontwerp van de publieke ruimte. Zij merken dat hun instrumentarium (herontwerp, herbestrating etc.) te kapitaalintensief en te weinig flexibel is om de verblijfskwaliteit en veiligheidsperceptie op dit soort plekken op te lossen. De bureaus hebben behoefte aan een lichter, gerichter en responsiever instrumentarium. Ze hebben echter beperkte (technologische) kennis hoe interactieve objecten precies een bijdrage kunnen leveren. Creatieve conceptontwikkelaars hebben een ander probleem: zij hebben wél de beschikking over interactieve objecten (geluid, beeld, licht, sensoren) maar die zijn vooral kunstzinnig en evenementiëel. De objecten zijn stuk voor stuk niet ontwikkeld vanuit een stedenbouwkundige opgave waardoor ze hiervoor geen panklare oplossing vormen. Lokale mkb-ers hebben ook een probleem: zij weten niet goed hoe zij op een gecoördineerde manier invloed kunnen uitoefenen op de activering van de publieke ruimte. Project Co-ReUs: 1) analyseert hoe de ruimte wordt gebruikt (nulmeting en Programma van Eisen voor de inzet van interactieve objecten; 2) ontwikkelt ruimtelijk-interactieve interventies in co-creatie met de drie mkb groepen. 3) deze worden op het plein geplaatst en nametingen brengen de effecten in beeld. Het resultaat is een actiegerichte Handleiding met Roadmap voor de ontwikkeling van responsieve publieke ruimtes.
Community, lab, werkplaats, netwerk, systeem, multi-stakeholder leeromgeving, leerwerkplaats, hybride leeromgeving: de termen buitelen over elkaar heen. Het gaat om omgevingen waarbij betrokkenen vanuit verschillende werelden met elkaar samen werken, leren en innoveren over grenzen heen, vaak rondom een maatschappelijke opgave. Bij de HU is gekozen voor de term ‘rijke leeromgevingen’. Vanwege het samen werken, leren en innoveren over grenzen heen, vinden wij ‘grensoverstijgende leeromgevingen’ een passend concept.
Langer zelfstandig wonen en leven met een zo’n hoog mogelijke kwaliteit van leven is de uitdaging van vandaag de dag. Gemiddeld genomen is er een steeds hogere levensverwachting en is er de wens om tot op een hoge leeftijd een goede kwaliteit van leven te hebben. Dit in een tijd waarbij de beschikbare zorg onder druk staat. Technologie wordt gezien als een mogelijkheid om zowel de zorgverlening als kwaliteit van leven op hoog niveau te houden. Daarvoor is het noodzakelijk dat de beschikbare technologie (in de brede zin van het woord) onder de aandacht gebracht kan worden, zodat bekend wordt wat technologie voor de zorgverlener -de professional- maar ook de mantelzorger en cliënt / patiënt kan betekenen. Is er eenmaal enige bekendheid met technologie dan is het ook mogelijk om behoeften te gaan inventariseren die je door middel van technologiegebruik kan vervullen. Een tweetal hoofdthema’s staan in deze haalbaarheidsstudie centraal. Het eerste thema betreft de zorgprofessional; welke invloed kan het Mobiel Technologie Experience Centrum (MTEC) hebben op de werkdruk van medewerkers? Het tweede thema betreft de cliënt / patiënt. Hoe kan de verblijfsduur van patiënten verkort worden? Hoe kunnen we zelfredzaamheid motiveren op de afdeling revalidatie door het inzetten van de bus? Hoe kunnen we onrust verminderen bij bewoners met dementie? Het onder de aandacht brengen van deze technologie vindt bij voorkeur plaats op de locatie van handeling. Daarvoor is een ‘mobiele setting’ nodig die dit mogelijk maakt. In deze studie wordt met een groot aantal zorg- bedrijfs- en scholingspartners de haalbaarheid onderzocht naar een MTEC waarmee op locatie zowel de zorgprofessional als de mantelzorger en cliënt kunnen kennismaken en zich vertrouwd laten maken met technologie.
Lectoraat, onderdeel van NHL Stenden Hogeschool
