This paper describes the Care4Balance (C4B) system for better facilitating communication and task coordination between formal and informal caregivers, and older adults as care receivers. Field-tests with older adults (n=3) and user studies (n=9) were conducted to evaluate the system and the perceived usefulness of the system. A review of related work and the study findings show that (1) the perceived benefit for the older target group was very low. The main motivation for using the system was triggered by the perceived benefit for their closest informal caregivers; (2) Informal caregivers do not regularly seek help for themselves, and (3) Introducing a C4B-like system is more than solving hardware and usability issues. The study suggests that more flexibility in the organizational structure of formal care (in The Netherlands and beyond) is needed.
This paper describes the Care4Balance (C4B) system for better facilitating communication and task coordination between formal and informal caregivers, and older adults as care receivers. Field-tests with older adults (n=3) and user studies (n=9) were conducted to evaluate the system and the perceived usefulness of the system. A review of related work and the study findings show that (1) the perceived benefit for the older target group was very low. The main motivation for using the system was triggered by the perceived benefit for their closest informal caregivers; (2) Informal caregivers do not regularly seek help for themselves, and (3) Introducing a C4B-like system is more than solving hardware and usability issues. The study suggests that more flexibility in the organizational structure of formal care (in The Netherlands and beyond) is needed.
Het verzuim en de instroom in de WIA als gevolg van een psychische aandoening zijn hoog. Dat komt niet alleen door de aandoening, maar ook doordat werknemers met een psychische aandoening daar vaak niet open over durven te zijn. Ze zijn bijvoorbeeld bang dat collega’s en leidinggevenden hen buitensluiten of dat ze hun baan verliezen, als bekend wordt wat er aan de hand is. Deze angst is terecht want er bestaan veel vooroordelen over werken met een psychische aandoening en er is sprake van stigmatisering. Het gevolg van niet-open erover zijn is echter dat de werkgever er ook geen rekening mee kan houden. Veel medewerkers met een psychische aandoening staan er daardoor alleen voor, lopen op hun tenen of gaan onderpresteren. Eventuele klachten worden daardoor erger. Werkgevers en HR-professionals kunnen daar wat aan doen. In dit artikel bespreken Aukje Smit, Dorien Verhoeven en Tinka van Vuuren de vooroordelen, de benodigde maatregelen en de strategieën om werkgevers (en dus ook HR-professionals) in beweging te krijgen aan de hand van een literatuuronderzoek naar stigmatisering van werkenden met een psychische aandoening
